547 / 698
۵۴۶
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﺪﺱ ﺯﺩ
.
ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ
ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺜﻞ
»
ﮐﺎﻧﻮﻥ ﺭﻫﭙﻮﻳﺎﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ
«
ﺑﺎ ﺑﻮﺩﺟﻪ
ﺍﻯ
ﮐﻼﻥ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺪﻓﺶ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻋﻠﻴﻪ
ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ
.
ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺗ
ﻤﺎﻡ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﺪﺭﻥ ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻠﻢ، ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ، ﻭ
ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ
. ﮐﻨﺪ
ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ
۵۴
ﺗﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻴﺮﺍﺯ
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۸۵ ]
۲۰۰۶ [
ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﮐﺘﺒﻰ
ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻳﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻓﻘﻴﺮﻧﺸﻴﻦ ﺣﺎﺷﻴﮥ ﺷﻴﺮﺍﺯ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ
.
ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﻰ
ﺑﻀﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺟﻤﻊ
ﺁﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ،
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻣﺎﻥ
ﻭ ﭘﺲ
ﺯﺩﮔﺎﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺭﻭﺡ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻣﻴﺪﻧﺪ
.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻌّﺎﻟﻴّﺖ
ﻫﺎ ﻧﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ
ﻧﻪ ﻣﺮﺍﻣﻰ ﺗﺒﻠﻴﻎ
. ﺷﺪ
ﺍﻣّﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻣﻨﻴّﺘﻰ ﺭﮊﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ
ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ
»
ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﻠﻰ
«
ﺗﻮﻗﻴﻒ ﮐﺮﺩﻧﺪ
.
ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ، ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻒ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ
.
ﭘﺲ ﺍﺯ
ﻣﺪّﺗﻰ
۵۱
ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺪّﻩ ﺑﺎ ﻭﺛﻴﻘﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺍﺯ
ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ
.
ﻭﻟﻰ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﺘﻢ
ﻧﺸﺪ
.
ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭼﻨﮓ ﻭ
ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺎ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻨﻬﻨﺪ
.
ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺭﺍﺋﮥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺩﻟﻴﻠﻰ،
ﺑﻪ ﺍﺗّﻬﺎﻡ
»
ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻣﻨﻴّﺖ ﻣﻠّﻰ
« ،۵۱
ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺣﺒﺲ ﺗﻌﻠﻴﻘﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ
ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ
ﻫﺎﻯ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ
)
ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴّﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﺳّ
ﺎﺕ
ﻭ ( ﺁﻥ
۳
ﺗﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ
ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ »
«
ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺳﻪ
ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﮑﻢ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺒﻨﺎ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ
ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ