564 / 698
۵۶٣
ﻓﺼﻞ ﺩﻫﻢ
:
ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘ
ﻦ ﺗﺐ ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ
»
ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ
«
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ
ﺗﺤﻮّﻻﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ
.
ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺎ
ﭼﺮﺧﺸ
ﻰ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍﺋﻰ، ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﻭ
ﺗﻼﺵ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ، ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﺎﺭﺿﻪ
ﺍﻯ ﺷﺪﻩ
ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ
»
ﭘﺎﺭﺍﻧﻮﺋﻴﺪ ﺗﻮﻃﺌﻪ
«
ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ
»
ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻳﺎ ﺗﺐ ﺗﻮﻃﺌﻪ
«
ﻧﺎﻡ ﻣﻰ
ﺑﺮﻳﻢ
.
ﺩﺭ ﻧﻈﺮ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺿﺪ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭﺳﺖ
.
ﻣﺮﺩﻡ
ﻳﺎ ﮐﻮﺭﮐﻮﺭﺍﻧﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺭﮊﻳﻢ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﻮﺋﻰ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ، ﻣﺤﺎﺭﺏ ﺗﻮﻃﺌﻪ
ﮔﺮ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻥ
ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰ
. ﺷﻮﻧﺪ
ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﻰ، ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ، ﺍﻳﻨﮏ
ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ
ﻫﺎ ﻭ ﺳﺨﺖ
ﮔﻴﺮﻯ
ﻫﺎﻯ ﺑﻰ
ﺍﻣﺎﻥ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺭﺍﻥ
ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ
.
ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ، ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮﻭﺯ ﻓﺠﺎﻳﻌﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﻞ
ﻫﺎ، ﮐﺸﻰ
ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ، ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﮐﺎﺭ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ
ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ
ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
.
ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺑﺎﺭﺯ ﺁﻥ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﭙﺲ
ﺧـــﻮﺩ ﺑـــﻪ ﺧـــﻮﺩ ﺷـــﮑﻞ ﺩﻳـــﻮ ﻣـــﻰ
ﮐﺮﺩﻧـــﺪ
ﭘـــــــــﺲ ﺯ ﺗﺮﺳـــــــــﺶ ﻏﺮﻳـــــــــﻮ ﻣـــــــــﻰ
ﮐﺮﺩﻧـــــــــﺪ
ﺳﻨﺎﺋﻰ