Goriz Nakhasteh

229 / 294

228  زندان در ایران، جایی که نه خدا هست نه قانون
ها بپردازم، ‌کرده و با به کاربردن الفاظی که اینجانب شرم دارم در این نامه به ذکر آن
ت که مطابق خواسته وی اقرار به ارتباط با آمریکا و خیانت ��خواس‌از من به اصرار می
به کشورم کنم.
یدگی به پرونده ��طرف نبوده صلاحیت رس‌ن دادگاه نه تنها بی��ت محترم ای��ریاس
می و قائل به اخلاق و عدالت و مهرورزی، �ب را ندارد، بلکه در یک نظام اس��اینجان
ت قضایی ��ای را برای تصدی پس‌ای اخلاقی، قطعا صلاحیت هر قاضی��ه‌این ویژگی
کند. مگر دعوی و اتهام ‌تگی نشستن بر این مسند را از او سلب می��زایل کرده شایس
کند؟ ‌ت که اینگونه بر من پرخاش و توهین و تهدید می��خصی و متوجه اوس ��من ش
ای که به متهم بدون هیچ دلیل موجهی توهین و تحقیر و پرخاش نماید دیگر ‌قاضی
طرف نیست و طبق قانون هم صلاحیت رسیدگی به پرونده را ندارد.‌بی
س العمل طبیعی یک زندانی که به حرمت و حقوق اولیه ��ذا اکنون به عنوان عک ��ل
کنم که بعد از این حاضر نیستم در این دادگاه ‌انی او توهین شده است اعلام می��انس
کوت ��ه از خود دفاعی بکنم و اگر هم اجبارا مرا به دادگاه ببرند قطعا س��ور یافت��حض
ه از قبل برای من تجویز ��ان با فراغ بال به آنچه ک��رده دفاعی نخواهم کرد تا ایش ��ک
تر کردن ‌وع موجب طولانی��ت این موض��د حکم دهد؛ هر چند که ممکن اس��ان‌کرده
ازات فرد پیش از ��ه خود نوعی مج��ود (ک��یدگی به پرونده من ش��عمدی زمان رس
یاری از مواد قانونی (از جمله ��ت) و نیز همچنان که در این مدت به بس ��محاکمه اس
ت پس از ��ت و یا عدم تمدید قرار بازداش��راض من به قرار بازداش��یدگی به اعت��رس
گذشت یک ماه و یا حق ملاقات با وکیل) عمل نشده و تا امروز اجازه ملاقات با وکیل
خواهند در دادگاه ‌ه وکلای محترم چگونه می ��ت ک��اند (و معلوم نیس ‌را به بنده نداده
ود باز هم بر من ��خواهی من موجب ش ‌ت این نامه تظلم��از من دفاع کنند) ممکن اس
گیری کنند. بنابراین، از محضر آن مقام محترم تقاضا دارم ‌تر سخت��غضب کرده بیش
به این حداقل انتظار من که جزء حقوق اولیه یک زندانی است توجه کرده با واگذاری
ای دیگر شرایط را برای برگزاری یک دادگاه موجه و ‌امر رسیدگی به پرونده به شعبه
طرف و با رعایت اصول اخلاقی و حقوق شهروندی فراهم فرمایند.‌بی
امید کوکبی
۱۳۹۰/۹/۲
۳۵۰ زندان اوین بند