Table of Contents Table of Contents
Previous Page  25 / 290 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 25 / 290 Next Page
Page Background

D-pupillen

|

25

AFC TABA heeft geen prijzenkast. Er wordt hier heus wel eens een beker

gewonnen, maar die wordt vervolgens snel opgeborgen. Zoals alles hier

wat maar een beetje waarde vertegenwoordigt. Inbrekers hebben vrij spel

rond dit beschut gelegen clubhuis.

Een prikbord met uitslagen en ranglijsten ontbreekt ook. Is presteren

meer iets van volwassenen en plezier meer iets van kinderen? Bij TABA

is het van oudsher een beetje andersom. Het clubblaadje staat bol van

de poëtische beschouwingen. Sommige seniorenteams scheppen er een

genoegen in als laatste te eindigen. Maar geen vereniging in Amsterdam

waar ouders zo makkelijk te porren zijn voor vrijwilligerswerk. Ze vlaggen,

vervoeren, schrijven wedstrijdverslagen en bemannen met plezier de bar

of de ‘wedstrijdkamer’. Een pretentieuze ‘bestuurskamer’ kent TABA niet.

Alle vaste krachten – van bestuurder tot materiaalman – worden op de

website relativerend aangeduid als ‘bobo’s’.

De ontspannen sfeer in deze club is onbetaalbaar, zo beseffen ze.

Sportief steeg TABA nooit tot grote hoogten, maar in al die jaren zakten

ze ook nooit ver weg. En de jeugdafdeling stijgt explosief.

‘Bij ons’, zo zeggen ze bij TABA, ‘is sportiviteit, je prettig voelen in een

team en de tijd krijgen om je te ontwikkelen minstens zo belangrijk als

het winnen van een wedstrijd.’ Elke club beweert dat, maar deze club

maakt die belofte al jarenlang waar. Toch waait de wind de laatste tijd de

andere kant op. De lol in de jeugdteams hangt te veel af van individuen,

zo vindt het jeugdbestuur. Van personen als Paul, die toevallig goed zijn

met kinderen. Het bestuur kondigde een meer prestatiegericht beleid aan,

een bewuster selecteren en doorselecteren van kinderen. Vriendenteams,

zoals de D4 van Paul, worden niet langer ongemoeid gelaten. Voortaan

worden de spelers ingedeeld op niveau. De KNVB is daar ook voorstander

van. Spelers van hetzelfde niveau die samen trainen en spelen ontwikkelen

zich beter.

Paul zelf is er niet voor. Een mogelijke vriendschap voor het leven, daar

blijf je als volwassene vanaf. Laat die kinderen. Maar wat als hij moet kiezen

tussen winnen of winst boéken met spelers? Daarin is hij pragmatisch.