42 / 290
42
|
D-pupillen De zaterdagwedstrijd
Ogen van volwassenen
Kijken volwassenen naar een jeugdwedstrijd, dan kunnen ze het niet laten.
Ze zien al dingen. De typische aanvaller die hard kan rennen, sterk is en
vaak scoort. De typische verdediger die groot is en de bal ver naar voren
kan trappen. Bij tweedejaars D-pupillen onderscheidt zich de vroegrijpe
speler, die het verschil in wedstrijden kan maken. De laatrijpe speler heeft
alleen moeite met de afstanden, maar wordt genegeerd.
Het is de kunst als coach om van élke speler de kwaliteiten te ontdekken
en deze verder te ontwikkelen. Vaak blijkt een laatrijpe speler bij een goede
begeleiding na twee of drie jaar één van de betere spelers te zijn geworden,
terwijl de vroegrijpe een beetje stagneert.
Dan zijn er de diverse persoonlijkheidjes. De goedgebekte linksbuiten – tikje
opvliegend, soms wat egoïstisch. De kalme linksback die zich wegcijfert,
opoffert.
Elke speler is anders, elke speler verdient de aandacht die bij hem of haar
past. Maar hoe ver moet die aandacht gaan? Moet de trainer-coach zich
verdiepen in het temperament van ieder van zijn negen spelers en daarop
zijn beleid afstemmen? Of zijn daarvoor de paar uurtjes per week niet
toereikend? Biedt het wel houvast als je kinderen in hokjes stopt?
Je kunt eens beginnen met wie jij als coach bent. Ben jij geduldig of
ongeduldig? Emotioneel of juist meer analytisch? Geef jij veel instructies of
vraag je aan spelers om met oplossingen te komen? En door welke bril kijk