74 / 290
74
|
D-pupillen De zaterdagwedstrijd
Paul verwijdert zich uit het theekransje, loopt mee op met iets wat op
een aanval lijkt.
‘Gáán Jason!’
Een struikelpartij. Vrije trap Buitenveldert vanaf de eigen speelhelft. Anti-
ciperend op de buitenspelval drukt de verdediging van TABA de aanvallers
van Buitenveldert terug tot aan de middenlijn, zodat de bezoekers de bal
nergens kwijt kunnen. Paul hoeft ze er niet op te wijzen. Een langgerekte
wolk gele shirts hoopt zich op rond de middenlijn, waarin geen plaats is
voor een slimme spits van Buitenveldert. Na een kluts eindigt de bal bij
de snelle linkshalf Tigo: 2-0.
De wissels vieren het doelpunt, hervatten het gesprek.
‘Kijk, dan zie je zo’n microfoon in beeld en dan kun je een speler
bijvoorbeeld laten zeggen: krijg de tyfus! De scheids heeft niet verstaan
wat je zegt, hoor je dan! Lachen hè.’
‘Echt?’, vraagt Hidde vol bewondering.
Maar Jomme heeft er zo zijn vraagtekens bij.
‘Geeft-ie soms dan nooit een gele kaart dan?’
‘Moet je horen wat je zegt. Soms dan nooit dan. Ben je soms dan geen
Nederlander dan?’
Proestend duwen en trekken Jomme en Sirius elkaar de bosjes in. Dit
team heeft eigenlijk maar één groot probleem, vindt Paul. Het is te gezellig.
Heb je de laatste Nintendo al gezien? Weet je hoe je die kan kraken?
Wat vond jij van de Cito-toets? Langs de lijn, maar net zo goed op het
middenveld staan er altijd wel een paar te ginnegappen.
Jomme maakt zich los uit het groepje, loopt op Paul af.
‘Ik wil erin. Voor wie moet ik erin?’
‘Nu niet meer. Het is zo rust.’
Laten voetballen
Niet elke coach van een D-pupillenteam laat zoveel vrijheid en verantwoor
delijkheid over aan de spelers als Paul. Hij maakte met zijn D4 slechts
enkele, algemene voetbalafspraken. Individuele opdrachten aan spelers
geeft hij mondjesmaat. Spelers in zijn team die er klaar voor zijn om al wel