نقره داغ

151 / 256

نقره داغ مهرویه مغزی
151
جوان شدم، "بى تو" يك زن هزار ساله بودم، "با تو "من كه
جوان در تن جوان شدم، "بى تو " جوان در تن پير ميمردم ، "با تو "من كه
آئینه چرخان شدم ودور "بى تو" خاك بودم و خاك را طلب مى كردم، "با تو " من كه
ايش طواف كردم،‌خورشيد حق و گنبد فيروزه
شياطين زمین از من ترسيدند، "بى تو" از شياطين زمین مى ترسيدم ، "با تو "من كه
روشن شدم، "بى تو"چراغى خاموش بودم، "با تو "من كه
نىِ گريان "بى تو" شاخ سبز ولى گنديده اى در بستر رودخانه اشكهايم بودم، "با تو"من كه
شدم و نواهاى عاشقانه و سوزناك براى معشوق حقيقى نواختم،
از تو بى نياز "بى تو" گدا بودم واز گدايانِ عشق، عشق را گدایى مى كردم، "با تو "من كه
شدم و در اقيانوس هاى فضل الهى راندم،
به اصل "بى تو " يك عكس كهنه، پوسيده و زشت به ديوار اطاقت بودم، "با تو"من كه
خود، كه جوان و زيبا بود نزديك شدم،
خورشيد چلچراغ اطاقم "بى تو" چلچراغ اطاقم از كريستالهاى تيره و سياه بود، "با تو "من كه
شد،
ماهِ تمام را به اطاقم كشاندم و آنرا ماهِ "بى تو" ماهِ تمام به اطاقم راه نداشت، "با تو"من كه
من ناميدم،
ستاره آسمان شدم،" بى تو" ستاره اى در آسمان نداشتم، "با تو "من كه
" وارد بهشت شدم."ى تو " در جهنم بودم، "با تو"منكه
حوا نفس عميقى كشيد و ادامه داد و گفت:
بذر عشقى را كه از من دزديدى به من بدهكار نيستى، آن بذر، ديگر به درد من نمى خورد،
تو درخت و ميوه هاى آن بذر را به من مديونى.
مى دانم درد مى كشى و مى دانم دردت به خاطر من نيست،خاطر غرور شكسته توست.
"غرورت شكست چون حواى ضعيف تو را با تمام قدرتت ترك كرد و رفت.
حوا سكوت كرد. قلب سرالله به خاطر آدم و حوا، هر دو، از غم لبريز شده بود. اين بار حوا
با لحن بسيار غمناكى به حرفش ادامه داد وبه آدم گفت: