136 / 206
133
79
برای دستیابی به یک تحلیل مفصل از الگوهای تحقیق مبنی برهمکاری که از سوی دیوئی و هابرماز بیان شده است، مراجعه
کنید به همان منبع، بخصوص خلاص
ۀ مقایسه
ای فصل
6
. برای دستیابی به آثار مربوطه از این نویسندگان پرکار، یک نقطۀ
شروع خوب آن است که شروع کنید از:
Dewey,
The Public and Its Problems
and
Democracy and Education
و همچنین:
Habermas,
Theory of Communicative Action
and ‘The Public Sphere’
همچنین به دائرةالمعارف دیوئی و هابرماز در اثر فیلسون
Filson
مراجعه کنید.
81
برای نمونه مراجعه کنید به:
Fraser, ‘Rethinking the Public Sphere’ and Landes,
Women and the Public Sphere
.
81
Gearhart, ‘The Womanization of Rhetoric’, pp. 195, 201
تأکیدها مربوط به متن اصلی است. همچنین
مراجعه کنید به:
Rationality’ for a parallel discussion Cope-Kasten, ‘Domination
82
Gearhart,The Womanization of Rhetoric’, p. 197
. توجه به این نکته جالب است که گاندی
Gandhi
برخی
از انواع گفتارهارا با خشونت برابر گرفته است. برای بحث دربارۀ نظریۀ گاندی دربارۀ گفتگوهای بدون خشونت که حول محور
مفاهیم سخنرانی بدون خشونت، حفظ روابط انسانی، سعۀ صدر و انعطاف پذیری می چرخد، مراجعه کنید به:
Bode, ‘Gandhi’s Rhetorical Theory’ and ‘Nonviolent Communication’.
83
Gearhart, ‘The Womanization of Rhetoric’, p. 201
84
نتیجه گیری
های گرهارت و سایر طرفداران نهضت زنان لزوماًبه معنای وجود تمایز مطلقی (چه زیستی و چه فرهنگی) بین
سبک
های مردانه و زنانۀ گفتگو که آشکارا با توجه به تجربیات روزمره و
تحقیقات می
تواند مشکل ساز باشد، نیست. برای بحث
دربارۀ این تمایزهای مشکل ساز مراجعه کنید به:
Elshtain,
Women and War
.
از سوی دیگر، کارشناسان اجتماعی
-
زبانی و سایرینی که تفاوت
های جنسی درگفتگو را مطالعه کرده
اند تفاوت
های قابل ملاحظه
ای را در گرایشات نسبی زنان و مردان
به جهت گیری تقابلی پیدا کرده
اند. همانطور که تنن
Tannen
در
Gender and Discourse
, p. 40
خاطرنشان می
کند،
«
تحقیق در زمینۀ جنسیت و زبان بطور ثابتی نشان داده است که گویندگان مرد رقابت جو هستند و احتمال بیشتری دارد که به
تقابل بپردازند (مثلاً جدل کنند، دستوربدهند یا موضع مخالف بگیرند) و زنان گرایش بیشتری دارند که همکاری کنند و از تقابل
خود داری نمایند (مثلاً با م
وافقت کردن، حمایت
کردن و پیشنهاد دادن به جای امر ونهی کردن). پرانتز ها مربوط به متن اصلی
است. همچنین برای نتیجه گیری
های مشابه مراجعه کنید به
Ong,
Fighting for Life
, p. 51
و همچنین:
Herring,
‘Gender and Democracy’ and ‘Men’s Language’
85
Foss and Griffin, ‘Beyond Persuasion’, p. 15
همچنین مراجعه کنید به:
Foss andFoss,
Inviting Transformation
برای یک بحث موازی توسط یک نویسندۀ دیگر نهضت زنان، مراجعه کنید به:
Elshtain, ‘Feminist Discourse’
86
Foss, Griffin and Foss, ‘Transforming Rhetoric’, p. 2.
87
Foss and Griffin, ‘Beyond Persuasion’, p. 3.
88
همان، صص
. 8و 5 -6
89
Study Circles Resource Centre,
Handbook
, p. 15
.
این مقایسه از سوی
مرکز
ابتکار
ۀ حلق
مطالعه
Study
Circles Resource Center (SCRC)
صورت گرفته است.
SCRC
به گروه
های مختلف مردم کمک می
کند دربارۀ
مسائل مهم اجتماعی و سیاسی به گفتگو و حل مشکل بپردازند. برای اطلاعات بیشتر به
<
<www.studycircles.orgمراجعه
کنید. این مطالب ازمقاله
ای گرفته شده که توسط شلی برمن
Shelly Berman
بر اساس مباحثات
گروه
گفتگو
ی
شورای
ومی عم
مربیان
بوستن
برای
مسئولیت
اجتماعی
Boston Chapter of Educators for Social Responsibility
(ESR)
نوشته شده است. برای اطلاعات بیشتردر مورد برنامه
های
ESR
و ابتکارهائی که از گفتگو به عنوان ابزاری برای
پرداختن به موضوعات بحث بر انگیز استفاده می
کنند، مراجعه کنید به:
http://esrnational.org/contact.ht.
91
مراجعه کنید به بحث
های موجود در:
‘Environmental Mediation’. Bohm, On Dialogue and Amy,
91
مراجعه کنید به مب
احث موجود در:
Mathews and McAfee,
Mak ing Choices Together
; Briand,
Building Deliberative Communities
and Practical Politics
; Bridges, ‘Deliberation and Decision Making’; Dillon, ‘The Questions of
Deliberation’; and Genelot,‘The Complex World of Deliberation’.
92
برای نمونه مراجعه کنیدبه مجموعه مقالات در:
Dillon,
Deliberation in Education and Society
93
برای نمونه مراجعه کنید به خبرنامۀ
مرکز
ابتکار
ۀ حلق
مطالعه
تحت عنوان
Focus On Study Circles
.
همچنین
مراجعه
به کنید
ۀ خبرنام
بنیاد
کترینگ
تحت
عنوان
Connections
یا مجلۀ آن تحت عنوان
Review
The Kettering
.
94
London,
Creating Citizens through Public Deliberation
95
Rosen,
Getting the Connections Right
96
برای بحث دربارۀ این اصول روزنامه
نگاری عمومی مراجعه کنیدبه:
Merritt,
Public Journalism and Public Life
; Rosen, Merritt and Austin,
Public Journalism
Theory and Practice
;
Charity
,
Doing Public Journalism
; and Yankelovitch,
Coming to Public
Judgement.
97
برای بحث دربارۀ نقش میانجی
گری که روزنامه
نگاران عملاًدر دعواهای اجتماعی دارند، همچنین نیاز به این که
رسانه
ها نقش
سازنده
تری در این رابطه داشته باشند، مراجعه کنید به:
Rubenstein et al.,
Frameworks for Interpreting Conflicts