73 / 147
©
Academie
ǀ seizoen 2013/’14
Studiegids/ werkboek
72
Natuurlijk zijn er ook momenten dat afspraken niet worden nagekomen. Als dat
richtlijnen zijn over de manier van voetballen dan kun je daar natuurlijk op trainen. Gaat het
over andere zaken, als bijvoorbeeld: het met respect omgaan met de scheidsrechter, dan
moet de trainer nadenken over de gevolgen van het niet nakomen van de afspraak. Wordt de
speler dan gewisseld, misschien zelfs geschorst (door de club)? Of is een goed gesprek met
de speler voldoende? Deze opdracht richt zich op de houding en vaardigheden van de
trainer die van invloed zijn op de omgang met kinderen.
Daarnaast heb je als trainer-coach ook te maken met ouders en stafleden (grensrechter,
leider, verzorger). Ook met hen dien je afspraken te maken over de omgang met elkaar en
naar de spelers toe. Het is van belang om eerst met de stafleden om de tafel te zitten en te
komen tot gezamenlijke doelen en afspraken. Wie waar verantwoordelijk voor is, zorgt ervoor
dat er tijdens het seizoen geen onduidelijkheden ontstaan over het uitvoeren van taken.
Voor de ouders is het van belang om te weten welke afspraken met de spelers zijn gemaakt
en te bespreken met hen wat hun bijdrage gedurende het seizoen is. Te denken valt aan
vervoer, wassen kleding, niet coachen, wel aanmoedigen, positief zijn t.o.v. spelers,
tegenstander en scheidsrechter, etc.
Opvoedingsstrategieën
Een positieve (grond)houding ligt aan de basis van een goede omgang met kinderen. Hierbij
gaat het om positieve aandacht in woord en gebaar. Geef daarbij alle kinderen ook
exclusieve aandacht waardoor ze zich – niemand uitgesloten – bijzonder en gewaardeerd
voelen. Daarnaast zijn effectieve vaardigheden in het omgaan met spelers:
structureren,
stimuleren, negeren en isoleren
Structuren:
Het structureren van gedrag betekent dat er bepaalde afspraken en routines bestaan
waarvoor regelmatig aandacht wordt gevraagd en waarover uitleg wordt gegeven. Bij het
gedeeltelijk of niet nakomen wordt direct gereageerd. Voor een aantal afspraken bestaat een
zekere onderhandelingsruimte. Als een kind begrijpt waarom bepaalde afspraken er zijn en
zich hierbij betrokken voelt, zal de kans groter zijn dat het zich daar aan houdt.
Afspraken zijn bijvoorbeeld: iedereen komt op tijd, als je niet komt trainen dan geef je dat
door.
Routines zijn bijvoorbeeld: voordat de training start krijgen de spelers eerst 5 minuten om
zelf iets te doen (of dat nu iets met de bal is, stoeien of tikkertje spelen). Dit geeft de trainer
ook tijd om de organisatie klaar te zetten. Daarna is er aandacht voor de trainer die kort
(‘plaatje, praatje, daadje’) uitlegt wat de bedoeling is van de trainingsvorm. Een ander
voorbeeld is dat trainingen altijd bestaan uit oefenvorm, partijtje, oefenvorm en weer een
partijtje.
Het is wel van belang om duidelijk te zijn over het verschil tussen opgelegde afspraken en
afspraken die samen zijn bepaald. Voorbeelden van opgelegde afspraken zijn: niet schelden
op elkaar en/of op de tegenstander en niet vechten. Er zijn dus afspraken waarover niet
wordt onderhandeld. Erover praten en het waarom van de afspraak uitleggen, is wel van
belang.