Goriz Nakhasteh

105 / 256

ﯿﺎﻣﺪ ﻧ ه ﺑﻮدﻧﺪ،ﺷﺪﯽﻣ
ﯽ ﺧﻮرده اﺛﺎﺛ
را ﻧﺠﺎت داد و ﺧﺮج اداﻣﻪ
ﯽ زﻧﺪﮔ ی
ﭘﺮ ﻣﺤﻨﺘ
ﯽ
ﮐﻪ داﺷﺘ ﮐﺮد ،ﯿﻢ
. اﻣﺎ
از ا ﻣﻦ ﯿﻪ ﺗﻮﺻ ﯾﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪم ﻞ ﺋ ﻣﺴﺎ ﯾﻒرد ﯾﻦا ﯾﺮا ز ، اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ذﻫﻨﯽ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ا ﮔﺮ ﻟﻮﺳﺘﺮﻫﺎ
ی
اﺷﺘﻨﺪ دﯽﻣ دادم ﺑﺮ ﯽﻣ یاﻪﯿﻠ وﺳﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑ ، از راﻫﺮوﯿﺮون ﺑ ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ
آن .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه دﻫﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ در آن آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺣﺎﻻ د
ﯾﮕﺮ
ﻫﻤﻪ ﺟﻮر آد
ﯽﻣ
رﻓﺖ و آﻣﺪ داﺷﺖ ﹰ و ﻫﺮ ﯾﻘﯿﻨﺎ
ﯽﺣﺮﮐﺘ
ﻪ در ﺧﺎﻧ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻤﻧ دﻟﻢ . آﻣﺪﯽﻣ ﺗﺎ ﻟﺤﻈ
یاﻪ
ﮐﻪ ﻫﺴﺘ
ﯿﻢ
و ﻫﻨﻮز از ا
ﯾﺮان
ﺧﺎرج
،ﻢﯾاه ﻧﺸﺪ
یﺑﺮا ﯽ ﻣﻮﺟﺒ
ﻣﻄﺮح ﺷﺪن اﺳﻤﻤﺎن ﺑ ﻪ وﺟﻮد آ آن از .ﯾﺪ ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻮ ﺑﮕﻮ ﺪ ﻨﯾ
ﻓﮑﺮش ﻫﺴﺘﻢ و ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﻼح ﺑﻮد اﻗﺪام .ﮐﻨﻢﯽﻣ
م ﮐﻨﺎر ﯿﺮﯾﻦﺷ ﻧﺸﺴﺖ و آرام ﮔﻔﺖ :
- راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاﻫ ،ﯿﺪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻤﺎ را از ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن داﺷﺘ .ﯿﻢ
-
ﯽﭼ یﺑﺮا ؟ﭼﻪ ﯾﻌﻨﯽ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ؟ ﮐﺪام ﺧﺒﺮ ؟
- ﯿﺘﯽﮔﮐﻪ ﯾﻦا ﺣﺎﻻ در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن اﺳﺖﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎل و ﺧ ، ﹰ ﻫﻤﺮاه او رﻓﺘ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺪ.ﯾاﻪ
اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮔﻮشﯿﺪنﺷﻨ ﯿﺰﺗ ﻫﺎ . ﻣﺎﺳﺖ ی ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺻﺪا را آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﭘﺮﺳ ﮐﺮدم و : ﯿﺪم
- ﯿﺮﯾﻦﺷ ﯾﻦ ﺟﺎن ا ﺣﺮف را از ﭼﻪ ﮐﺴ ؟یﯿﺪﺷﻨ ﯽ
و او ﻗﺪر ﯾﺪﺧﻨﺪ ی و ﺑﻌﺪ آرام ﮔﻔﺖ :
-ﯾﮏ ، ﯿﺶ ﻫﻔﺘﻪ ﭘ ﻓﺎﻣﯿﻞ دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﯾﻢ ، و ﻋﻤﻮﺟﺎن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ .ﯿﺪ رﺳﻣﯽ ﻧﺰد ﻣﻦ
آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ﻢ ﻓﻘﻂ ﺑ ﻫﺧﻮا ﯽرا ﻣ ﯽ ﻣﻄﻠﺒ » : ﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﯽ . ﮔﯿﺘﯽ و
ﺷﻮﻫﺮش
ﺣﺎﻻ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ .«
- و ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎور ﮐﺮد ؟ی
- ﻫﻢ ﺑﺎور ﮐﺮدم و ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم و ﯾﮏ ﺟﯿﻎ آﻫﺴﺘﻪ از ﺳ ﺮ ذوق ﮐﺸﯿﺪم .
- ﯾﺸﺎن ا از ﮐﺠﺎ ا
ﯾﻦ
ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻨﺪ ؟
-
ﯽوﻟ داﻧﻢ ﯽﻧﻤ
ﺣﺘﻢ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ اﻃﻤ
ﯿﻨﺎن
ﯿﺘﯽﮔ» : ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺪ در ﺻﺪ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. « و ﭼﻮن
ﻫﻢ ﻣﺪﺗﯽ از ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮد ، ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل .یاﻪرﻓﺘ یﻗﻮ
- و ﺣﺎل ﮐﻪﯿﻨﯽﺑﯽﻣ ﺑﻨﺪه در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ .
- ﺗﻮ را ،ﺧﺪا ﺮ ﻧﮕﻪ دارﻣﻦ آدم ﺳ
ی
؛ ﻫﺴﺘﻢ دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ؟ رﻓﺘﻪ ام
آن ﻗﺪر ﺑﻪ ﺷﻨ اﻃﻤ اشﯿﺪه
ﯿﻨﺎن
داﺷﺖ ﮐﻪ ﻗﺴﻢ اد و دﯽﻣ ﯿﻘﺖﺣﻘ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ را ﺑﻪ او ﺑﮕﻮ ﻧﺎرا .ﯾﻢ ﺣﺖ و
ﻧﺎراﺿ
ﯽ
از آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪهﺑﺎور ﻫﻢ و او ﮐﺮده ﺑﻮد، ﻗﺴﻢ ﺧﻮردم ﮐﻪﯿﺘﯽﮔ ،ﯿﺮﺧ» ﻫﺴﺖ و ﺑﻨﺪه ﻫﻢ
اﻃﻤ یﺑﺮا . ﻫﺴﺘﻢ
ﯿﻨﺎن
ی ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻪ
ﮐﻪ ﯾﻦا ﺷﻤﺎ و ﻋﻤﻮ ﺟﺎن ا
ﯾﻦ
ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ د ﯾﮕﺮان ﻫﻢ ﻧﺪﻫﻨﺪ
ﯽوﻗﺘ ،
ﯿﺘﯽﮔ ﯿﺶﭘ رﻓﺘﻢ وادارش ﻪ ﮐﻨﻢ ﺑ ﯽﻣ ﺷﻤﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﺪ
ﯽﺣﺘ ﯾﺎ
در ﺳﻔﺮ ﺑﻌﺪ او را ی ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﻤﺎ یﺧﺎﻧﻪ
آورم ﯽﻣ .«
۱۰٤