ﯽ ﭘﻨﺎﻫ
ﻣﻮﻗﺖ ﻣ
ﯿﻢ داﺷﺘ ﯿﺪ و اﻣ ﯾﺎﺑﯿﻢ ﯽ
ﺑﻪ زﻧﺪﮔ
ﯽ
آرام و ﮐﻢ دردﺳﺮ
ی
در ﮐﺸﻮر
ﯾﮕﺮ، د ی
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از
ﻣﺸﮑﻼت ﻧﺎﺷ
ﯽ
از ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺎ
ﯽﻣﺎﻟ ی
و ﺣﻀﻮر در ﮐﺸﻮر
ﯾﺐﻏﺮ ی
ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕ
ﯽ
ﻣﺘﻔﺎوت ﻧ
ﯿﺰ
آﮔﺎه ﺑﻮد
. ﯾﻢ
ﻧﮑﺸ ﯽﻃﻮﻟ
اﻣﺮ ﯾﺰای ﮐﻪ و ﯿﺪ
. ﯿﺪ رﺳ ﯾﮑﺎ
ﻣﻮﺟﺒﺎت
ﺖﺑﻠﯿ ﺧﺮﯾﺪ
ﻓﺮاﻫﻢ آﻣﺪ. ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﻗﺒﻞ ازﺳﻔﺮ، از
ﻋﺰ
ﯾﺰان ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻤﺎن ﻓﺮﯾﺪون و ﺷﻤﯽ
ﺑﺎ ﺟﻤﻼﺗﯽ
–
اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در ﺧﻮر آن
ﻫﺎ و ﺑﺎ دﻟ
ﯽ
ﺳﺮﺷﺎر ازﺳﭙﺎس ﺗﺸﮑﺮ
ﯾﻢ ﮐﺮد
. ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﻣﻬﺮ ﻣﺪاﻣﺸﺎن ﻣﺎ را ﺗﺎ ﻓﺮودﮔﺎه
ﯽ ﻫﻤﺮاﻫ
ﮐﺮدﻧﺪ. در آﺧﺮ
آن ﯾﻖدﻗﺎ ﯾﻦ
ﻫﺎ را در آﻏﻮش
ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ
و وداع ﮔﻔﺘ
. ﯿﻢ
ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﻧ
ﯿﻮﯾﻮرک
(J.F.K)
و ﮔﺬراﻧﺪن ﺗﺸﺮ
ﯾﻔﺎت،
ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮوج، ﻣﺄﻣﻮر ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ
در ﻓﺮودﮔﺎه، ﺑﺎ داﻧﺴﺘﻦ ﻧﻮع و
ﯾﺮاﻧﯽ و ا ﯾﺰا
ﺑﻮدن ﻣﺎ، ﺿﻤﻦ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻮ
:ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ﯾﯽ
-
ﭼﮕﻮﻧﻪ از ا
ﯾﺮان
ﯾﺪ ﺧﺎرج ﺷﺪ
و ﺑﻪ ا
رﺳ ﯾﻨﺠﺎ
ﯿﺪﯾﺪ؟
ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ:
-
.
It is a long story
٢١
ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻣﻬﺮآﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه آورد و ﻣﺎ را اﺟﺎزه
ی ﺧﺮوج از ﻓﺮودﮔﺎه داد. ﺣﮑﺎﯾﺖ را ﺑﺮای او ﻧﮕﻔﺘﻢ
وﻟﯽ ﺑﺮای ﺧﻮد و ﺷﻤﺎ ﻣﻔﺼﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ.
ﺑﺎ ﺳﭙﺎس از ﻫﻤﻪ
ی ﯾﺎران و ﻫﻤﺮاﻫﺎن از اﺑﺘﺪا ﺗﺎ
آ
ﻣﺮﯾﮑﺎ.
آﻣﺮﯾﮑﺎ
ﻗﺼﻪ
ای دﯾﮕﺮ، و اﯾﻦ ﺑﺎر آﻏﺎز
ی
از ﭘﺎﯾﺎن!
۲۱
ﯾﻦا
ﻗﺼﻪ ﺳﺮ دراز
. دارد
۲٥٥