245 / 256
-
ﻧﻤﯽ
داﻧﻢ ﻓﺮدا از ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ، وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت، ﺑﺎﯾﺪ
ﺒﻪﺟﻨ
ی ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺗﯽ داﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ.
آن وﻗﺖ ﺗﺎزه
ﯾﺎدﻣﺎن
آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﯾﺪ
ﺣﺎل
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
را ﺑﭙﺮﺳ
. ﯿﻢ
رﺳﻢ ﺑﻪ و ﮐﻨﺎن ﺷﻮﺧﯽ
دوران
ﺟﻮاﻧﯽ،
ﻓﺮﯾﺪون
: ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻄﺎب
-
ﯿﮕﻮری ﺟ
، ﭼﻄﻮری؟
دﯾﮕﺮ از آن ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﮐﺮدم، و ﺳﺒﮏ از ﻫﻤﻪ
ی ﻗﯿﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺷﻮﺧﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻢ.
ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺎط ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد
و د
ر ﺧﻨﺪه
ﻫﺎ و ﺷﻮﺧﯽ
ﻫﺎ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﯽ
ﮐﺮد. در ﺻﻮرت و ﭼﺸﻤﺎن
ﻫﻢ ﻓﺮاﻣﺮز
اﺛﺮ وﺟﺪ و ﺳﺮور د
ﯽﻣ ﯾﺪه
ﺷﺪ، و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﮔﻬﮕﺎه ﺗﮏ ﻣﻀﺮا
ﻣﺴﯿﺮ از. زدﯽﻣ ﯽﯾﻫﺎب
زﯾﺒﺎﯾﯽ
ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ
.
ﺗﻤﯿﺰ ﺷﻬﺮ
ﮐﭙﻨﻬﺎ ک
اﻃﺮاف و
آن
ﹰ
ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻮن واﻗﻌﺎ
اﺳﺖ
و
ی ﻫﺮﮔﻮﺷﻪ
آن ﺳﺮﺳﺒﺰ و ﺗﻤ
ﯿﺰ
. ﺑﺎ وﺟﻮد اﺑﺮ و
ﺑﺎران، ﺟﻠﻮه و ز
ﯾﺒﺎﯾﯽ
ﯽ ﺷﮕﻔﺘ
دارد. وﻗﺘ
ﯽ
آﻓﺘﺎب ﺑﺘﺎﺑﺪ، ﺑﻪ
از ﯾﻘﯿﻦ
ﺗﻤﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ
ی اروﭘﺎﺳﺖ. ﺑﻪ
ﺧﺎﻧﻪ
ی ﻗﺸﻨﮓ ﻓﺮﯾﺪون و ﺧﺎﻧﻤﺶ رﺳﯿﺪﯾﻢ. از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪﯾﻢ. ﺳﺎﻋﺖ ﯾﮏ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﺑﻮد. ﻓﺮﯾﺪون
ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻗﺪری رﻓﻊ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﭘﺲ از اﺳﺘﺤﻤﺎم و اﺳﺘﺮاﺣﺖ، ﻣﻔﺼﻞ دﯾﺪار و ﮔﻔﺘﮕﻮ
ﮐﻨﯿﻢ.
وﻗﺘﯽ
زﻣﺎن ا
ﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ آﻣﺪﯾﻢ، و ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﭘﺮ از ﻣﻬﺮ ﺷﻤﯽ
، ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﯾﺪون،
ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ. ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽ
ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺒﺮﯾﮏ ورود ﻣﯽ
ﮔﻔﺖ. ﺑﺎ دﻧﯿﺎﯾﯽ از ﺻﻔﺎ از اﯾﻦ ﮐﻪ از
ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮ ﺑﻼ رﻫﺎ ﺷﺪه و ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ آن ﻧﻘﻄﻪ
ی اﻣﻦ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ، ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ اﻇﻬﺎراﺗﯽ ﻣﯽ
ﮐﺮد. ﻫﺮ دو
آن
ﻫﺎ
از ﻣﺎ ﻣ
ﺑﺮا ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﯽ
ﯿﻢ، ﮐﻨ ﯾﻒﺗﻌﺮ ﯾﺸﺎن
و ﻣﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ از ﺣﮑﺎ
ﻣﯽ. ﯾﻢ ﺑﻮد ﯾﺖ
ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ آﻧﭽﻪ را ﺑﺮ ﻣﺎ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﻫﻢ و
ﯾﮑﺠﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﯿﺎورﯾﻢ.
ﯽﺳﺎﻋﺘ
ﺑﻌﺪ دو ﻋﺰ
ﻧﺎزﻧ ﯾﺰ
ﯿﻦ،
ﻓﺮزﻧﺪان دﻟﺒﻨﺪ و ز
آن ﯾﺒﺎی
ﯾﺮا ﻫﺎ، ﺳﺮ
دﺧﺘﺮک ﺷ
ﯿﺮﯾﻦ
و ﺳﺎﻟﻪ ﺳﯿﺰده
ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﯾﺒﺎی ﻫﻔﺖ ﺳﺎ
ﻟﻪ از ﻣﺪرﺳﻪ آﻣﺪﻧﺪ
ی و ﺷﺎد
و ﺳﺮور ﻣﺤ
ﯿﻂ
را ﺑﻪ اوج رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. رو
ی
ﻣﺎﻫﺸﺎن را
ﺑﻮﺳﻪ زد
ﯾﻢ
و اﺷﮏ ﺷﻮق ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد
ﯾﻢ
. ﺗﺎ د
ﯾﺮ
وﻗﺖ ﺷﺐ در ﮐﻨﺎر آن ﻋﺰ
ﯾﺰان
ﺑﻪ ﺷﻮر و ﺷﻮق و
ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮔﺬﺷﺖ.
ﯽوﻗﺘ
راﺟﻊ ﺑﻪ روز ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ اداره
ﯿﺲﭘﻠ ی
ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨ
ﯿﻢ
ﯾﻢ، زدﯽ ﺣﺮف ﻣ
ﻣﺎ ﺳﻪ
ﻧﻔﺮ
ﯾﺎدﻣﺎن
آﻣﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ
ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﺪﺗﺮ
ﯾﻦﺗﺮ و ﺗﻠﺦ ﯾﻦ
و ﻫﻮﻟﻨﺎ ک
ﯾﻦﺗﺮ
ﻟﺤﻈﻪ
یﻫﺎ
ﺳﻔﺮ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن را ﮔﺬراﻧﺪه
ﯾﻢ ﺑﻮد
. ﺣﺎﻻ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ
ﺑﯿﺴﺖ
ﭼﻬﺎر و
ﺳﺎﻋﺖ اﺧﺘﻼف زﻣﺎﻧﯽ، از ﻗﻠﺐ ﺷﻬﺮی در ﯾﮏ ﻣﻤﻠﮑﺖ
ی ﻣﺎﻧﺪه ﻋﻘﺐ
آﺳﯿﺎﯾﯽ، ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ و ﻣﺮﻓﻪ
ﺗﺮﯾﻦ و ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺘﻤﺪن
ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮر اروﭘﺎﯾﯽ آﻣﺪه و در
ﺟﻮار دوﺳﺘﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻤﺎن ﺑﻮدﯾﻢ. ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻢ ﺑﻮد و اﻣﺸﺐ ﺗﻤﺎم اﻣﯿﺪ. ﻓﺮﯾﺪون و ﺷﻤﯽ
ی ﺷﻤﺎره
ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻨﯿﺐ و ﺑﭽﻪ
ﻫﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
و ﻣﺎ ﺑﺎ آن
ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ. دﻟﺸﺎن ﻣﯽ
ﺧﻮاﺳﺖ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺎ
ﻟﺤﻈﻪ
ی دﯾﺪار ﺑﺎ ﻣﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ و
ﺣﺮف ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.
۲٤٤