242 / 256
-
ﯿﻦ؟ ﻫﻤ
-
ﺶﯾ ﺻﺎﺑﻮن، ر
ﺗﺮاش، ﺣﻮﻟﻪ.
ﯽ ﻧﮕﺎﻫ
از ﺳﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آن
ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕ
ﯿﺮﯾﻢ
و ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺮو
ﯾﻢ
. ﻣﺎ ﮐﻪ
داﻧﺴﺘﯿﻢ ﯽﻧﻤ
ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد، اﻣﺮش را اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮد
ﯾﻢ
. در را ﺑﺎز ﮐﺮد. ﮔ
ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽ
ﻋﺒﻮر ﮐﺮده،
ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ، وﻟ
ﯽ
ﻣﻦ ﺑﻪ او ﺗﻌﺎرف ﮐﺮدم و ﭘﺲ از او از در ﺧﺎرج ﺷﺪم. ﭼﻨﺪ ﻗﺪم آن ﻃﺮف
ﺗﺮ، ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ا ﯽرﻧﮕ ﯿﺎهﺳ
ﯾﺴﺘﺎده
ﺑﻮد. ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺎ ک
ﻫﺎ را درون آن ﺑﮕﺬار
و ﯿﺘﯽ . ﮔ ﯾﻢ
ﻓﺮاﻣﺮز
در ﺻﻨﺪﻟ
ﯽ
ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﹺ ﺟﻠﻮ را ﺑﺎز ﮐﺮدم
ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺧﻮدش ﻫﻢ رﻓﺖ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺖ. در
ﺗﺎ در ﺻﻨﺪﻟ
ﯽ
ﮐﻨﺎرش ﺑﻨﺸ
ﯿﻨﻢ
. ﺑﺎ اﺷﺎره ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻋﻘﺐ و ﮐﻨﺎر دﺳﺖ آن دوﺗﺎ
. ﯿﻨﻢ ﺑﻨﺸ ﯾﮕﺮ د ی
ﻧﺎراﺣﺖ از ﮐﺎر
ی
ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدم، در را ﺑﺴﺘﻢ و رو
ی
ﯽﺻﻨﺪﻟ
ﻋﻘﺐ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ
ی
ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘ
.ﯿﻢ
ﻣﻮﺗﻮر
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ
را روﺷﻦ ﮐﺮد. ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
را داﺷﺘ
ﯽوﻟ ﯿﻢ،
او ﺧﻮﻧﺴﺮد و ﺑ
ﺗﻔﺎوتﯽ
ﭘﺸﺖ
ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺻﻨﺪﻟ
ﯽ
ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﺧﺎﻟ
ﯽ
ﺑﻮد.
ﻫﻮا ﺳﺮد و اﺑﺮ
ی
ﺑﻮد. ﺑﺨﺎر
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ی
را روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻫﻤ
ﯿﻦ
ﮐﻪ از ﻓﺮودﮔﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪ
یﻧﻮر ﯾﻢ،
از اﻣ
ﯿﺪ
ﺑﺮ دﻟﻤﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد.
-
:ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ﻓﺮاﻣﺮز
-
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ، ﮐﺠﺎ ﻣ
رﯾﻢ؟ ﯽ
-
ﮐﻪ ا
ﻓﻌﻼ
ﯾﻨﺠﺎ
ﻧﺸﺴﺘﻪ
. ﯾﻢا
ﺑﻌﺪ از ده دﻗ
ﯿﻘﻪ
ﯿﺲﭘﻠ ﯽ، ﻣﻌﻄﻠ
ﻣﺮد ﻫﻢ ﭘ
ﯿﺪاﯾﺶ
وﺷﺪ
در ﺻﻨﺪﻟ
ﯽ
ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺖ.
ﺑﺎ ﮐﺖ ﻣﺨﻤﻞ
ﯿﺮاﻫﻦ و ﭘ یا ﻗﻬﻮه
یﺑﺎز ﯾﻘﻪ
ﮐﻪ او را از اﺑﻬﺖ ﭘﻠ
ﯿﺲ
ﺑﻮدن ﻣ
اﻧﺪاﺧﺖ، ﯽ
یﺟﺪ یﯿﺎﻓﻪ و ﻗ
و ﻣﺼﻤﻢ
ک
ﯿﺪ ﻧﮑﻨ ﯾﺎل
اﺟﺎزه
ی
ورود ﺑﻪ داﻧﻤﺎرک ﭘ
ﻫﻨﻮز . ﯾﺪا ﮐﺮده ﯿﺪا
ﭘﺎﺳﭙﻮرت
ﻣﻬﺮ ﻫﺎﯾﺘﺎن
اﺟﺎزه
ی
ورود ﻧﺨﻮرده
ﯿﯿﺮ ﺗﻐ ﯿﺰﭼ ﯿﭻ و ﻫ
ﻧﮑﺮده اﺳﺖ. دار
ﯾﻢ
ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ اداره
. ﺑﺮﯾﻢﯽﻣ یﻣﺮﮐﺰ ی
-
ﻧﻤﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﯽﻣﺎ ﻣ
ﯾﻨﺪﮔﺎن
ﺑﻬﺎﺋﯽ یﺟﺎﻣﻌﻪ
داﻧﻤﺎرک را ﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ.
-
آن
ﻫﺎ ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، وﻟﯽ ﺑﻪ
ﻃﻮر ﻣﺴﻠﻢ
ﯿﺲ ﯾر
ﻫﻤﺎن ﺣﺮف اوﻟﺶ را ﺧﻮاﻫﺪ زد.
-
ﻣﺎ ﻫﻢ ﯾﮏ راه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪارﯾﻢ، و آن اﯾﻦ ﮐﻪ در داﻧﻤﺎرک ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ.
ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯽﺑ
و ﻧﺎراﺿ
ﯽ
از اﺻﺮار و
ﮔﯽﺪﻧد ﯾﮏ
ﻣﻦ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:
-
١٧
.
Take it easy
از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﯿﺎﻣﺪ، و دﯾﮕﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰدم و ﺳﺎ ﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪم و ﺣﺎﻟﺖ ﻗﻬﺮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﮔﯿﺘﯽ
ﺑﯽ
ﻫﻢ ﮐﻪ اﺻﻮﻻ
ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻮد، ازﮔﻔﺘﮕﻮی زﯾﺎد ﻣﻦ ﺑﺎ آن
ﻫﺎ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮد. ﺧﻄﺎب ﺑﻪ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ
دﯾﮕﺮ ﺗﺎ اداره
ی ﻣﺮﮐﺰی آن
ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﻫﻢ
ﺻﺤﺒﺖ
ﻧﺸﻮﯾﻢ. ﮐﻤﺘﺮ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻌ
ﻬﻮد
رﺳﯿﺪﯾﻢ. ﺑﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎی ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﮐﭙﻨﻬﺎ ک و ﻫﻮای ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎراﻧﯽ آن روز، دﯾﺪار ﺧﯿﺎﺑﺎن
ﻫﺎی ﻣﺤﻞ ﻋﺒﻮر
۱۷
ﺳﺨﺖ ﻧﮕ
. ﯿﺮﯾﺪ
۲٤۱