Goriz Nakhasteh

240 / 256

درﻣﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدم، وﻟ . ﺑ ﺷﺪم ﯽﻣ ﯿﻢ ﺗﺴﻠ ﯾﺴﺖ ﻧﺒﺎ ﯽ
ﯿﺸﺘﺮ
اﺻﺮار ﮐﺮدم، و او ﺧ
یﺟﺪ ﯿﻠﯽ
ﺟﻮاب داد:
-
ی ﻣﻦ ﺑﺮا
ﺗﻮاﻧﻢ ﯽﻧﻤ ی ﺷﻤﺎ ﮐﺎر ﺑﮑﻨﻢ، و ا
ﯾﻦ
ﯿﺲ ﯾر دﺳﺘﻮر ﻣﻦ اﺳﺖ.
آن وﻗﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد، و ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻠﯿ
ﺖ
ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ
ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:
- ﻫﻨﻮز ﯾﮏ رﺑﻊ وﻗﺖ دارﯾﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت ا ﮔﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺮواز ﻫﻢ ﻧﺸﻮد ﺑﺮوﯾﺪ، ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﭘﺮواز
ﺑﻌﺪی ﺷﻤﺎ را رواﻧﻪ ی اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد.
در ﺟﻮاب ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺑﺎر د ﯾﮏﺷﻤﺎ
ﯾﮕﺮ
در ﻣﻮرد اﺻﺮار و ﺗﻘﺎﺿﺎ
ی
ﯿﺲ ﯾر ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ.
ﻗﺪری ﻣﺮا ﻧ ﮕﺎه ﮐﺮد. ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﺮوﺷﻤﺎ ﻓﻌﻼ ﯿﺮون ﺑ ﯾﺪ .
از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪم. ﻗ
یﯿﺎﻓﻪ
ﻧﺎراﺣﺖ وﻧﺎراﺿ ﺑﻪ ﯿﻢ ﮔﻔﺖﯽﻣ ﯿﺘﯽ و ﮔ ﻓﺮاﻣﺮز ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑ
یﺑﺮا ﯽ
آن ﻫﺎ ﻧﺪارم. ﭘﺮﺳ : ﯿﺪﻧﺪ
-
ﭼﻪ ﺷﺪ؟
ﺧﻼﺻﻪ را ﺣﮑﺎ
ﯾﺖ
ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ:
- در ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎدر
ﯾﺪ
ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ.
- ﯾﺪون ﻓﺮ ﭘﺲ و ﺧﺎﻧﻢ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ را ﻧﺪ . اﻧﺪ ﯾﺪه
-
ﯽ ﭼﺮا، وﻟ
ﺟﻮاب درﺳﺘ . دﻫﻨﺪ ﯽﻧﻤ ﯽ ﹰ . اﻧﺪ زده را ﺣﺮف ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺎ آن ﺑﻪ ﺣﺘﻤﺎ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﮔﻔﺖ:
- ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﭼﮑﺎر ﮐﻨ
ﯿﻢ؟
ﯾﺶﺑﺮا ﯽﺟﻮاﺑ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺻﺪاﯿﺘﯽﮔ ی را ﺷﻨ : ﯿﺪم
- ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ! ﺑﺮ اﺳﭙﺎﻧ ﯾﻢ ﯿﺎ ﺮدم! ﺧﻮب ا. ﻣﻦ ﻣ ن آﺑﺎ ﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ د؟ دار
- ﮔﯿﺘﯽ ﺑﺮﯾﻢ ! ﺟﺎن اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﯿ ﻢ؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮد. ﻣﺎ را ﮐﻪ ﻧﻤﯽ
ﮐﺸﻨﺪ!
- ﭼﺮا؛ ﻣﺮگ از اﯾﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺑﯽ و ﻫﺎ اﺣﺘﺮاﻣﯽ اﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ .
اﻋﺼﺎﺑﺶ از ﺗﺤﻤﻞ ﺧﺎرج ﺷﺪه ﺑﻮد، و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﻤﻪ ی ﻣﺎه ﻫﺎی ﭘﺮ از اﺿﻄﺮاب و ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﻏﻢ
وﺣﺴﺮت و ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻫﯽ و درﺑﻪ دری و آوارﮔﯽ، از ﻣﺎﺟﺮای ﻓﺮودﮔﺎه ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن و ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ ﺷﺐ و
ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺎت ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎی ﺳﺎﻋﺎت اﺧﯿﺮ، ﺑﯽ ﻃﺎﻗﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﻣﯽ
ﮔﻔﺖ:
- اﺳﭙﺎﻧ ﯾﻢ ﺑﺮو ﯿﺎ . ا ﮔﺮ ﮐﺎرﻣﺎن ﻗﺮار اﺳﺖ درﺳﺖ ﺑﺸﻮد، ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻫﻢ درﺳﺖ ﻣ . ﺷﻮدﯽ
ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺣﺎل ﺑﻬﺘﺮ
ی
از او ﻧﺪاﺷﺘﻢ، وﻟداﻧﺴﺘﻢ ﯽﻣ ﯽ ﻗﺒﻮل ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧ ﯿﺎ اﺷﺘﺒﺎه ا ﯾﮏ ﺳﺖ.
اﺣﺴﺎس ﺑﺎﻃﻨ
ﯽ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮت ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺧﻮﻧﺴﺮد اﺗﺎق در. دادﯽﻣ ی ﺧﺎرج ﻣﺮد و زن ﭘﻠﯿﺲ دو. ﺷﺪ ﺑﺎز
ﺳﺎ ک ﭼﻬﺎر ﺳﻪ، و ﻣﺎ ﺑﻪ. ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎنﻧﮕﺎه و ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ » ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎﺷﯿﺪ . « و ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻨﺪ.
۲۳۹