Goriz Nakhasteh

249 / 256

- ﭘﺪر، ﻣﺎدر ﺧﻮاﻫﺮ، ﺑﺮادر و اﻗﻮام.
- ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺳﺖ در داﻧﻤﺎرک ﻣﻘﯿﺪ؟ ﻫﺴﺘ ﯿﻢ
-
ﺳﻪ روز.
- ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ
ﯿﺪ؟
- ﻣﻨﺰل دوﺳﺘ . ﯾﮏﻧﺰد ﯽ
ﺗﻤﺎم ا
ﯾﻦ
ﺳﺆاﻻت را ﺑﺎ ﺑ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﯽ و ﻣﺜﻞ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﮏ از ﻣﺎ ﻣ آﻧﭽﻪ از. ﮐﺮدﯽ ﻫﯿﭻ ﺷﻨﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮی
در
ﻧﻤﯽ دﯾﺪه ﺻﻮرﺗﺶ ﺷﺪ. ﻣﺜﻞ ا
ﯾﻦ
ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﻣداﻧﺴﺖ ﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮ
ﯾﺪ
و ﮔﻔﺖ:
- ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤ اﻣﺮ ﯾﺰایو ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﯽ آﻧﭽﻪ ﺑﺎ . ﯿﻢ ﺑﺪﻫ ﯾﮑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮔﻔﺘﻪ و
اﯾﺪ،
ﻗﺼﺪﺗﺎن اﻗﺎﻣﺖ در
اﻣﺮﯾﮑﺎﺳﺖ .
ﻣﻦ و ﻓﺮ
ﯾﺪون
ﻟﺤﻈﻪﯿﺪ ﻧﺎاﻣ یا و ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد . ﯾﻢ ﻓﺮﯾﺪون : ﮔﻔﺖ او ﺑﻪ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ
- ا ﻫﺎ ﯾﻦا
ﯾﻨﺠﺎ
ﻣﻮﻗﺖ و ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺳﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ ﺑﭽﻪ را ﻧﺪ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ اﻧﺪ ﯾﺪه و ﺗﻘﺎﺿﺎ
ی
رﻓﺘﻦ
آن ﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ دﻟ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﭽﻪﯾﺸﺎن ﻫﺎ اﺳﺖ.
آن ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﻧﺴﺮد و ﻗﺪر ادﺑﺎﻧﻪ ﯽﺑ ی آﻧﭽﻪ دﻓﻌ
یﻪ
ﭘﯿﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺪون ﮐﻼﻣﯽ ﮐﻢ و زﯾﺎد، ﻣﺜﻞ اﯾﻦ
ﮐﻪ ﻧﻮاری ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﮑﺮار ﮐﺮد؛ و ﺑﺮای آن ﮐﻪ رﻓﻊ زﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ، ﻣﻬﺮی ﺑﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮرﺗﻤﺎن زد و آن را
ﺑﻪ دﺳﺘﻤﺎن داد و ﮔﻔﺖ : » ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﺎل دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎی وﯾﺰای اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﺑﻪ «.
اﻋﺘﺮاض، وﻟﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﺘﻀﺮﻋﺎﻧﻪ و ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدﯾﻢ وﺿﻊ ﻣﺎ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮد، وﻟﯽ او
ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﯿﺸﻪ دور ﺷﻮﯾﻢ و ﻣﺎﻧﻊ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪی ﻧﮕﺮدﯾﻢ.
یﻗﺪر ﯽ و ﺷﻤ ﯿﺘﯽﮔ
دورﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﻣاز. ﮐﺮدﻧﺪ ﯽ اﺷﺎره
ی
ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺪم ﺗﻮﻓﻣﺎن ﯿﻖ ﺷﺪﻧﺪ و وﻗﺘ
ﯽ
ﺷﺮح ﮔﻔﺘﮕﻮ را ﺷﻨ
ﯿﺪﻧﺪ
ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺧﺸﻢ آﻣﺪﻧﺪ. ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدم ، و از ا
ﯾﻦ
ﻬﺮ ﮐﺬا ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﻣ
ﯾﯽ
ﯽ ﻣﺸﮑﻠ
ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه، ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻢ. ﺷﺎد
ی
و ﺑﺬﻟﻪ ﮔﻮ 
ﯾﯽ
دو ﺳﻪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎر د ﯾﮏ
ﯾﮕﺮ
ﯽﺑ رﻧﮓ ﺷﺪ. ﻓﺮ
ﯾﺪون
ﻫﻢ ﮐﻪ از ﺟﺮ
ﯾﺎن
ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد، و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮاﻧ
ﯽ
ﻣﺎ ﺑﻮد، ﺑﺮا و ﯿﻪ روﺣ ﯿﯿﺮ ﺗﻐ ی
ی ﺣﺎل و ﻫﻮا
ﻣﺎ ﮔﻔﺖ:
- ﯿﮕﻮری ﺟ
ﻫﺎ،
ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﯽ
ﻣﺎﻧﯿﺪ.
- ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻋﻤﻼ دارد اﯾﻦ ﻃﻮر ﻣﯽ .ﻮدﺷ
-
ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ!
و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ:
- ﯾﻊ وﻗﺎ ﯿﻢ ﺗﺴﻠ ﯾﺪ ﻧﺒﺎ ﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﺷﺪ. اﻧﺸﺎءاﻟ روﺑﻪ ﯿﺰ راه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻣﺘﻔﮑﺮ و ﭘﺮ
ﯾﺸﺎن
ﺧﺎﻃﺮ، از ﺳﻔﺎرت ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ وﻗﺘﯽ . ﯾﻢ رﺳﯿﺪﯾﻢ، ﺑﺎﻣﺤﺎﺳﺒﻪ
ی
اﺧﺘﻼف
ﺳﺎﻋﺖ داﻧﻤﺎرک و اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻨ ﯾﮑﺎ،
ﯿﺐ
ﺗﻠﻔﻦ زد
ﯾﻢ
و ﺷﺮح واﻗﻌﻪ را داد ﯾﻢ . ﮔﻔﺖ ﻣﻬﻢ ﻧ
ﯿﺴﺖ
و ﺑﺎز ﺑﺎ ﻣﺎ
ﺗﻤﺎس ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.
۲٤۸