26 / 256
اﺧ
ﺘﻔﺎی ﻣﻦ
ﺑﮑﻨﺪ
. ﮔﻔﺖ
ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﯽ
در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﯽ
،
ﻣﺜﻼ
ﮔﺮﮔﺎن
ﺑﻪ ﻣﺎ
ﻣﻨﺰل ﺑﺪﻫﺪ و
ﯽﺣﺘ
در ﺻﻮرت
یﯿﻠﻪ وﺳ ، رتوﺿﺮ
ﻓﺮار از ا
ﺑﺮا را ﯾﺮان
ﯾﻤﺎن
ﻓﺮاﻫﻢ آورد
.
ﺣﺴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮد و دوﺳﺘ
ﯽ
ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ
وﻟﯽ ،
اﻧﺴﺎﻧﯽ واﻻ
ﺑﻮد و
» : ﮔﻔﺖ ﻣﯽ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺪ
؛ ﯾﻮﻧﻢ
ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ دارم و ﮐﺎر
ی
ﻫﻢ ﺑﻪ
اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺬﻫﺒ
. ارم ﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﯽ
آﻧﭽﻪ ﺑﺮا
ی
ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ
،
مﺷﺮﯽﺑ ﯾﻦا ی ﺧﻮﻧﺨﻮار
ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫ
ﯿﭻ
ﮐﺲ
رﺣﻢ
ﻧﻤﯽ
ﮐﻨﻨﺪ؛
ﻫﺮﮐﺲ را ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑ
ﯿﺎورﻧﺪ
،
ﯾﺎ ﺑﯽ ر ﮔﻨﺎﻫﮑﺎ
ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ
ﺑﻨﺪﻧﺪ ﯽﻣ
.«
آن
روز ﺑﺎ رو
ی
ﺑﺎز و ﻣﺼﻤﻢ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻌ
یﺘﻔﺎﺧدر ا ﯽ
ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ
،
و در ﺻﻮرت
، ﻟﺰوم
ﺑﻪ او ﭘﻨﺎه
ﺒﺮم ﺑ
ﺗﺎ
ﺧﻮد و
ﺧﺎﻧﻢ را از ﻫﺮ ﮔﺰﻧﺪ
،ی
ﺑﺎ اﻃﻤ
، ﯿﻨﺎن
ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎه
.ددار
ﺻﻮرت او و
ﮐﻠﻤﺎت
آن
روزش ﻫﻤﻪ ﺟﺎن
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.
ﯽﻣ ﺣﺎﻻ
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﺰد ﺣﺴ
ﺑﻪ ﮔ . ﻦ ﺑﺮوم
: ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ
-
ﻣﯽﭼﻪ
؟ﻢﯿ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﮑﻨ
ﯿﺪ ﻧﺎاﻣ
و در ﻋ
ﯿﻢ ﺗﺴﻠ ﺑﺎ ﺣﺎل ﯿﻦ
: ﮔﻔﺖ و رﺿﺎ
-
دﯽﻧﻤ
اﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ
ﯽوﻟ ، ﮐﺮد ﯾﺪ
ﺗﻮ ﻧﺒﺎ
ﯾﺪ
از ﺧﺎﻧﻪ ﺑ
در ﻫﻢ آن ،یﺑﺮو ﯿﺮون
روز روﺷﻦ
.
-
ﹸ
ﺧ
ﺐ، ا ﮔﺮ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎری ﮐﺮد، ﻧﺎﭼﺎرم از ﺧﺎﻧﻪ
ﺑﯿﺮون ﺑﺮوم. ﺧﯿﺎل ﻫﻢ ﻧﻤﯽ
ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﺎ
ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
زن
داﯾﯽ
از ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﻣﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺼﺪ دارم از ﺧﺎﻧﻪ
ﺧﺎرج ﺷﻮم و ﮔﻔﺖ
:
-
ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺎر ﯽﻣﻣﻦ ﯾﺎآ
ی
اﻧﺠﺎم دﻫﻢ
؟ ﺑﺮوم ﯽﮐﺴ ﯿﺶﭘ ؟
ﺑﺎ اﺻﺮار
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ
ﯿﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﮔ
از ﺧﺮوج ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ اﺳﺖ
،
ﺧﻮدش دﻧﺒﺎل ﮐﺎرﻫﺎ
ﻣﺎن ﺑﺮود ی
.
از او ﺗﺸﮑﺮ
؛ ﮐﺮدم
ﻟﺒﺎﺳﻢ را ﭘﻮﺷﯿﺪم
؛ ﮐﻼه
ﻪ ﺑ
ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و
»
ﻫ
ﻞ ﻣ
ﹶ ﻦ ﻣ
ﻔ
..«. جﺮ
را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر زﯾﺮ ﻟﺐ
زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدم و از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪم
.
ﮔﯿﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﻣﻦ ﺧﻮ
ا
ﺳﺖ ﮐﻪ زود ﺑﺮﮔﺮدم
.
ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﺣﺴﻦ رﺳ
. ﯿﺪم
ﯽﺳﺎﻋﺘ
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪم ﺗﺎ آﻣﺪ
.
ﭼﻘﺪر از د
ﯾﺪن
و ﺣﻀﻮر ﻣﻦ اﻇﻬﺎر
آورد یﭼﺎ . ﮐﺮد ﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟ
ﯽوﻟ ،
ﻫﻨﻮز ﺳﻼم
ﯿﮏو ﻋﻠ
و اﺣﻮال
ﯽﭘﺮﺳ
ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺨﺺ
ﯾﮕﺮی د
وارد
اﺗﺎق
.ﺷﺪ
از ﻣﻦ ﻋﺬر ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺎر
ﻃﺮف
را راه ﺑ
ﻨﺪازد ﯿ
،
وﻟﯽ ﮐﺎرش ر
ﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ
.ﯿﺪﺸ ﻃﻮل ﮐ
در ﺿﻤﻦ
،
ﻣﮑﺮر ﺑﻪ او ﺗﻠﻔﻦ
.ﺷﺪﯽﻣ
ﻧﻔﺮ دو
ﯽﻣ و ﺳﻮ ﯽﻣ
آﻣﺪﻧﺪ و ﮐﺜﺮت
ﺗﻠﻔﻦ و ﻣﺮ
ﺟﻌﻪ ا
-
ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن آن
ﻗﺪر ز
ﯾﺎد
ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﻬﻤ
ﯿﺪم
ﺗﺎ ﻏﺮوب ﮔﺮﻓﺘﺎر و اﺳ
ﯾﻦا ﯿﺮ
ﻣﺮاﺟﻌﺎت و
ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
از
اﺗﺎﻗﺶ
؛م ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﻧﺰد ﻣﻨﺸﯽ او آﻣﺪم
و ﭘﺲ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ
،
ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺣﺴﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺪﻫ
ﺪ ﮐﻪ
ﻓﻘﻂ
ﺑﻪ ﻣﺪت ﭘﻨﺞ
. ﯿﺎﯾﺪ ﺑ ﯿﺮون ﺑ ﯿﻘﻪ دﻗ
ﺣﺴﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪه و ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ
آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ
ﯿﻠﯽﺧ» :
؛ ﺧﻮاﻫﻢ ﯽ ﻋﺬر ﻣ
ﺗﺎ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ
ﯾﮕﺮ د ﯽ
ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ
آن ی
ﻫﺎ
را دﺳﺖ ﺑ
ﻪ
«. ﺳﺮﮐﻨﻢ
داﺷﺖ ﺑ
ﻪ
ﺣﺮﻓﺶ اداﻣﻪ ﻣﯽ
داد ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪه از
ﻣﺰاﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮاﻫﻢ آورد
،امه
ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮده
ﯽﻣ ؛ﻧﻪ» : ﮔﻔﺘﻢ ،
داﻧﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻫﺴﺘ
ﯽوﻟ ،ﯽ
ﯾﻢ ﺑﺮا
ﯿﭘ ﯽ ﻣﺸﮑﻠ
ﻢ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﺶ آﻣﺪه ﮐﻪ
ﺷﻤﺎ در ﻣ
ﯿﺎن
ﺑﮕﺬارم
.«
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﮕﺮان ﭘﺮﺳﯿﺪ
ﭼﻪ » :
«؟ﺷﺪه
۲٥