76 / 256
آﻣﺎده
ی
ﺳﻔﺮ
ﻗﺮار ﺷﺪ ﺗﺎ
ﺳﻪ روز د
ﯾﮕﺮ
ﻣﻦ و ﮔ
. ﯾﻢﺷﻮ ﯽراﻫ ﯿﺘﯽ
روزﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺖ و ﺳﺎﻋﺎت ﺑﺪی را
ﻣﯽ
ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ
.
ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت و ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﯾﻤﺎن ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺮاه ﻏﻢ دوری و ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﺳﻔﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺼﺪ
اﻧﺠﺎﻣﺶ را داﺷﺘﯿﻢ
اول .
ﺑﻪ د ، ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ
ﯾﺪار
ﻣﺴﻌﻮد
و ﺧﺎﻧﻤﺶ رﻓﺘ
.ﯿﻢ
ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺧﻮاﻧﺪ
و ﯾﻢ
ﺻﺤﺒ
ﺖ در ﻣﻮرد
ﻓﺮاﻣﺮز
ﭘﺴﺮﺷﺎن ﺷﺮوع ﺷﺪ
.
ﻣﺎدر دﻟﺶ رﺿﺎ
ﯽﻧﻤ
داد از ﭘﺴﺮ ﺟﺪا ﺷﻮد و او را راﻫ
ﯽ
ﯾﻦا
. ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ
ﭘﺪر در ا
ﯾﻦ
ﻏﻢ ﺑﺎ او ﺷﺮ
ﯾﺎما ﯾﺪدﯽﻣ ﯽوﻟ ، ﺑﻮد ﯾﮏ
ﻋﻤﺮ ﺟﻮان ﺑ
ﯿﻬﻮده
ﮔﺬرد و آ ﯽﻣ
یاه ﯾﻨﺪ
ﻣﺒﻬﻢ دارد
؛
اﻣﮑﺎن ﺗﺤﺼ
ﯾﺶﺑﺮا ﯿﻞ
ﻓﺮاﻫﻢ ﻧ
. ﯿﺴﺖ
داﻧﺸﮑﺪه
ﻫﺎ
ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و اﮔﺮ ﻫﻢ ﺑ
ﯾﺞ ﺗﺪر ﻪ
ﺑﺎز ﺷﻮد
،
ﭼﻮن ﭘﺴﺮش
ﺑﻬﺎﺋﯽ
اﺳﺖ
،
و ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﻬﺎ
ﺋ
ﯽ از ﺗﺤﺼﯿﻞ در داﻧﺸﮕﺎه
ﻫﺎ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪ
ﯾﺎما ﯾﺪﺑﺎ ، اﻧﺪه
را ﺑﻪ
ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﮕﺬراﻧﺪ
ﯾﺪﺷﺎ .
ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه د
ﯾﮕﺮ
او را ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎز
ﻫﻢ ﺟﻨﮓ ﯿﺪان و ﻣ ی
ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ
.
ﻓﺮاﻣﺮز
ﹺ
ﺟﻮان
ﺧﻮش ﻗﺪ و
ﻗﺎﻣﺖ و ﺑﻠﻨﺪ
، ﺑﺎﻻ
ﯾﺒﺎ ز ﯽﺻﻮرﺗ
و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨ
؛ داﺷﺖ ﯽ
از ﻫﻮش و ادب
و اﻃﻼﻋﺎت و داﻧﺶ از
ﺣﺪ ﺳﻨﯽ ﺧﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﺮه ﺑﺮده ﺑﻮد
ﹺ ﻋﺰ .
ﯾﺰ
ﭘﺪر و ﻣﺎدر و
ﺗﻤﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻮد
ﺷﺪ ﻣﯽ .
ﯿﺪ ﻓﻬﻤ
ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ و ﺗﻮﺟﻪ دﺧﺘﺮان ﻫﻢ
و ﺳﻦ
. ﺳﺎل اﺳﺖ
ای ﺑﺴﺎ در ﺑﯿﮑﺎری و ﻣﻌﺎﺷﺮت
ﻫﺎی
آﺷﮑﺎر
و ﭘﻨﻬﺎن
ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎ
ی
ﺳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗ
ﺗﺤﺼ ﯿﺎل ﺷﺪ و ﺧ ﯽﻣ یاﻪ
ﯿﻞ
از ﺳﺮ ﺑ
ﺑﺮد و در ﭘ ﯽﻣدر ﻪ
ﯽ
ﯿﻞ ﺗﺸﮑ
ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ
یﮐﺎر
در ﺣﺪ ﺗﻮاﻧﺎ
ﯾﯽ
ﻣﺸﻐﻮل
یﻫﻤﻪ ﻫﺎ ﯾﻦا .ﺷﺪﯽﻣ
ﯽ ﻣﻄﺎﻟﺒ
ﺑﻮد ﮐﻪ از ذﻫﻦ
ﺑﺎز و ﺑ
ﯽﻣ ﭘﺪر ﯿﺪار
ﮔﺬﺷﺖ و دﻟﺶ رﺿﺎ
اد ﮐﻪ آ دﯽﻧﻤ
او یﯾﻨﺪه
ی را ﻓﺪا
ﻋﺎﻃﻔﻪ و ﻋﻼﻗﻪ
. ﮐﻨﺪ ﯽآﻧ ی
ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد رﻧﺞ دور
ی
را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﭘﺴﺮ را
ﺑﻪ ﺳﻮ
ی
ﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘ
ﺑﻬﺘﺮ ر
ﻫﺴﭙﺎر ﺳﺎزد
ﮐﻪ ﻧﺒﻮد یﯾﺪ ﺗﺮد .
ﻣﺎدر
ﻫﻢ اﯾﻦ ﻧﮑﺎت را ﺧﻮب
ﻣﯽ
ﯽوﻟ داﻧﺴﺖ
اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺎدراﻧﻪ
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻤﻧ اش
ﭘﺴﺮش ﺑﺮود
ﺑﺎ .
اﺷﮏ و ﻧ
» : ﮔﻔﺖﯽﻣ ﺎﻟﻪ
ا ﮔﺮ ﺑﺮود ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ
یﺑﺮا ﯾﮕﺮ د . ﯿﺮمﻣﯽﻣ ؛ ﻣﺎﻧﻢﯽﻣ
ﮐﻪ ﻏﺬا درﺳﺖ ﮐﻨﻢ
؟«
ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤﻣﺎ
ﯾﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ
ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫ
ﯾﮏ ،ﺳﻔﺮ .ﯿﻢ
ی ﺳﻔﺮ ﻋﺎد
و ﭘﺮواز از ﻓﺮودﮔﺎه و ﺣﻀﻮر در
ی ﮐﺸﻮر
ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد
.
ﺧﻄﺮ ﻓﺮا راﻫﻤﺎن ﺑﻮد و
ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم
.
ﺗﻮاﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﯿﻢ
اﺻﺮار ﺑﻪ
ﯽﻤﺮاﻫ ﻫ
او ﺑﮑﻨ
.ﯿﻢ
ﺟﻮان ﺧﻮدش ﻫﻢ ز
ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﯾﺎد
ﺳﻔﺮ راﻏﺐ ﻧﺒﻮد
ﮏاﺷ .
ﻣﺎدر ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﻫﻢ اﺷﮏ
آوردﯽﻣ
» : ﮔﻔﺖﯽﻣ .
ﭼﻄﻮر اﺳﺖ
ﻣﺎه د ﯾﮏ
ﯿﺪﻋ ﯾﻦا ؟ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﮕﺮ
ﻫﻢ در ا
«.ﯿﻢ ﺑﺎﺷ ﯾﺮان
ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺼﻤﯿﻢ
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد
.
ﭘﺪر را ﺗﻨﻬﺎ
ﻣﯽ
ﮔﺬاﺷﺖ،
و ﻣﺎدر در دور
او ﺑ ی
. ﯿﻤﺎر
ﻣﺴﻌﻮد
در ﺳﻪ ﻧﻮﺑﺖ
،
ﺧﺎرج از ﺧﺎﻧﻪ
از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﺻﺤﺒﺖ
و او را ﺗﺸﻮ
ﯾﻖ
ﮐﻨﻢ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﭘﺴﺮش رﺿﺎ
ﺑﺪﻫﺪ ﯾﺖ
ﯽ . وﻟ
ﺟﻮاب ﻣﺎدر
ﻓﻘﻂ اﺷﮏ ﺑﻮد و ﺳﺮدرد ﺷﺪ
ﯾﺪی
از ﺷﺪ. ﯽﻣ ﻋﺎرﺿﺶ
ﺻﺤﺒﺖ ﺳﻔﺮ ﭘﺴﺮ
،
رﻧﮓ و رو ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد
آرام .
» : ﮔﻔﺖﯽﻣو ﯾﺴﺖ ﮔﺮﯽﻣ
ﻣﻦ درد دور
ی
از ﺷﻤﺎﻫﺎ را ﻫﻢ
ﯽﻧﻤ
ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐ
یﻓﺮدا .ﻢﻨ
ﻣﻦ ﺑﺪون ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺧﺎﻟ
اﺳﺖ ﯽ
.«
ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻫﻤﺴﻔﺮﻣﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ
ﻞ ﯾ وﺳﺎ . ﺑﻮد
ﺳﻔﺮ را ﺑﺎﯾﺴﺖ
آﻣﺎده
. ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ
ﺗﺄ ﮐﯿﺪ ﺷﺪه
ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﯿﭻ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ
.
ﻓﻘﻂ ﻟﻮازم
ﹰ از ﯾﮏ ﺳﺎ ک ﮐﻮﭼﮏ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻤﻞ ﺗﺠﺎوز ﻧﮑﻨﺪ
اوﻟﯿﻪ و ﯾﮏ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس اﺿﺎﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎ
.
ﭼﻮن
۷٥