83 / 256
از ﺧ ﯾﺴﺖ ﺑﺎ
ﯿﺮ
آن ﻫﻢ ﻣ
. ﮔﺬﺷﺘﻢ ﯽ
ﺳﻬﺎم دﺧﺘﺮم و ﺑﻘ
یﻪﯿ
ﺳﻬﺎم ﺷﺮﮐﺖ
، را ﻫﺎ
ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻫﺮ
ﻣﺎ ﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎر
ﺑ ﯿﺰﻧ ، ﺑﻮد
ﻪ ﮐﻼ
ﯽﺑ ﯽ ﺻﻮرت اوراﻗ
ارزش ﻧﺰد دوﺳﺘ
ﯽ
ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ
. ﮔﺬاﺷﺘﻢ
ﺑﺎ در ﮐﻪ ﯾﻦ ﺑﺎ ا
ﯾﺎﻓﺖ
وﺟﻪ ﺑﺮا
یﯾﻨﻪ ﻫﺰ ﯿﻦ ﺗﺄﻣ ی
ﺳﻔﺮ ﻣﻘﺮوض ﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدم
داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ،
و ﯿﻪ ﻢ ﺗﻬ
ﭘﺮداﺧﺖ آن از ﻣﺤﻞ ﻓﺮوش ﭼﻨﺪ ﻗﺎﻟ
ﯿﻦ ﺗﺄﻣ ﯿﭽﻪ
اﺳﺖ و
ﯾﻮن ﻣﺪ را ﺑﺎ ﯾﺮان ا
ﺑﻮدن ﺑﻪ
ﯾﮕﺮان د
ﺗﺮک
ﻧﺨﻮاﻫ
ﯽﻣ ا ﮔﺮ ﯾﺪﺷﺎ . ﮐﺮد ﯿﻢ
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺗﺎ آﺧﺮ
ﯾﻦ
ی روزﻫﺎ
ﯾﮏ ، ﺳﺎل ﺑﻤﺎﻧﻢ
ﺻﺪﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﺑﻬﺎ
ی
ﺳﻬﺎم
ﺧﻮد و ﭘﺴﺮم ﻗﺎﺑﻞ وﺻﻮل
ﺷﺪ. ﯽﻣ
وﻟﯽ ا ﮔﺮ ﻓﺮ
دا ﯾﺎ ﭘﺲ
ﻓﺮدا روز ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد
،
اﯾﻦ ﺗﻨﻬ
ﺎ اﻣ
آﺧﺮ ﯿﺪ
ﻫﻢ ﯾﻦ
از دﺳﺖ
. رﻓﺖﯽﻣ
از ﺳﻮ
ﯾﻦا ﯾﮕﺮ د ی
را ﺷﻨ
ﯽﻣو ﺑﻮدم ﯿﺪه
داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ
ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻫﺮ روز
ﻣﺸﮑﻞ ﺳﻔﺮ ﺑ
ﯿﺸﺘﺮ
و ﺧﻄﺮ ﻓﺮاوان
ﺗﺮ
ﺗﺮ ﯿﻦ ﺳﻨﮕ ﯾﻨﻪ و ﻫﺰ
ﯾﯽدا ﻓﺮ ﺷﻮد و ﻫﺮ
اﻣﮑﺎن ﻓﺮار را
ﺑﻪ
ﺣﺪاﻗﻞ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ
.
آﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ و ده
ﻫﺎ
ﻓﮑﺮ و ﺣﺴﺎب
از ﺳﺤﺮ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ
ﻫﻔﺖ
ﺑﺎﻣﺪاد ﮐﻪ د
ﯾﮕﺮان
از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧ
ﺎﺳﺘﻨﺪ
،
از ﺧ
. ﮔﺬﺷﺖﯽﻣ ﯿﺎﻟﻢ
وﻟﯽ ﻫﻤﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ
ی
ﺑﺪ و ﻓﮑﺮ و
. ﺣﺎﺻﻞ ﯽﺑ ﺧﯿﺎل
ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺻﺮف ﺷﺪ
ﯾﮏ .
ﺳﺎﻋﺖ
ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﺴﺘ
ﯿﻢ
. ﺑﻌﺪ،
ﻣﺴﻌﻮد
ﻋﺎزم رﻓﺘﻦ ﺷﺪ
.
ﯽ ﺳﺎ ک دﺳﺘ
ﺧﻮدش را ﺑﻪ
، ﻓﺮاﻣﺮز
ﭘﺴﺮش داد و
ﺑﺮو و » : ﮔﻔﺖ
آن را
در ﺻﻨﺪوق ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﺑﮕﺬار
.«
ﺑﺎ ﻗﯿﺎﻓ
ایﻪ
آﻣﺎده ، ﻣﻐﻤﻮم
ی
ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﺷﺪه ﺑﻮد
ﯽ ، وﻟ
از ﻗﺒﻞ
وداع آﺧﺮ
دﺳﺖ در ﺟ
ﯿﺐ
ﺑﺮد و ﺳ
ﯽ
ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﭘﻮﻟ
ﯽ
را ﮐﻪ ﺳﻪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ ﺑﻪ او داده ﺑﻮدم ﺗﺎ ﻫﻢ
ﻧﮕﺎه ﯾﻢ ﺑﺮا
دارد و ﻫﻢ از ﻣﺤﻞ آن ﺟﻤﻊ ﻫﺰ
را ﯾﯽﻫﺎ ﯾﻨﻪ
ﮐﻪ از ﻫﺮ
یﺑﺮا ﯿﻞﻗﺒ
ﻣﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد
، ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻨﺪ
ﯿﻢ ﺗﺴﻠ
ﻣﻦ ﻧﻤﻮد
ﻫﺎ ﯾﻨﻪ ﻫﺰ ﯾﻦا.
اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻮا
ﭘﺬ ی
ﯾﺎﻧﺶﺷﺎ ﯾﺮاﯾﯽ
ﺑﻮد.
از درﯾﺎﻓﺖ
آن
ﺧﻮدداری ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ
:
، ﻣﺴﻌﻮد »
آن ﭘﻮل ﺑﺎ
ﯾﺪ
ﻧﺰد ﺗﻮ
ﯾﻦ. ا ﻣﺎﻧﺪﯽﻣ
،ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺶ » : ﮔﻔﺖ «.یاه ﮐﺮد ﺧﺮج ﻣﺎ ی ﻫﻤﻪ ﺑﺮا
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ
را ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؛
.ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺣﺴﺎب
«. ﺑﮕﯿﺮ را ﭘﻮل اﯾﻦ ﻓﻌﻼ
-
ﻣﻦ ﭘ ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد
ﻮل ﺳﻔﺮ را ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد
ام ه
و اﺣﺘ
ﯿﺎﺟﯽ
ﺑﻪ ﭘﻮل ﻧﺪارم
.
ﻧﺰد ﮔ
ﯿﺘﯽ
رﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ او ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﮐﻨﺪ و
ﻣﺴﻌﻮد
را وا دارد
ﯾﺎ
ﭘﻮل را ﻧﺰد ﺧﻮدش ﻧﮕﺎه
دارد ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ
ﻫﺰﯾﻨﻪ
ﻫﺎﯾﯽ
، داده را ﮐﻪ
ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻨﺪ
ﯿﺘﯽﮔ .
ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس و اﺷﮏ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ی
ﻣﺎ را ﺑﭙﺬ
، ﯾﺮد
او ﻧ ﯽوﻟ
ﯿﺰ
اﺷﮏ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ
آورد و ﺳﺮ ﮔ
ﯿﺘﯽ
را ﺑﻮﺳ
ﯿﺪ
و دﺳﺖ در آﻏﻮش ﻣﻦ ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺻﺮار
ﭘﻮل ﯽﻣﺗﻤﺎ ،
را در ﺟ
ﯿﺒﻢ
ﮔﺬاﺷﺖ و در ﮔﻮﺷﻢ ﮔﻔﺖ
:
-
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ
.ﮐﻨﻢﯽﻣ ﺣﺴﺎب
ﻣﺤﺒﺖ
ﯾﺶﻫﺎ
آن ﻗﺪر
ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫ
زﺑﺎ ﯿﺰﭼ ﯿﭻ
ﭘﺮداﺧﺘﺶ
ﯽوﻟ ،ﺷﺪﯽﻧﻤ
ﮐﻪ ﯾﯽﻫﺎ ﯾﻨﻪ ﻫﺰ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻤﺎن
ارﺗﺒﺎط ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎن
ﭘﺬو یدار
، ﺑﻮد ﯾﺮاﯾﯽ
از ﻃﺮف ﻣﺎ ﭘﺮداﺧﺖ
ﯽوﻟ ﺷﻮد.
ﻣﺴﻌﻮد
ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻗﺒﻮل د
ﯾﻨﺎری
ﻧﺒﻮد و
ﻣﺎ ﮐﻪ زﻧﺪﮔ
ﯽ
را ﻣﺮﻫﻮن او و ﺧﺎﻧﻮاده
اش
ﯾﻦا ﺑﺎر ،ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ
ی ﺷﺮﻣﺴﺎر
را ﻫﻢ ﺑ
ﻪ
دوش ﮔﺮﻓﺘ
ﯿﻢ
ﺗﺎ ﻗﻠﺐ ﻣﻬﺮﺑﺎن او ﻧﺮﻧﺠﺪ
ﭼﻨﯿ در .
ﻦ ﺣﺎل و ﻫﻮاﯾ
،ﯽ
ﺑﺮای ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ از آن ﻋﺰﯾﺰ دﻧﺒﺎل ﮐﻠﻤﺎت
ﮔﺸﺘﻦ و
ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ و
ﯾﺎ
ﯽ ﺟﻤﻼﺗ
ﻣﺤﺒﺖ و ﺷﺠﺎﻋﺖ و رﻓﺎﻗﺖ و ﺻﻔﺎ و وﻓﺎ و ا
ﯾﻤﺎﻧﺶ
یﮐﺎر ، ﮐﺮدن ﯿﺎن را ﺑ
دﺷﻮار
. ﺑﻮد
دﻧﺒﺎل ﻫﺮ ﮐﻼ
ﯽﻣ
ﮐﻪ از دﻫﺎن ﮔ
ﯾﺎ ﯿﺘﯽ
ﻣﻦ ﺧﺎرج
ﻣﺴﻌﻮد ﺷﺪ ﯽﻣ
» : ﮔﻔﺖﯽﻣ ﻣﺮﺗﺐ
ﻪ
اﺳﺘﻐﻔﺮاﻟ
!
۸۲