99 / 256
ﹸﻪ ﺳﺎﻋﺖ
ﻧ
. ﺷﺐ ﺑﻮد
ی ﺑﺎ آﻗﺎ
رﯾﺤﺎﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪم ﺗﺎ ﺳﻪ روز دﯾﮕﺮ
یﻧﻔﺮ دو
آﻣﺎده
ی
. ﺳﻔﺮﯾﻢ
او ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮد را ﻓﻬﻤﯿﺪ
،
ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ
.
دوﺑﺎره ﺣﺎﻟﺖ اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ
ﺟﺎﻧﻤﺎن ر
ﯾﺨﺖ
، و
ﺷﺐ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار
یﯾﮕﺮ د
ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳ
.ﯿﺪ
ﺑﻪ ﺟﻤﻊ
یآور
و ﺟﺪا ﮐﺮدن ﺧﻮرده
ﭘﻮﺷﺎ ﮐ
ﯽﻣﮐﻪ ﯽ
ﺷﺪ ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘ
ﻢﯿ
. ﻧﺎﻫﺎر را ﺑﺎ
ﻣﺴﻌﻮد
ﻤﺶ و ﺧﺎﻧ
. ﺻﺮف ﮐﺮدﯾﻢ
دوﺑﺎره دﻋﺎ
ﺑﻮد و دﻋﺎ و ﭼﺸﻢ
ﻫﺎی
اﺷﮑﺒﺎر
ﯾﻦا ﯿﺐﻋ .
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ روز ﺣﺮﮐﺖ
،
ﺳﻪ روز د
یﺳﭙﺮ ﯾﺪ را ﺑﺎ ﯾﮕﺮ
.ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
آن ﭼﻮن
داﻧﺴﺘ ﯽﻣﻫﺎ
ﻨﺪ ﺑﺮ
ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ، ﮔﺬرد ﯽﻣ ﻣﺎ ﭼﻪ
ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻨﻬﺎ
ﯾﻤﺎن
ﺑﮕﺬارﻧﺪ
.
ﺑﻪ ﺷﺐ
ﺳﺮ
اﻏﻤﺎن آﻣﺪﻧﺪ
.
ﺑﻪ ﺧﺎ ﺧﻮب
ﻃﺮم ﻫﺴﺖ
.
ﻫﻮا ﻫﻨﻮز ﺳﺮد ﺑﻮد
.
در ﺳﺎﻟﻦ
ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ
ﭘﺘﻮ و ﻣﯿﺰ و ﺑﺨﺎری
ﺑﺮﻗﯽ ﮐﺮﺳﯽ
وار ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ و ﺣﺮف
ﻣﯽ
زدﯾﻢ ﮐﻪ
ﯾﺪﮔﻮﯽﻣ دﻟﻢ » : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد
ﮐﻪ راﺿ
ﯽ
ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺷﻤﺎ
و ﺗﻌ ﺣﯿﺮت ﺑﺎ «. ﯿﺴﺘﻢ ﻧ
ﺠﺐ ﻓﺮاوان او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﭘﺮﺳﯿﺪم
:
-
،ﭼﺮا
؟ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد
-
ﯿﻦﺑﺒ
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ
، دﺧﺘﺮ
ﻋﻤﻮ ﺟﺎن
ﯾﺪﮔﻮﯽﻣ رﻋﻨﺎ ،
ﺑﮕﺬار ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﺼﻤ
ﺑﮕ ﯿﻢ
؛ ﯿﺮﻧﺪ
ﺧﺪا ﻧﮑﺮده
ﻣﻌﻠﻮم ﻧ
.ﯾﺪآ ﯿﺶﭼﻪ ﭘ ﯿﺴﺖ
ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ اﺳﺖ
.
وﻟﯽ ﻣﻦ ﺧﯿﺎل
ﻣﯽ
ﮐﻨﻢ راه
ﻫﺎ
ﻫﻨﻮز اﻣﻦ ﻧ
. ﯿﺴﺖ
ﯽﺣﺎﺟ ﯾﻦا
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺣﺮف زدم
،
آدم ﺧﻮﺑ
. ﺑﻮد ﯽ
ﺻﻼح
ﺳﻔﺮ را ﻓﻌﻼ
: ﮔﻔﺖﯽﻣ . داﻧﺴﺖ ﯽﻧﻤ
»
ﻫﻨﻮز راه و ﺑ
ﯿﺮاﻫﻪ
اﻣﻦ ﻧ ﻫﺎ
«. ﯿﺴﺖ
ﺣﯿﺮت
زده و ﻗﺪر
ی
،ﯽﻋﺼﺒ
ﺑﻪ او و ﺑﻪ ﮔ
و ﺑﻪ ﯿﺘﯽ
رﻋﻨﺎ
ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ
:
-
ﺮ آﺧ
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ
،
،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد
ا ﮔﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﻮ ا
ﯾﻦ
اﺳﺖ و ا
، ﺑﻮد ﯾﻦ
ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘ
ﯽ
و ﭼﺮا
ﺑﻪ ر ﯽ ﮔﺬاﺷﺘ
ﯾﺤﺎﻧﯽ
ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﻢ
...
-
ﺣ
ﺮﻓﻢ را ﻗﻄﻊ
: ﮐﺮد
-
، ﺑﺒﯿﻦ
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ
ﻣﻦ ﻫ ،
ﯿﭽﯽ
را درﺳﺖ ﻧ
؛ داﻧﻢﯽﻤ
ﻓﻘﻂ ﻗﻠﺒﻢ ا
ﻤﯽﻧ .ﯾﺪﮔﻮﯽﻣرا ﯾﻦ
ﻢ در ﺧﻮاﺳﺘ
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﻤﺎ دﺧﺎﻟﺘﯽ ﺑﮑﻨﻢ
؛
اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﯾﺪ و ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ
. ﯿﺎﯾﺪ ﻧ
وﻟﯽ
ا ﮔﺮ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ و
ﻫﯿﭻ
وﻗﺖ د
ﯾﮕﺮ
،ﯾﺪ ﺑﺮو ﯿﺪ ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧ
ﻧﻈﺮ دادن
اﺳﺖ ﻣﺸﮑﻞ
.
-
، ﺧﻮب
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ
،ﺟﺎن
ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ راه ﻣﺎ
اﯽﻧﻤ
ﯾﺴﺘﺎدﯾﺪ
؛
آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
و ﻣﺎ ﯿﺪ ﮔﻔﺘﯽﻣ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﻫﻢ ﺗﺼﻤ
.ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯽﻣ ﯿﻢ
ﺑﺮ
یاه ﭘﺮد رﻋﻨﺎ ﭼﺸﻤﺎن
از اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد
.
ﺣﺮﻓﻤﺎن ﺑﻪ درازا ﮐﺸ
.ﯿﺪ
ﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﺳ
از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ
،
ﻫﻤﻪ
ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮد ﺻﺮف
ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯿﻢ
و
روز ﺑﻌﺪ
ﯾﺤﺎﻧﯽ ر ، ﺻﺒﺢ زود
را
ﻪ ﮐﻪ ﺑ ﯿﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫ
ﻋﻠﺖ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺧﺎﻧﻢ
،
در ﻣﻬﻤﺎﻧ
ﭘﻨﺠ ﯽ
ﺸﻨﺒﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺨﻮاﻫ
اﻧﺪک . ﮐﺮد ﯿﻢ
اﻧﺪک آراﻣﺸﯽ
ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ
و ﺷﺐ
ﺑﻪ ﺧﻮاب
. ﮔﺬﺷﺖ
در ﺑﺎﻣﺪاد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺰد
ﯿﻮﺳﮏﮐ ﯾﮏ
ﺗﻠﻔﻦ ﺷﻬﺮک رﺳﺎﻧﺪم و ﺷﻤﺎره
ی
ﺗﻠﻔﻦ ر
ﯾﺤﺎﻧﯽ
را ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ .
ﯾﺾ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮ
اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻟ
ﯿﻞ
ﺗﺐ و ﮐﺴﺎﻟﺖ
ﯿﻢ ﺗﻮاﻧ ﯽﻧﻤ
ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧ
ﯽ
.ﯿﻢﯾﯿﺎﺑ
آﻗﺎی رﯾﺤﺎﻧﯽ ﻗﺪری
ﺳﮑﻮت ﮐﺮد
در و ،
ﺳﮑﻮﺗﺶ
ﺳﺆال ﯽﮐﻠ
و ﭼﺮا داﺷﺖ
.
ﻧﺎﭼﺎر ﮔﻔﺘﻢ
:
-
دﮐﺘﺮش ﻫﻢ اﺟﺎزه ﺣﺮﮐﺖ و ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺗﺎ آﻧﺠﺎ را
. دﻫﺪﯽﻧﻤ
۹۸