Goriz Nakhasteh

95 / 256

: ﮔﻔﺘﻢ
- ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد ﺗﻮ ﭼﻄﻮر ؟ﯽﯾآﯽﻣ
و او در
ﺖﯿﺑﻠ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ
ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ داد ﮔﻔﺖ :
- ، ﭼﮑﺎر داری ﭘﺴﺮﻋﻤﻮدو ؟
ی دﻗﯿﻘﻪ
دﯾﮕﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ .
از ﻣﺎﺷﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ ﺷﺪم و ﺑﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﻮم ، را ﭘ ﯿﻨﮓ ﭘﺎرﮐ ی ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯿﻤﻮدم . در ﻣﻘﺎﺑﻞ در
ی ورود
ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺑﻠ
ﺖﯿ
ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﺤﺎﻓﻆ و ﺑﺎزرﺳﯽ ﺑﺪﻧﯽ ، وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه و ﺷﺪم در اﻧﺘﻈﺎر
ﻣﺴﻌﻮد
ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﹰ ﺑﻌﺪ از دو دﻗواﻗﻌﺎ ﯾﮏﺑﺎ ، ﯿﻘﻪ
ﯽ ﺳﺎ ک دﺳﺘ
وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ و ﻧﺰدم آﻣﺪ . ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ :
- ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن
- ؟ی ﭼﻄﻮر آﻣﺪ
- ، ﯿﭽﯽﻫ ﺗﺎ وارد ﺷﺪم ﺳﺎ ک را ﻧﺸﺎن دادم . او ﺑﺎزرﺳ . ﮐﺮد ﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎزرﺳ مﺧﻮد ، ﮐﺮدﯽﻣﮐﻪ ﯽﺑﺪﻧ ﯽ
ﯾﮏرا آدم ﻏﻠﻐﻠﮑ
ﯽ
ﻧﺸﺎنﯿﭻﭘ یﻗﺪر و دادم ﯽﻣ و ﺗﺎب ﺧﻮردم و ﺑﺎ ﻃﺮف ﺷﻮﺧ : ﮔﻔﺖ . ﮐﺮدم ﯽ
!« ﺖﯿﺑﻠ»
- اﺳﺖ ﯿﻘﻢ رﻓ ﯿﺶﭘ اﺳﺖ ﺳﺎﻟﻦ یﺗﻮ ﯾﺎ . . ﯿﺎدﻣ ﺑﻌﺪ ﯾﺎ
ﺖﯿﻠﺑ
را ﺑﻪ او دادم . ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدم ﻣﯽ ا ﮐﺜﺮ ﮐﺴﺎﻧ
ﯽ
ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﹰ
ﻋﻤﺪﺗﺎ
ﻣﺴﺎﻓﺮ ان زاﻫﺪان
یﯿﺎﻓﻪ ﻗ اﻧﺪ.
ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻮ
ﯽﻣﺤﻠ و ﯽﻣ
آﻧﺠﺎ را داﺷﺘﻨﺪ.
: ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد
- ﻣﻦ ﺑﺮوم ﺧﯾﯽﺪا را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ .
: ﮔﻔﺘﻢ
- ﯽﻧﻤ او ﻣﺮا ﺑﺸﻨﺎﺳﺪﺧﻮاﻫﻢ ﻓﻌﻼ .
و او ﮔﻔﺖ :
- اﺷﮑﺎﻟ ﻧﺪارد ﯽ ا ﮔﺮ ؛ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ در ﺣﺎل ﺣﺮف زدن ﻫﻢ ﺑﺒ ﭘﺮﺳﺪ ﺗﻮ ﮐ ﯽﻧﻤ ، ﯿﻨﺪ ﯿﺴﺘﯽ .
از ﻣﻦ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﯽ
ﮐﺮد ﺗﺎ ﻃﺒﻖ ﻗﺮار ، ﺑﻌﺪ از رﺳ
ﯿﺪن
ﺑﻪ زاﻫﺪان ، ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ را ﮐﻪ ﻋﺼﺮ اﻣﺮوز
ﯾﺎ
ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﺑﺎﺷﺪ ، ﻪ ﺑ ﯾﺪمد . ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﻃﺮف آدم ﻣﺴﻦ
ﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫ ﻗﺪ و
ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎ
ﯽﻤ ﯾﺮﭼﺸ ز . رﻓﺖ ﯿﺪﺳﭙ ی
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه . ﮐﺮد ﻣﯽ
از ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه و ﺧﺎرج ﺷﺪم ﻫﻤﺮاه
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒ
ﯿﻞ
رﺳﺎﻧﺪم . ﻧﺰد ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن در
ﺧﯿﺎﺑﺎن اﻧﻘﻼب رﻓﺘﻢ و از او ﮐﻪ ﺷﻤﺎ
یهر
ﺗﻠﻔﻨﺶ را ﺑﻪ
ﻣﺴﻌﻮد
داده ﺑﻮد : ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﯿﺪمﺷﻨ ،
-
یآﻗﺎ
ﻣﺴﻌﻮد
ده دﻗﯿﺶﭘ ﯿﻘﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد
ﻧﺪ
و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺘﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﯾﮕﺮ د ﯽ ! ﺟﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ
- ﯿﺰیﭼ ﯿﻦ ﭼﻄﻮر ﭼﻨ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ؟ از ﮐﺠﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ؟
- » ﮔﻔﺖ از ﻓﺮودﮔﺎه زﻧﮓ ﻣﺜﻞ «. زﻧﻢﯽﻣ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﯿﻤﻪ راه ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ از ا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ. ،ﯾﻦ
یﺑﺮا
ﯿﻐﺎم ﺷﻤﺎ ﭘ ﻧﮕﺬاﺷﺖ .
۹٤