93 / 256
ﯿﻦ اوﻟ
یﺧﺎﻧﻪ ﺷﺐ
زا ﺮ را ﭘ ﻣﺴﻌﻮد
ﻣﻬﻤﺎن د
ﯾﺪم
و ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕ
از ﯽ
ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدم
.
ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد
دوﺳﺘﺎن و ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻪ دﯾﺪارش آﻣﺪه
ﺑﻮدﻧﺪ
و ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺗﺒﺮﯾﮏ
. ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯽﻣ
ﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﺳ
از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ
ﻧﺰد ،
آن
.ﯿﻢ رﻓﺘ ﻫﺎ
ﺗﻬﺮان یﻫﻮا
ﻣﺘﻐﯿﺮ
آﻓﺘﺎﺑ و ﮔﺎﻫﯽ
ﯽ
ﺑﻮد و ﭼﻨﺎن ﻣﻄﻠﻮب و ﻟﻄﯿﻒ و ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽ
ﻣﯽ
ﺷﺪ ﮐﻪ دﻟﻤﺎن
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ
در آن ﻓﻀﺎ
ی
ﭘﺎ ک و ﺧ
ﯿﺎﺑﺎن
یﻫﺎ
ک ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ
راه ﺑﺮوﯾﻢ
.
وﻟﯽ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ در اﯾﻦ اوﻗﺎت
ﺣﺪا
ﮐﺜﺮ ﻗﺪم زدﻧﯽ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ در ﻣﺤﺪوده
ا
ی از
ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﺑﻮد
ﺑﺎ ﭘ ﯿﺘﯽﮔ .
یﻪ ﯿﮋاﻣ
ﺑﻠﻨﺪ ﭘﻨﺒﻪ دوز
ﯿﺎهﺳ ی
ی و روﺳﺮ
ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه
ی
ﺑﻠﻨﺪش ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺎل داﺷﺖ
،
و ﻣﻦ در ﮐﻨﺎرش
ﺑﺎ ﻫﻢ
ﯾﻢزدﯽﻣ ﻗﺪم
. ﻫﺮ
در ﯾﮏ
ﯿﺎلﺧ یﻓﻀﺎ
ﺧﻮد ﺑﻪ اﻧﺪ
یﯾﺸﻪ
ﻓﺮدا ﺑﻮد
ﯾﻢ
و آرام زﺑﺎن ﺑﻪ دﻋﺎ
ﯾﻢ ﮔﺸﻮد ﯽﻣ
و از ﺧﺪا راه ﻧﺠﺎت
.ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ
ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪه
ﮐﻪ ﯾﻢ ﺑﻮد
ﭼﻮن ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎرج
اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه
اراده ،
ﯾﻦا ﯽاﻟﻬ ی
اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧ
.ﯿﻢ
وﻟﯽ ﻣﺴﻠﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﻗﺎدر ﺑ
ﻪ
ﺧﺪﻣﺘﯽ ﻧﺒﻮد
ﯽﻧﺎﻣ رﺿﺎ ﺷﺒﯽ .
ﺑﻪ او اﻃﻼ
ع داد ﮐﻪ از ﻃﺮف
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ
ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ
ﮐﻪ
ﻧﻈﺮ ﮔﯿﺘﯽ را در ﻣﻮرد اداﻣﻪ
ی
ﺧﺪﻣﺘﺶ در ﻣﺤﻔﻞ
ﻪ ﺑ
اﻃﻼع
آن ﻫ
ﯿﺌﺖ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ
ﯿﻢ ﺗﺼﻤ ﯾﺶﺑﺮا .
ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد
.
ﻣﺒﻬﻮت و درﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﻧﻘﻄ
یاﻪ
ﻧﮕﺎه
رﻋﻨﺎ . ﮐﺮدﯽﻣ
ﯽ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗ
را در
ﯾﺖﻧﻬﺎ
ﯿﺖ روﺣﺎﻧ
و ﺑﺎ ﺻﺪا
ﯿﻨﯽ ﻨﺸدﻟ ی
ﺗﻼوت ﮐﺮد
ﯾﻦا ﯿﺖ واﻗﻌ .
ﺑﻮد ﮐﻪ
ﯽﻧﻤ ﯿﺘﯽﮔ
ﺗﻮاﻧﺴﺖ و ﻧﺒﺎ
در ﯾﺪ
ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺪ
ﯾﺪ
ﯾﺶﺑﺮا ﯽوﻟ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﺷﺮﮐﺖ
ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ
ﯿﻤ ﺗﺼﻤ
ﻪ ﺑ راﺶ
ﻋﺮض ﻣﺤﻔﻞ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.
او را
ﺑﻪ
اﺗﺎق
یﺧﻮر ﻫﺎر ﺎﻧ
ﻣﺠﺎور ﺑﺮدم
ی ﮐﺎﻏﺬ .
ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﻮدش
ﯽﻣﺘﻨ ،
ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ
ﯾﻦ ﺑﻪ ا
ﻣﻀﻤﻮن
ﻧﻮﺷﺘﻢ
»ﮐﻪ
ﭼﻮن ﻣﻘﺘﻀ
ﯽﯿﺎﺗ
ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻋﺪم ﺷﺮﮐﺖ او در ﻣﺤﻔﻞ ﺷﺪه
،
ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑ
ﻪ
ﻗﻮت ﺧﻮد
ﺳﺖا ﯽﺑﺎﻗ
و ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑ
ﯿﻤﺎری
،
ﺣﻀﻮرش ﮐﻤﮑ
ﺑﻪ د ﯽ
ﯾﮕﺮان
ﻣﻌﻬﺪ اﻋﻠ
ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻗﺒﻼ
از ﯿﺰﻧ ﯽ
ﯾﺎنﺟﺮ
ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ
ﺑﻮده
اﻧﺪ،
ﯾﺖﻧﻬﺎ در
ی ﺷﺮﻣﺴﺎر
ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﻔﻋ ی
ﻮ و ﻣﻌﺬور
« ﮐﻨﺪ. ﯽﻣ ﯾﺖ
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ اﺷﮑﺒﺎر
ﻧﺎﻣﻪ را اﻣﻀ
ﺎ
و در ﭘﺎ ﮐﺘ
ﯽ
ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺗﺴﻠ
ﯿﻢ
رﺿﺎ
. ﮐﺮد
ﯽﻣ
ﺷﺪ اﺣﺴﺎس و رﻧﺞ او را در آن دﻗﺎ
ﯽﺧﻮﺑ ﻪ ﺑ ﯾﻖ
درک ﮐﺮد
.
یا ﭼﻪ ﻣﺒﺎرزه
ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ
!
ﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻋﺰ
ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ را
ﯾﺪدﯽﻣ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎ
ی
ﺟﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ
،
و ﺣﺎﻻ او
ﭼﻮن ﺟﺎن
ﺧﻮدش در ﺧﻄﺮ اﺳﺖ
و دﯾﮕﺮان را ﻧﯿﺰ ﺑ
ﻪ
ﻧﻤﯽ زدا اﻧﺪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ
ﺪ ﺗﻮاﻧ
ﺶﺧﺪﻣﺘ
را اداﻣﻪ دﻫﺪ
.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن
ﯾﺰان ﻋﺰ
ﺑﺰرﮔﻮار ﺗﺎ ﭘﺎ
ی
ﺟﺎن ا
ﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ
ﯽوﻟ ،
ی ﻣﻌﺠﺰه
زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﮔ
ﯿﺘﯽ
ﹰ
ﺣﺘﻤﺎ
ﯽ ﺣﮑﻤﺘ
داﺷﺘﻪ
ﯾﺪ . ﺷﺎ
ﺑﻪ ﺣ ﯾﺦ ﺗﺎر
ﯿﺎت
او ی ﻋﻨﺼﺮ
ﯾﺘ و روا
ﯿﺎزﻧ ﺶ از ﻣﺎوﻗﻊ
ﮐﻪ داﺷﺘﻪ
از ﺟﻤﻊ ﮐﺜ
ﯿﺮ
آن ﻫﻤﻪ
ﺑﺎﺧﺘﮕﺎن ﺟﺎن
،
ﯾﺎدﮔﺎری ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اوﻗﺎت ﻫﻤﺪم
و ﻫﻤﮕﺎم
آن
ﻫﺎ
ﺑﻮده ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺧﺎ ﮐﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ
یﻫﺎ ﯾﺖﺣﮑﺎ و
ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻨ
ﯽ
و اﺳﺮار
ﺷﺠﺎﻋﺖ
وﻫﺎ
ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺮ
را یاه ﻣﺨﺎﻃﺮ
آن ﮐﻪ ﺑﺮ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ
ﺑﻪ زﺑﺎن آ
د و ﺑﺮ ور
دل ﺗﺎر
ﯾﺦ
ﺑﻨﮕﺎرد.
ﺑﺎ
، ﺑﻪ ﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﯾﻦا ﻦﮔﻔﺘ
او آراﻣﺸ
ا ﮔﺮ ﭼﻨ » :ﯿﺪ ﭘﺮﺳﯽﻣ. ﯾﻢ دادﯽﻣ ﯽﻧﺴﺒ ﯽ
اﺳﺖ ﯿﻦ
،
ﭼﺮا ﻣﻦ ﮐﻪ
ﯿﺎﻗﺖﻟﯽﺑ
ﯾﻦﺗﺮ
ﯾﺪﺑﺎ ، ﻫﺴﺘﻢ
ﺑﻤﺎﻧﻢ؟
«
و ﺟﻮاب
» :ﯿﺪﺷﻨﯽﻣ
ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ
.«
ﻫﻨﻮز ﻫﻔﺘﻪ
ی
دوم ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑ
ﯿﺎﻣﺪه ﻧ ﯾﺎنﭘﺎ ﻪ
ﺑﻮد ﮐﻪ روز
ی
» : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد
ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺗﺼﻤ
ﯿﻢ
ﯿﺪ ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ و ﯾﺪ دار
ﯾﺎآ ؟ﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨ
از ﺧﺎرج ﺷﺪن ا
ﻧﻈﺮ ﮐﺮد ﺻﺮف ﯾﺮان
» : ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ «؟ﺪاﯾه
ﻋﻤﻼ
۹۲