عبدالبهاء و تولد انسان

145 / 224

ﺧﺎﻧﻪ ﺋﯽ ﺧﺮ ﻳ ﻴ ﺪﻩ و ﺧ ﻦﮐﺮدﻩ اﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ( ﺻﺎدﻗﻨﺪّﺎل ﺗﻮﻃ ﺎ ّ در ﻗﻮﻟﺸﺎن اﻣ
ﻧﻔﻬﻤ ﻴ ﺪﻩ اﻧﺪ ﭼﻪ ﻧﻮع ﻣﻨﺰﻟﯽ اﺳﺖ ﳘﻪ ء ﻋﺎﱂ وﻃﻦ ﻦ ّﻣﻦ اﺳﺖ و ﳘﻪ ﺟﺎ ﻣﺘﻮﻃ
ﻫﺴﺘﻢ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﻔ ﻮ ﺳﯽ ﻣﺜﻞ ﴰﺎﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ
آﳒﺎ وﻃﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ . اﺻﻞ وﻃﻦ ﻗﻠﻮب اﺳﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻳ ﺪ در ﻗﻠﻮبّ ﺗﻮﻃ ﻦﮐﻨﺪ
ﻧﻪ در ﺧﺎک ا ﻳ ﻦ ﺧﺎک ﻣﺎل ﻫ ﻴ ﻴ ﭽﮑﺲ ﻧ ﺴﺖ از دﺳﺖ ﳘﻪ ود اوﻫﺎم ﲑ ون ﻣ ﲑ ﺑ
اﺳﺖ ﻟﮑﻦ وﻃﻦ ﺣﻘ ﻴ ﻘﯽ ﻗﻠﻮب اﺳﺖ .
ﮕﺮیﻳ ) د از ﺑﻌﺪ از ﻣﻮت ﭘﺮﺳ ﻴ ﺪﮐﻪ ﺑﺮوح اﻧﺴﺎن ﭼﻪ ﻣ ﻴ ﺸﻮد ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ( ﺟﺴﺪ
ﻳ در ز ﺮ ﺧﺎک ﻣ ﲑ ود از آﳒﺎ آﻣﺪﻩ ﺑﻪ آﳒﺎ ﻣ ود ﻫﺮ ﭼﻪ ﲑ ﻴ ﻣﯽ ﺑ ﻨﯽ ازﮐﺠﺎ ﭘ ﺪا ﻴ
ﺷﺪﻩ ﺑﻬﻤﺎن ﺟﺎ ﻣ ﲑ ود ﺟﺴﻢ اﻧﺴﺎن ﭼﻮن
از ﺧﺎک آﻣﺪﻩ ﲞﺎک ﻣ ﲑ ﺎ روح اﻧﺴﺎن از ﻧﺰد ﺧﺪا آﻣﺪﻩّ ود اﻣ ﺑﻨﺰد ﺧﺪا
ودﲑ ﻣ
…
) در ﺑﺎب ﻧ ﻳﻮ ﻴ ﻮرک ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ( ﻗﺪری ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺧﻔﻪ اﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻗﻔﺴﻬﺎ ﻣ ﻴ ﻤﺎﻧﺪ
ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻪزﻧﺒﻮر ء
ﻴﻣ ﺎ ا ّ ﻤﺎﻧﺪ اﻣ ﻳ ﻨﺠﺎﻫﺎ ﺧﻮب اﺳﺖ . اﺑﻪ ﺳﻮاّ ﻣﺎ وﻗﺘﯽ در ار ﱘ ر ﺷﺪ ﻦ ﻳ و وارد ا
ﻳﻴ ﻳ ﻼق ﻣﺜﻞ ا ﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ واردّﻦﮐﻪ از ﺟﻬﻨ .ﱘﺷﺪ اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ از ورود رﻓﺘ ﻢ ﻴ
ﺑﻪ آﺑﺸﺎر وﻗﺖ ﻣﺮاﺟﻌﺖ ﺑﺎرانﮔﺮﻓﺖ ﻗﺪری ﺑﺎران ﺧﻮرد
ﻓﺮارﮐﺮد ﱘ
ﮏ ﻳ در ﱘ
.ﮏﻳ ﻧﺰد ﺧﺎﻧﻪ ﻪ اﺳﺖﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺣﻀﺮتّدر اﻟﻮاح ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎء اﻟﻠ
ﻴ ﻣﺴ ﻴ ﺢ در ﺑ ﺎﺑﺎن ﺑﻮد ﺷﺐ ﺑﻮد ﺗﺎر ﻳ ﺪﮔﻳ ﮏ ﺑﻮد ﺑﺎران ﺷﺪ ﺮﻓﺖ ﺣﻀﺮت رو ﺑﻪ
ﻳ ﻳ ﺗﺸﺮ ﺋﯽ ﮏ ﻣﻐﺎرﻩ ﻒ ﺑﺮدﻧﺪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪﮐﻪ ﺳﺒﺎع ﺿﺎرﻪﻳ در آﳒﺎ اﺳﺖ
ﺑﻌﺪ ﺑ ﲑ ون در ﺑﺎران ا ﻳ ﺴﺘﺎدﻧﺪ ﺑﺎران ﺷﺪ ﺪ ﺑﺮ ﻳ