عبدالبهاء و تولد انسان

209 / 224

ﺖ ﺑﭙﺮدازﻧﺪّﺷﻮد دو ﺑﺎرﻩ ﺑﺎﻟﻔﺖ و ﳏﺒ . ﭼﻮن در روز ﻧﻮ روز از ﺑﺮای ا ﺎن ﻴاﻧﺮ ﻳ
اﻣﻮر ﻋﻈ ﻴ ﻤﻪ ﺋﯽ واﻗﻊ ﺖ اّﺷﺪ ﳍﺬا ﻣﻠ ﻳ ﺮان ﻳ ﻮم ﻧﻮروز را ﻓوزﲑ
داﻧﺴﺘﻨﺪ و آﻧﺮا ﻋﻴ ّﺪ ﻣﻠ ﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ . ﻓﯽ اﳊﻘ ﻳ ﻘﻪ ا ﻴ ﻴ ﻦ روز ﺑﺴ ﺎر ﻣﺒﺎرک اﺳﺖ
ﻳ ﺑﺪا ﺮاﻳز ﻴ ﺖ اﻋﺘﺪال رﺑ ل ﺑﻬﺎر ﺟﻬﺖ ﴰﺎﻟﺴﺖ و ﲨّ ﻌﯽ و او ﻴ ﻊﮐﺎﺋﻨﺎت ارﺿّ ﻪ ﻴ
ﭼﻪ اﺷﺠﺎر ﭼﻪ ﻴﺣ ﻮان ﭼﻪ اﻧﺴﺎن ﺟﺎن ﺗﺎزﻩ ﺋﯽ ﻳ ﺎﺑﺪ و از ﻧﺴ ﻢ ﻴ ﺟﺎن ﭘﺮور
ﻧﺸﺎﻃﯽ ﺟﺪ ﻳ ﺪ ﺣﺎﺻﻞﮐﻨﺪ ﺣ ﻳ ﺗﺎزﻩ ﺎﺗﯽﻴ ﺎﺑﺪ و ﺣﺸﺮ و ﻧﺸﺮ ﺑﺪ ﻳ ﻊ رخ ﺑﮕﺸﺎ ﺪ ﻳ
ﻴ ﻞ رﺑ ﺼﺮا ﻓ ﻳز ﻊ اﺳﺖ و در ﮐﺎﺋﻨﺎت ﺣﺮﮐﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ .ﻊﻳ ﺑﺪ وﻗﺘﯽ ﺳﻠﻄﻨﺖ ا ﺮان ﻳ
ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و اﺛﺮی از آن ﺑﺎﻗﯽ ﳕﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد در ا ﻳ ﻳﲡﺪ ﻦ روز ﺪ ﺷﺪ
ﻴﲨﺸ ﺪ ﺑﺮ ﲣﺖ ﻧﺸﺴﺖ ا ﻳ ﺮان راﺣﺖ و آﺳﺎ ﻳﺶ ﻳ ّ ﺎﻓﺖ ﻗﻮای ﻣﺘﺤﻠ ﻳا ءﻠﻪ ﺮان دو
ﺑﺎرﻩ
ﻧﺸﻮ و ﳕﺎ ﳕﻮد اﻫﺘﺰازی ﻋﺠ ﻴ ﺎ ﺣﺎﺻﻞﮔﺸﺖ ﺑﺪرﺟﻪ�ﺐ در دل و ﺟﺎ ﺋﯽ
ﻳ ﮐﻪ ا
ﺮان از ا
ّﻳ ﺎم ﺳﻠﻒ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖﮐ ﻴ ﻮﻣﺮث و ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺑﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﮔﺮد ﻳ ﺪ و
ت و ﻋﻈﻤﺖ دوﻟﺖ اّ ﻋﺰ ﻳ ﺖ اّﺮان و ﻣﻠ ﺮانﻳ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮﮔﺮﻓﺖ و ﳘﭽﻨ
ﲔ
ﻴ ﻊ ﺑﺴ ﻳوﻗﺎ ﺎر ﻋﻈ ﻴ ت اّ ﻤﻪ در روز ﻧﻮروز ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻓﺨﺮ و ﻋﺰ ﺎن ﻴﺮاﻧﻳ ن و ا ﺮاﻳ
اﺳﺖ وﻗﻮع ﻴ ﳍﺬا ﳘ . ﺎﻓﺖﻳ ﺖ اّﻳ ﺸﻪ ﻣﻠ ﻳ ﺮان ﻗﺮ ﺐ ﭘﻨﺞ ﺷﺶ ﻫﺰار ﺳﺎل اﺳﺖ
ﻳ ﮐﻪ ا ﻦ روز را ﻓ ﲑ ﺖ ّوز ﴰﺮدﻩ اﻧﺪ و ﺷﮑﻮن داﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ و روز ﺳﻌﺎدت ﻣﻠ
اﻟﯽ و ﴰﺮدﻩ اﻧﺪ ﻳ ﻮﻣﻨﺎ ﻫﺬا ا ﻳ ﻦ روز را ﺗﻘﺪ ﺲﻳ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺒﺎرک داﻧﻨﺪ .
ﺘﯽ را روزی اﺳﺖﮐﻪ آن روز را ّﺑﺎری ﻫﺮ ﻣﻠ ﻳ ﻮم ﺳﻌﺎدت داﻧ ﻨﺪ و اﺳﺒﺎب
ّ ﻣﺴﺮ ت ﻓﺮاﻫﻢ آرﻧﺪ و در ﺷﺮا ﻳ ﺳﻪّ ﻊ ﻣﻘﺪ اﳍ ء
ّﻴ ﻪ در ﻫﺮ دوری و ﮐﻮری ﻧﺰ ا ﻴ
ّﺎم ﻳ
ﺳﺮور و ﺣﺒﻮری و اﻋ ﻴ ﻗﻪ ﳑﻨﻮع ﲡﺎرت و ّ ﺎد ﻣﺒﺎرﮐﯽﮐﻪ در آن روز اﺷﻐﺎل ﻣﺘﻔﺮ
ﺻﻨﺎﻋﺖ و زراﻋﺖ ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﺣﺮام اﺳﺖ ﺑﺎ ﻳ ﺑﺴﺮور و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ّﺪﮐﻞ