عبدالبهاء و تولد انسان

210 / 224

ﭘﺮدازﻧﺪ و اﺟﺘﻤﺎعﮐﻨﻨﺪ و ﳏﺎﻓﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑ ﻨﻳﺎرا ﻴ ﺪ و ﺣﮑﻢ ﻳ ﮏ اﳒﻤﻦ ﺣﺎﺻﻞ
ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ
ﺖ و اﻟﻔﺖ و ّوﺣﺪت ﻣﻠ ﻳ ﮕﺎﻧﮕﯽ در ﲨ ﻊﻴ ﻢ ﺷﻮدّ اﻧﻈﺎر ﳎﺴ .
و ﭼﻮن روز ﻣﺒﺎرﮐﯽ اﺳﺖ ﻧﺒﺎ ﻳ ﺪ آﻧﺮوز را ﻣﻬﻤﻞﮔﺬاﺷﺖ ﺑﯽ ﻧﺘ ﻴ
ﺠﻪ ﳕﻮد
ﮐﻪ ﲦﺮ
آﻧﺮوز ﳏﺼﻮر در ﺳﺮور و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﺪ در ﭼﻨ ﻳ ﲔ ﻮم ﻣﺒﺎرﮐﯽ ﺑﺎ ﻳ ﺲﻴ ﺪ ﺗﺄﺳ
ﻣﺸﺮوﻋﯽﮔﺮدد ﮐﻪ ﻓﻮاﺋﺪ و ﻣﻨﺎﻓﻊ آن از ﺑﺮای ﻣ ﺖ داﺋﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ در اﻟﺴﻦ و ّﻠ
ﺦﻳ ﺗﺎر ﻣﺸﻬﻮر و ﻣﻌﺮوفﮔﺮددﮐﻪ ﻣﺸﺮوع ﺧ
یﲑ
در ﻓﻼن روز ﻋ ﻴ ﺲ ﻴ ﺪ ﺗﺄﺳ
. ﺎﻓﺖﻳ ﭘﺲ ﺑﺎ ﻳ ﺎنﻳ ﺪ داﻧﺎ ﻴﲢﻘ ی ﳕﺎّ ﻖ و ﲢﺮ ﻳ ّ ﻨﺪﮐﻪ اﺣﺘ ﻴ ﺖ در آن روز ﺑﭽﻪ ّﺎج ﻣﻠ
اﺻﻼﺣﯽ اﺳﺖ و ﭼﻪ اﻣﺮ ﺧ یﲑ ّ ﻻزم و وﺿﻊ ﭼﻪ اﺳ ﯽ از اﺳﺎس ﺳﻌﺎدت
ﺖ واﺟﺐ ﺗﺎ آن اﺻﻼح و آن اﻣﺮ ﺧّﻣﻠ ﲑ و آن اﺳﺎس در آن روز ﺗﺄﺳ ﺲ ﻴ
. ﮔﺮدد اﮔﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪﮐﻪ ًﻣﺜﻼ ﻳ ﺖ ﳏﺘﺎج ﲢﺴّﮏ ﻣﻠ ﲔ اﺧﻼق اﺳﺖ
اﺳﺎس ﲢﺴ ﲔ اﺧﻼق را در آن روز ﺗﺄﺳ ﻴ ّ ﺖ اﮔﺮ اﺣﺘّﺲﮐﻨﻨﺪ ﻣﻠ ﻴ ﺎج ﺑﻪ اﻧﺘﺸﺎر
ﻋﻠﻮم دارد و ﺗﻮﺳ ﻴ ء ﻊ داﺋﺮﻩ ﻣﻌﺎرف ﻻزم در آن روز در ا ﻳ ﻦ ﺧﺼﻮص ﻗﺮاری
ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻳ ﻌﻨﯽ اﻓﮑﺎر ﺖ را ﻣﻨﻌﻄﻒ ّﻋﻤﻮم ﻣﻠ ﺑﺂن اﻣﺮ ﺧ ﲑ ﮐﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ
ﺖ اﺣﺘّﻣﻠ ﻴ ﺎج ﺑﺘﻮﺳ ﻴ ﲡﺎرت ء ﻊ داﺋﺮﻩ ﻳ ﺎ ﺻﻨﺎﻋﺖ ﻳ ﺎ زراﻋﺖ دارد در آن روز
ﻣﺒﺎﺷﺮت ﺑﻮﺳﺎﺋﻠﯽ ﳕﺎ ﻳ ﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﺣﺎﺻﻞﮔﺮددﺎﻳ ﺖ ﳏﺘﺎج ﺑّآﻧﮑﻪ ﻣﻠ ﻪ
ﻴﺻ ﺎﻧﺖ و ﺳﻌﺎدت و ﻣﻌ ﻴ ﻳ ﺸﺖ ا ﺘﺎم اﺳﺖ از ﺑﺮای ﺳﻌﺎدت ا ﻳ ﺘﺎم ﻗﺮاری ﺑﺪﻫﻨﺪ
و ﻗﺲ ﻋﻠﯽ ذﻟﮏ ﺗﺄﺳ ﻴ ﻴ ﺴﺎﺗﯽﮐﻪ ﻣﻔ ﺪ از ﺑ ﺮای ﻓﻘﺮا و ﺿﻌﻔﺎ و درﻣﺎﻧﺪﮔﺎن
اﺳﺖ ﺗﺎ در آن روز از اﻟﻔﺖ ﻋﻤﻮم و اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻋﻈ ﻴ ﻴ ﻤﻪ ﻧﺘ ﺠﻪ ﺋﯽ ﺣﺎﺻﻞ
ﻴ ﮔﺮدد و ﻣ ﻤﻨﺖ و ﻣﺒﺎرﮐﯽ آﻧﺮوز ﻇﺎﻫﺮ و آﺷﮑﺎر ﺷﻮد .