104 / 698
١٠٣
ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﻳﻦ ﮐﻬﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻘﺪّﺱ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ
ﻫﺎﻯ ﺑﻌﺪ
ﻫﻢ
ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻫﻤّﻴّﺖ
ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺳﺖ
.
ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ
ﮐﺎﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻗﺮﻥ
ﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ
ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﺗﺤﻤّﻞ ﺳﺨﺘﻰ
ﻫﺎ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻯ
ﺑﻨﺪ
ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﮐﻮﺷﺶ
ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ
ﺩﺭ
ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ، ﻭ ﻳﺎ ﮐﻮﺷﺶ
ﻫﺎﻯ
ﻣﻴﺴﻴﻮﻧﺮﻫﺎ
ﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺤﺴﻮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ
.
ﺩﻭّﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻄﻦ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
-
ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ
.
ﺁﺯﺍﺭﻯ
ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺩﺷﺘﻴﺎﻥ
ﻗﺮﻥ
ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ
ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪ
ﺍﻯ
ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ
ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺍﺯ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭﻳﮋﮔﻰ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﺎﻓﻰ
ﻣﻮﺭﺩ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ
.
ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺗﺼﻮّﺭ ﺭﺍﻳﺞ، ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ
ﺁﺯﺍﺭﻫﺎﻯ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﺭﻓﺎﻩ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺁﺭﺍﻡ
ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺍﺷﺖ
، ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔ
ﺖ ﮐﻪ
ﺩﺭﺳﺖ ﻋﮑﺲ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩ
ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺩﻳﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ
ﺁﺯﺍﺭﻫﺎ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ
.
ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﻰ
ﺳﻮﺍﻯ ،
ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭ
ﻣﻮﻋﻮﺩ
ﺩﻳﻦ
ﺧﻮﺩ
ﺩﻟﻴﻞ ،
ﺩﻳﮕﺮ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺯﺭﺩﺷﺘﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻦ
ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ
ﻋﻄﺶ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ
ﺗﺠﺪّﺩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﮐﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺑﺎ
ﺗﻔﮑّﺮﺍﺕ
ﻋﺼﺮ ﺟﺪﻳﺪ
ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩ
.
ﻪ ﺧﺎﺻّ
ﺁﻥ ﮐﻪ
ﻣﻰ
ﺑﻴﻨﻴﻢ
ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ
ﺍﻭﻟﻴﻪ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻮﺩﻳﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ
ﮐﺮﺩﻩ، ﺗﺠّﺎﺭ ﻭ ﮐﺎﺳﺒﺎﻥ ﺧﺮﺩﻩ
ﭘﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺸﺮﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﺍﻥ
، ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ
ﺷﺎﻏﻼﻥ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﻰ
ﻭ ﻏﻴﺮﻩ
ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ
.
ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﺡ ﻣﻔﺼﻞ
ﺗﺮ ﺭﺟﻮﻉ
: ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ
Amanat M. 2008: 6-29; Vahman 2008: 30-48)
(