572 / 698
۵٧١
ﻓﺼﻞ
ﻳﺎ
ﺯﺩﻫﻢ
:
ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﻈﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ
ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ
.
ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻧﻤﻰ
ﺩﺍﻧﻨﺪ،
ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺎﺑﻊ ﺟﻬﺎﻥ
ﺑﻴﻨﻰ، ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﻯ ﻭ
ﻣﺼﻠﺤﺖ
ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ
ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻗﺸﺮﻳّﺖ ﻭ ﺗﻌﺼّﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ
ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ
.
۱ -
ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴ
ﻨﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺮﺑﻪ
ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺛّﺮ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﻣﻮﺿﻮﻉ
ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻭ ﺧﻄﺮﺷﺎﻥ
ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ
.
ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ
. ﺍﻳﻢ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘ
ﻼﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ
ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ ﻣﺜﻞ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ
ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﻳﺎ ﻧﺴﻞ
) ﮐُﺸﻰ
genocide
(
ﮐﻪ ﺑﻴﻢ ﻣﻰ
ﺭﻓﺖ
ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﺩ، ﻻﺍﻗﻞ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ
ﻧﻤﻰ .
ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭ
ﮎ ﺳﺮّﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ
ﻫﺎﻯ
ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ
.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻗﺪﺭﺕ، ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ
ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ
ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ، ﺍﺩﺍﺭﮤ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺳ
ﺎﺱ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ