83 / 698
٨٢
ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ
ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﻋﮑﺎ ﺗ
ﺒﻌﻴﺪ
ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﻭ ﺗﺎ ﺷﺼﺖ ﻭ
ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﮕﻰ، ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ
ﻳﺎ
ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺗ
ﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ
ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ
. ﺑﻮﺩ
ﺑﺎ ﺳﻘﻮﻁ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﺭ
ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ
ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﻦ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺳﻔﺮﻯ
ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ
.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ
ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻭ
ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﮐﺮﺩ
.
ﺳﭙﺲ
ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭ
ﻧﻮﺭﺩﻳﺪ، ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ
ﻧﻤﻮﺩ
ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ
ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪّ
ﺩ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴّ
ﺖ
ﻫﺎﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ، ﺷﺮﻕ
ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ
ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ، ﮐﻠﻴﺴﺎﻫﺎ
ﻭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ
ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﺤﺮﺍﻥ
ﺯﺩﮤ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ
ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ
.
ﺩﺭ
ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻔﺮ
ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ، ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ، ﺁﻟﻤﺎﻥ
ﻭ
ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻯ
ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ
ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ،
ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ
ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ
۱۹۱۳
ﺑﻪ ﺍﻗﺎﻣﺘﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺣﻴﻔﺎ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﻋﮑﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ
.
ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ
ﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ
ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﻴﺎ
ﻳﺸﺎﻥ ﻥ ﺍ
ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ
ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ
ﺩﻩ
ﻫﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ
.
٢٧
ﺩﺭ ﺗ
ﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻰ
ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻳﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ
،
ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﺭﻭﺡ
ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻤﺎﻟﮑﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ
ﺑﺮﺩ، ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ
ﺳﺨﻦ ﻣﻰ
ﮔﻮﻳﺪ، ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤ
ﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﺻﻠﺢ
ﻭ ﺁﺷﺘﻰ
ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻥ
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﺖ
. ﮐﻨﺪ ﻣﻰ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻡ
ﺁﻭﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﻟﺒﺎﺱ
ﻭ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ،
ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ، ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ
ﻭ ﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
ﺣﺘّﻰ
ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻏﺬﺍ
ﺑﺮ ﺭﺍ
ﺳﺒﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩ
.
ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻫ
ﻤﻴّ
ﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻦ
27
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺯﺭﻗﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻻٓﺛﺎﺭ
،
ﭼﺎﭖ ﻗﺎﻫﺮﻩ،
۱۹۲۱