166
زندان در ایران، جایی که نه خدا هست نه قانون
ُ
ف
ْ
اع
َ
ف
َ
ک
ِ
ل
ْ
و
َ
ح
ْ
ن
ِ
م
ْ
وا
ُّ
ض
َ
نف
َ
لا
ِ
ب
ْ
ل
َ
ق
ْ
ال
َ
یظ
ِ
ل
َ
ا غ
ّ
ظ
َ
ف
َ
نت
ُ
ک
ْ
و
َ
ل
َ
و
ْ
م
�� ُ
ه
َ
ل
َ
نت
ِ
ه ل
ّ
ن الل
ِّ
م
ٍ
ه
َ
م
ْ
ح
َ
ا ر
�� َ
م
ِ
ب
َ
ف
ُّ
ب
ِ
ح
ُ
ه ی
ّ
الل
َّ
ن
ِ
ه إ
�� ّ
ى الل
َ
ل
َ
ع
ْ
ل
َّ
ک
َ
و
َ
ت
َ
ف
َ
ت
ْ
م
َ
ز
َ
ا ع
َ
ذ
ِ
إ
�� َ
ف
ِ
ر
ْ
م
َ
ی الأ
ِ
ف
ْ
م
ُ
ه
ْ
ر
ِ
او
�� َ
ش
َ
و
ْ
م
ُ
ه
َ
ل
ْ
ر
ِ
ف
ْ
غ
َ
ت
�� ْ
اس
َ
و
ْ
م
ُ
ه
ْ
ن
َ
ع
دى! و اگر
��
ه برکت رحمت الهى، در برابر آنان (مردم) نرم و مهربان ش
��
. ب
َ
ن
��
لی
ِّ
ک
َ
و
َ
ت
ُ
م
ْ
ال
ها را ببخش و براى
نگدل بودى، از اطراف تو، پراکنده مىشدند. پس آن
��
ن و س
��
خش
ها آمرزش بطلب! و در کارها، با آنان مشورت کن! اما هنگامى که تصمیم گرفتى،
آن
سوره
۱۵۹
قاطع باش! و بر خدا توکل کن! زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد. (آیه
آل عمران)
جناب آیت الله خامنه ای،
ار قرار گرفتم تا در دادگاه علیه خود،
��
یار تحت فش
��
اما آنچنان که توضیح دادم، بس
کردم و بیشتر از همه، علیه جناب
ها همکاری می
دوستان و مجموعه سیاسی که با آن
ان حمایت
��
ت جمهوری از ایش
��
آقای مهدی کروبی که در جریان انتخابات دهم ریاس
گفتند: «باید اعتراف کنی تا حر شوی و پس از آن برای
کرده بودم، اعتراف کنم و می
اسلام شمشیر بزنی.»
خبری
روز بی
۵۰
د از
��
روز انفرادی و بع
۸۶
س از
��
ارهایی و پ
��
ه چنین فش
��
در ادام
ش
��
ی به تلفن و ملاقات با خانواده (که منجر به طرح این پرس
��
مطلق، عدم دسترس
ها شده بود که آیا عبدالله مومنی زنده است؟) پس ازانجام تمرین زیر نظر
انه
��
در رس
بازجویان برای اعتراف علیه خود روانه دادگاه شدم. درحالیکه نه اجازه داشتم وکیلی
وکیل
–
ای داشتم حتی با اختیار کردن وکیل
برای خود اختیار کنم و نه البته علاقه
م که
��
روعیت بخش
��
خیری و مورد تایید و هماهنگ با بازجویان- به دادگاهی مش
��
تس
ت. بازجویان به دروغ به من
��
ده اس
��
دفاعیه متهمش پیش از محاکمه به او دیکته ش
شوی و کافیست
) بدون حکم از زندان آزاد می
۱۳۸۸(
گفته بودند که قبل از مهرماه
ر را بخوانی تا از بند رهایی یابی. من اما به دنبال آن نبودم
��
ن مورد نظ
��
در دادگاه مت
ود، از زندان رهایی یابم بلکه تنها به دنبال آن بودم
��
ه با اعتراف در دادگاه علیه خ
��
ک
ها خلاصی پیدا
ار روحی و جسمی شبانه روزی بازجوها و مشت آهنین آن
��
که از فش
ام
ود و خانواده
��
ی خطاب به خ
��
های رکیک و ناموس
ل هر روز با فحش
��
م، تا لااق
��
کن
وم، تا برای پذیرش یک اعتراف دروغ سرم را داخل چاه توالت فرو نکنند،
��
مواجه نش
های پیاپی و سیلی و مشت بازجو خلاصی یابم، تا تهدید مداوم به
تم
��
تا از ضرب و ش




