Goriz Nakhasteh

169 / 294

168  زندان در ایران، جایی که نه خدا هست نه قانون
ان از کاهش مشروعیت حاکمیت نداشته و وابستگی حکومت به قدرت ��اجتماعی نش
اور هنوز در ذهن حاکمان ما ایجاد ��کند؟ و آیا این ب‌رکوب را به ذهن متبادر نمی��س
تفاده از زور برای ادامه حکومت منسوخ شده است؟ و آیا اینان ��ده که راه حل اس��نش
دانند؟‌همچنان پاسخ مناسب برای اعتراض، مخالفت و حق خواهی را سرکوب می
گذرد و اندکی پیش از عید نوروز نیز که ‌ت من می��بیش از چهارصد روز از بازداش
ای سنگین از زندان آزاد شده و به مرخصی کوتاهی آمدم، به دلیل نپذیرفتن ‌با وثیقه
ی به ادامه اعتراف علیه خود و دیگران در خارج از زندان، به حبس ��م بازجوی��اراده تی
ام ‌رسانم من همچنان به اعتقاداتی که پیش از بازداشت داشته‌بازگشتم. به آگاهی می
ار در دادگاه روخوانی ��خنانی را که تحت فش��دم و آنچنان که توضیح دادم س��پایبن
دانم.‌کردم، بیان اعتقاد خود نمی
ور اصلاحات و دموکراسی ��رایط کش��ت که برای بهبود ش��جرم ما این بوده و هس
دود نهادهای بازدارنده ��تیم قدرت نامح��خواس‌دانیم و می‌ترین روش می‌ب ��را مناس
ت که آیا حمایت از خواست ملت ��ش من این اس��ی را محدود کنیم. پرس��دموکراس
انی و ��ی کیفری برابر با تحمیل رفتارهای غیرانس��تیابی به دموکراس��ایران برای دس
ظالمانه دارد؟ آیا هنوز زمان آن نرسیده که بپذیریم بیان و باور هیچ فرد و یا جریانی
نباید موضوع محاکمه قرار گیرد؟
گر محاکمه شود انتظار گزافی ‌کنجه، شکنجه��و آیا انتظار اینکه در صورت ثبوت ش
گران است ‌ت؟ اگر به دنبال دفع عملی ظالم و رفع ظلم هستیم محاکمه شکنجه��اس
های موثر و عملی برای اجرای عدالت بیانجامد و این کاستن ‌تواند به تشویق راه‌که می
ساز اجرای عدالت و قانون گردد.‌تواند زمینه‌از ظلم و استبداد است که می
هایی از ‌ام که گوشه‌ها بر من و خانواده‌ها و شکنجه ‌دانم که این ظلم‌در نهایت نمی
آن روایت شد، با چه منطق و به چه قصدی انجام شده است و پاسخی نیز برای این
دانم ‌خواهم چرا که «صلاح مملکت خویش خسروان دانند». اما آنچه می‌پرسش نمی
این است که چنین رفتارهایی نه با عدالت و انصاف سازگار و نه با هیچ قانون و شرعی
های ‌کیل یک کمیته حقیقت یاب، ما را از این ظلم��ت. امید که تش��قابل توجیه اس
آشکار برهاند و لختی به سوی عدالت بکشاند.
َّمُاء ثَ یِلْوَأ ْ ن��ِه مّالل ِ ن دونِّم مُ کَا لَ م َ ار و َّالن ُ کم�� َّس َ مَتَفْوا ُ مَل َظ َ ذینَّى ال��َل ِإْوا��ُن َ ک ْرَتَلاَو
. َون ُ ر َ نصُتَلا