Goriz Nakhasteh

222 / 294

 221 ژیلا بنی یعقوب
اند تا برای پنجمین ماه ‌رم قلم کشیده��هوا که کاملا عمدی روی نام من و همس��نه س
متوالی از ملاقات با یکدیگر محروم باشیم.
شوند و من ‌مهسا، فاران و لوا با هیجان زیاد برای ملاقات با همسر و برادر آماده می
زند.‌بیشتر از همیشه دلم در هوای بهمن پر می
اش را از این ‌کند دلخوری‌عی می��اند، هر کس س‌ده��ها دور من جمع ش‌اغلب بچه
ها تکرار کند.‌ها برای من و بهمن بریزد و آن را بار‌ترین واژه‌اتفاق در محبت آمیز
ت، و نام او هم مثل من از ��هر اس��بنم مددزاده که برادرش در زندان رجایی ش��ش
ه با انرژی و روحیه زیاد دستش را ��ت، مثل همیش��ت ملاقات خط خورده اس��فهرس
گوید: «قوی باش. روزی نه چندان دور تو بهمن را و من ‌گذارد و می‌ام می‌انه��روی ش
بینیم.»‌فرزاد را می
مهوش شهریاری چه سریع با خط خوشش روی یک کاغذ سفید شعری برایم گفته
دهد:‌و آن را به دستم می
ای‌نهایت خویشتن رسیده‌به بی
هنگام
ای‌نهایت کشیده‌که درد را به
ای‌ها را به تمامی چشیده‌وتلخی
ای‌نهایت خویشتن رسیده‌به بی
های دشوار ژیلای عزیز‌- برای لحظه
گوید: «حتما دادستان با ملاقات ژیلا و بهمن مخالفت کرده»، کسی در ‌ی می��کس
ت، حتما ��ها بدون اجازه و نظر وزارت اطلاعات نیس‌د: «این ملاقات��گوی‌ش می��جواب
گوید: «شاید هم…»‌اند»، و باز کسی می‌ها با آن مخالفت کرده ‌بازجو
شود. ‌ها اسم و عنوان و سمت توی گوشم یکی می‌نوم. انگار ده��ش‌اش را نمی‌ادامه
تم ��های یک سیس‌تانی و… برای من همه نام��ه، وزارت اطلاعات، دادس��وه قضایی��ق
نگار دیگر را به ‌ها روزنامه‌تمی که که من و همسرم و ده��های سیس‌تند، همه نام��هس
اندازد و با ملاقات نیم ‌ته بودیم به زندان می��اش نوش‌جرم مقالات انتقادی که درباره
کند.‌ساعته یک زوج زندانی پس از پنج ماه مخالفت می