عید رضوان و دیالکتیک وصال و فراق

3 / 8

3
ﻣ ﯽ ﺑﮭﺸﺖ ﻧﻨﻮﺷﻢ ز دﺳﺖ ﺳﺎﻗﯽ رﺿﻮان ﻣﺮا ﺑﮫ ﺑﺎده ﭼﮫ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﮫ ﻣﺴﺖ روی ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ
ﻣﻌﻨﺎی دوّ،م ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻣﻌﻨﺎی اوّ ل اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﮫ اﮔﺮ رﺿﻮان ﺧ ﺪا ﻣﻈﮭﺮ اﻣﺮ اﻟﮭﯽ اﺳﺖ در
آﻧﺼﻮرت ﺧﺸﻨﻮدی ﺧﺪا در ﻓﺮھﻨﮓ و ﻣﺪﻧﯿّ ﯾﻌﯽ ﮐﮫ ﺖ ﺑﺪ ﺗﻮﺳّ ﻂ آن ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﮫ ﺑﺸﺮﯾﺖ اراﺋﮫ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺟﻠﻮه
ﻣﯽ
ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﮭﺸﺖ راﺳﺘﯿﻦ ﺟﻠﻮه رﺿﺎو اراده اﻟﮭﯽ در ھﺮ ﻋﺼﺮ اﺳﺖ و آن ﻋﺒﺎرت از ﻣﺪﻧﯿّ ﺖ و ﻓﺮھﻨﮓ
و
ارزش ھﺎی ﻧﻮﯾﻨ ﯽ اﺳﺖ ﮐ ﮫ از ﻗﻠﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﻧﮭﺮھﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺟﺮﯾﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. در ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺳﻮره ﮐ ﻮﺛﺮ
ﺮت ﺑﺎ ﻀﺣ ب اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ را ﺗﻔﺼﯿﻞ داده اﻧﺪ. اﺻ
ﻮﻻً
ھﻢ از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ اﻣﺮ ﺑﺪﯾﻊ ﺑﮭ ، ﺸﺖ ھﺮ ﭼ ﺰ ﺷﯿ ﮑﻮﻓﺎﺋﯽ ﻗﻮای
ﻧﮭﻔﺘﮫ آن اﺳﺖ و دوزخ ﻣﺤﺮوﻣﯿّ ﺖ از اﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﮑﻮﻓﺎﺋﯽ ﺑﺎﺷﺪ. آدﻣﯽ ﺻﻮرت و ﻣﺜﺎل ﺧﺪاﺳﺖ و ﺑﺎﻟﻘﻮّ ه ﻣﻈﮭﺮ
اﺳﻤﺎء و ﺻﻔﺎت اﻟﮭﯽ اﺳﺖ. ﺑﮫ اﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ واﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﮭﺸﺖ ﻓﻮز ﺑﮫ ﻟﻘﺎءﷲ ﯾﻌﻨﯽ دﯾﺪار ﺧﺪا،
ﺗﺠﻠّ ﯽ ﺧﺪا، ﻗﺮب ﺑﮫ ﺧﺪا و رﺳﯿﺪن ﺑﮫ ﺣﻘﯿﻘﺖ وﺟﻮد ﺧﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﺻﻮرت و ﻣﺜﺎل ﺧﺪا اﺳﺖ . از اﯾﻦ روﺳﺖ ﮐﮫ
روز اوّ ل رﺿﻮان ﺗﺤﻘﻖ راﺳﺘﯿﻦ ﺑﮭﺸﺖ ﺑﮫ واﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎی آن اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻤﻮاره ﺗﻮﺳﻂ
ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ در ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻋﯿﺪ رﺿﻮان ﻣﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ. ﻻ زم ﺑﮫ ﺗﺬﮐّ ﺮ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﮐﻠﻤﺎت
ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ ﺣﻀﺮ ت ﺑﮭﺎءﷲ ظﮭﻮر ﺟﺪﯾﺪ و ﻓﺮھﻨﮓ و ﻣ ﺪﻧﯿّ ﺖ ﺑﺪ ﯾﻊ را ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی روﺿﮫ و رﺿﻮان ﻣﯽﮔ ﯿﺮﻧﺪ و از
ظﮭﻮر ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮد و ﺑﮭﺸﺖ ﻧﻮﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ
دھﻨﺪ:
ای اھﻞ رﺿﻮان ﻣﻦ! ﻧﮭﺎل ﻣﺤﺒّ ﺖ و دوﺳﺘﯽ ﺷﻤﺎ را در روﺿﮫ ﻗﺪس رﺿﻮان ﺑﯿﺪ ﻣﻼطﻔﺖ ﻏ ﺮس ﻧﻤﻮدم و
ﺑﻨﯿﺴﺎن ﻣﺮﺣﻤﺖ آﺑﺶ دادم ﺣﺎل ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺜﻤﺮ رﺳﯿﺪه ﺟﮭﺪی ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﻔﻮظ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻨﺎر اﻣﻞ و ﺷﮭﻮت ﻧﺴﻮزد.
ای اھﻞ ﻓ ﺮدو س ﺑﺮﯾﻦ! اھﻞ ﯾﻘﯿﻦ را اﺧﺒﺎر ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ ﮐﮫ در ﻓﻀﺎی ﻗﺪس ﻗﺮب رﺿﻮان روﺿ ﮥ ﺟﺪﯾﺪی ظﺎھﺮ
ﮔﺸﺘﮫ و ﺟﻤﯿﻊ اھﻞ ﻋﺎﻟﯿﻦ و ھﯿﺎﮐﻞ ﺧﻠﺪ ﺑﺮﯾﻦ طﺎﺋﻒ ﺣﻮل آن ﮔﺸﺘﮫ اﻧﺪ. ﭘﺲ ﺟﮭﺪی ﻧﻤﺎﺋﯿﺪ ﺗﺎ ﺑ ﮫ آن ﻣﻘﺎم در آﺋﯿﺪ و
ﺣﻘﺎﺋﻖ اﺳﺮ ار ﻋﺸﻖ را از ﺷﻘﺎﯾﻘﺶ ﺟﻮﺋﯿﺪ و ﺟﻤﯿﻊ ﺣﮑﻤﺖ ھﺎی ﺑﺎﻟﻐ ﮥ اﺣﺪﯾّ ﮫ را از اﺛﻤﺎر ﺑﺎﻗﯿﮫ اش ﺑﯿﺎﺑﯿﺪ.
در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎی رﺿﻮان ﯾﻌﻨﯽ ﺑﮭﺸﺖ راﺳﺘﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺳﮫ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﮭﺸﺖ در ﻣﻌﻨﺎی ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ آن
اﺷﺎره ﺷﻮد. اوّ ﻟﯿﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﮭﺸﺖ آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮭﺸﺖ ﻣﺤﻞ ﺻﻠﺢ و ﻣﮭﺮ و ﺳﻼم اﺳﺖ. از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺟﺎی ﺗﻌﺠّ ﺐ
ﻧﯿﺴﺖ ﮐﮫ داراﻟﺴﻼم ھﻢ اﺷﺎره ﺑﮫ ﺑﮭﺸﺖ اﺳﺖ و ھﻢ اﺷﺎره ﺑﮫ ﺑﻐﺪاد ﯾﺎ ﻣﺪﯾﻨﺔ ﷲ. ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﺧﻮاھﯿﻢ دﯾﺪ اوّ ﻟﯿﻦ ﺳﺨﻦ
ﺑﮭ ﺣﻀﺮت ﺎءﷲ در ﺑﺎغ رﺿﻮان ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺻ ﻠﺢ و آﺷﺘﯽ ﺑﻮد. وﯾﮋﮔﯽ دوّ م ﺑﮭﺸﺖ آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮭﺸﺖ ﻣﻔﮭﻮﻣﯽ
ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﭘﻮﯾﺎ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﮭﺸﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﻗﻮای روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻟﻘﻮّ ه ﺑﺸﺮ اﺳﺖ اﻣّ ﺎ در ھﺮ ﻣﺮﺣﻠﮫ ﺗّ ﺤﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ ،
ﯾﺖ
آﻣﺎده ﻓﻌﻠﯿﺖ ﯾﺎﻓ ﺘﻦ ﻗﻮای روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﺑﮭﺸﺖ ھﺮ دوراﻧﯽ ﻣﺨﺼﻮص ھﻤﺎن دوران
اﺳﺖ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻣﺎﻧﺪن در ﺑﮭﺸﺖ دوران ﮔﺬﺷﺘﮫ و ﻣﺤﺮوﻣﯿّ ﺖ از ورود ﺑﮫ ﺑﮭﺸﺖ ﻧﻮﯾﻦ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﻣﺤﺮوﻣﯿّ ﺖ از
ﺗﮑﺎﻣﻞ روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ و آﻧﮭﻢ ﭼﯿﺰی ﺟﺰ دو زخ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﮫ اﯾﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ ﺑﺸﺎرت ﻣﯽ دھﻨﺪ
ﮐﮫ " در ﻓﻀﺎی ﻗﺪس ﻗﺮب رﺿﻮان روﺿﮫ ﺟﺪﯾﺪی ظﺎھﺮ ﮔﺸﺘﮫ " اﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑ ﮫ ﺧﻮاھﯿﻢ دﯾﺪ دوّ ﻣﯿﻦ ﺳﺨﻦ
ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲ در اوّ ﻟﯿﻦ روز رﺿﻮان ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﺎ دﻻﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺳﻮّ ﻣﯿﻦ ﻣﻌﻨﺎی ﺑﮭﺸﺖ ﺑﮫ ﺗﺠﻠّ و ﯽ ﺧﺪا
ﻗﺮب او ﺑﮫ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎﻧﺶ دﻻﻟ
ﺖ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ھﻤﺎن ﺳﻮّ ﻣﯿﻦ ﺳﺨﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﺑﺎغ رﺿﻮان ﺗﻮﺳّ ﻂ ﺣﻀﺮت
ﺑﮭ ﺎءﷲ ﺑﯿﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ.
رﺿﻮان : دﯾﺎﻟﮑﺘﯿﮏ
وﺻﺎل
و ﻓﺮاق
ﻣﻔﺼّ ﻠﺘﺮﯾﻦ ﻟﻮﺣﯽ ﮐﮫ در ﺑﺎره ﺟﺰﺋﯿﺎت وﻗﺎﯾﻊ اوّ ﻟﯿﻦ روز رﺿﻮان ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻟﻮح ﺷﻤﺲ اﻟﮑﻠﻤﺎت اﺳﺖ
ﮐﮫ ﺑﻔﺮﻣﻮده ﻣﺒﺎرک در "اﺣﺴﻦ اﻟﺴﺎﻋﺎت"ﯾﻌﻨﯽ در روز رﺿﻮان و در ﯾﺎدآوری وﻗﺎﯾﻊ آن روز ﻧﻮﺷﺘﮫ ﺷﺪه
اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﻟﻮح و اﻟﻮاﺣﯽ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﮫ ﺗﺼﻮّ ر ﻣﺘﺪاول ﻣﺎ از اوّ ﻟﯿﻦ روز
رﺿﻮان ﺗﺎ ﺣﺪّ
ی ﻧﺎﺗﻤﺎم
اﺳﺖ. ﺑﮫ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ واﻗﻌﮫ ای ﮐﮫ رﺿﻮان را ﯾﻮم ظﮭﻮر
ﻣﯽ
ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺗﻨﮭﺎ ﭘﺲ از ورود ﺑﮫ ﺑﺎغ ﻧﺠﯿﺒﯿﮫ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ. اﻣّ ﺎ ﺑﺮ طﺒﻖ اﻟﻮاح ﻣﺒﺎرک ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﮫ
ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ اوّ ﻟﯿﻦ روز رﺿﻮان از ﺳﮫ ﺑﺨﺶ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﺑﺨﺶ اوّ ل ﮐﮫ در ﺑﯿﺖ ﻣﺒﺎرک در ﺑﻐﺪاد
ﺻﻮرت ﻣﯽ
ﮔﯿﺮد ظﮭﻮر ﻣﻮﻋﻮد ﺻﻮرت ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد. در اﯾﻦ زﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﮫ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﺨﺶ دوّ م آن
روز داﺳﺘﺎن ﻓﺮاق و ﺧﺮوج از ﺑﻐﺪاد اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ظﻠﻢ و ﻋﻨﺎد دﺷﻤﻨﺎن و ﭘ ﯿﺮوزی ظﺎھﺮی ا ﯾﺸﺎن
در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ اﻣﺮ اﻟﮭﯽ اﺳﺖ ﮐ ﮫ
ﺳﺮاﻧﺠﺎم
ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺗﻮ ط ﺌﮫ، ﮐﻮﺷﺶ آﻧﺎن ﺑﮫ ﺛﻤﺮﻣﯽ رﺳﺪ و ﺣﻀﺮت
ﺑﮭﺎءﷲ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﮫ ﺗﺮک ﺑﻐﺪاد ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. آﻧﭽﮫ ﮐﮫ در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﯿﺶ از ھﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ اھﻤّ
ﯿّ
ﺖ دارد ﺗﺄﮐﯿﺪ
ﻣﺒﺎرک ﺑﺮ ﻟﺰوم ﺻﺒﺮ و اﺻﻄﺒﺎر اﺳﺖ. اﯾﻦ دو رﺧﺪاد در ظﺎھﺮ ﺑﮫ ﺷﮑﻞ دو ﺣ ﺎدﺛﮫ ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺟﻠﻮه ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.
ظﮭﻮر ﻣﺒﺎرک ﻋﺒﺎرت از ارﺗﻔﺎع ﻧﺪای اﻟﮭﯽ در ﻗﻠﺐ ﻣﺒﺎرک ﺑﮫ ﺧﻄﺎب ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻣﻮﺟﻮدات اﺳﺖ. اﻣّ ﺎ ﺣ ﺎدﺛﮫ ﺑﺨﺶ
دوّ م در ظ ﺎ ھﺮ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی ﺧﺮوج از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم و ﺳﮑﻮت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺨﺶ ﺳﻮّ م آن روز ﺗﺎرﯾﺨﯽ در
واﻗﻊ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ دﯾﺎﻟﮑﺘﯿﮏ از ظﮭﻮر و ﺧﺮوج ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﮫ ﺑﺎ ور ود و ﺗﻮﻗﻒ در ﺑﺎغ رﺿﻮان ﻣﺮﺣﻠﮫ
مﺳﻮّ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﺣﻠﮫ اظﮭﺎر اﻣﺮ ﺻﻮرت ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد. در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﻓﺮاق و ﺧﺮوج وﺳﯿﻠﮫ ای ﺑﺮای وﺻﺎل و