54 / 176
54
|
E-pupillen De zaterdagwedstrijd
‘Huh? Zorgen dat zij niet scoren. Dat gaat goed! Eh... toch?’
‘Nou nou, jullie denken zeker: we hebben maar één goal tegen! Niet erg, want wij
hebben er lekker zes voor. Maar wát als het nu 1-1 was geweest? Nou? Camillo.’
‘Breed houden.’
‘Iets wat jijzélf niet doet! Daan kwam een keer mee op maar toen stond jij heel ver
naar binnen. En omdat jij steeds naar binnen gaat, krijgt Pim daar geen ruimte. Dus jij
mag de volgende keer niet zeggen: scoren. Want dan scoren we niet meer.’
Remco sprak hem hier net ook al op aan.
Camillo denkt: ik weet het wel, maar ik doe het niet.
‘Jeroen? Wat kan er beter?’
‘In de bal komen en naam noemen.’
‘Dat is heel moeilijk. Moeten we gewoon nog leren. Belangrijkste is dat we blijven
voetballen, dat we dúrven voetballen.’
Een klop op de deur. De scheids.
Motiveren
Als de scheidsrechter afblaast voor de rust verzamelen de spelers zich bij jou, waarna
jullie met zijn allen naar de kleedkamer lopen – of naar de dug-out of doelmond. Als er
geen limonade klaarstaat, stuur dan een assistent of ouder erop uit. Dit scheelt kost-
bare minuten. Géén minuten waarin jij veel kunt praten. Integendeel. Rust is rust.
De spelers drinken, plassen, strikken veters, laten dingen bezinken – en krijgen daar
de tijd voor van de coach.
Natuurlijk moet er wel iets worden gezegd. Of beter: gevraagd.
‘Hoe vinden jullie dat het gaat?’
‘Wat gaat er goed?’
‘Wat kan er nog beter?’
‘Hoe gaan we dat doen?’
Je kunt het eerste wedstrijdcommentaar ook door de aanvoerder laten geven, of het
wekelijks laten rouleren. Daarna kunnen de andere spelers er nog iets aan toevoegen.
Als laatste neemt de coach het woord.
Bedenk dat kinderen al een bepaald beeld van zichzelf hebben over hoe goed ze zijn
in voetbal. Hoe positiever dat beeld, hoe beter de prestaties, hoe meer plezier, hoe
groter de neiging om uitdagingen aan te gaan. Een effect dat zichzelf versterkt. Maar
niet bij ieder kind is het zelfbeeld zo positief. Als coach kun jij dat wel beïnvloeden.