230 / 272
230
|
F-pupillen De bekerwedstrijd
verstaan, maar op dit soort momenten heeft hij spijt dat hij met de ouders
geen duidelijke afspraken maakte over zijn monopolie op de coaching.
Na de wenken van zijn vader reageert Dox zich af op Dani, spreekt hem
erop aan hoe het ook anders kan. Beiden gebaren ze nu naar Sam. Hij
moet meer overspelen.
‘Dani, Dox, koffietijd!’
Keje heeft de klachten voorin op zichzelf betrokken. Plots verdeelt hij
het spel nu ook naar Dox op links. Die twijfelt geen seconde en schiet al
vanaf de zijlijn op doel, raak. Hij werpt zijn handen onschuldig in de lucht.
‘Sorry, ik wou hem voorgeven!’
Dani stond vrij, is toch blij, viert het doelpunt met Dox. Maar bij een
identieke situatie één minuut later verliest de spits toch zijn geduld. Ze
gebaren vragend naar elkaar, de handen open en laag.
Keje struikelt over een doorgebroken tegenstander en valt pijnlijk.
Wissel Cyrano vervangt hem met een trotse blik. Met Cyrano heeft Johan
al veel bereikt. Een taakbewuste speler met zelfvertrouwen is het nu.
Heeft zelf geen behoefte om een mannetje te passeren, maar houdt
achterin wel veel tegen en levert de bal altijd bij de goede kleur in. De
jongen heeft alleen de pech dat zijn ouders geen ‘voetbalouders’ zijn.
Nou ja, pech. Johan bedoelt: hij komt niet altijd trainen omdat hij zijn
zwemdiploma nog moet halen. Soms gaan zijn ouders liever naar de
camping. En op zaterdag verslapen ze zich wel eens. Dat is toch jammer
voor zo’n jongen.
Van alle aanvallers heeft alleen Jesse nog niet gescoord. Als hij de bal
in kansrijke positie ontvangt, herinnert hij zich de opdracht van Johan en
legt hij breed op verdediger Cyrano die tot ieders verrassing diep was in-
geschoven. Hij haalt uit: doelpunt. Dani vangt de gelukkige op en knuffelt
hem. Langs de lijn verkneukelt Johan zich en noteert dit punt in zijn sche-
ma. De helft van zijn doelstelling is binnen. Nu Thomas nog. Met gezwol-
len borst keert Cyrano terug achterin. Terwijl Arsenal voor de negende
keer aftrapt, wijst hij Thomas ruw op zijn plek.
‘Jij staat links!’