70 / 256
ﻓﺮاﻫﻢ آورم و در ﻓﺮﺻﺖ دﯾﮕﺮ
ﻪ ﺑ ﻣﻦ ﻫﻢ
ﺑﭙ ﺷﻤﺎ
ﯿﻮﻧﺪم
.«
وﻟﯽ او
» : ﮔﻔﺖ ﻣﯽ
ﺗﻮ ﻫﻢ در ﺧﻄﺮ ﻫﺴﺘﯽ
و ،
ﻗﺮار ﯽوﻗﺘ
ﺑﻪ ﻣﺼﺎدره
اﻣﻮال ی
ﺑﺎﺷﺪ
یﯿﻠﻪ وﺳ ﺗﻮ و
ﻧﺠﺎت زﻧﺪﮔ
ﯽﻣﺎﻟ ﯽ
یﺑﺮا ﯽﻧﺟﺎ ﺮﻄﺧ ﯽﺣﺘ ،ﯽ ﻣﺎ ﺑﺎﺷ
ﺗﻮ ﺑ
ﯿﺸﺘﺮ
ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
. ا ﮔﺮ رﻓﺘﻨ
ﺑﺎﺷ ﯽ
ﯾﺪﺑﺎ ﯿﻢ،
ﻫﺮ دو و ﺑﺎ ﻫﻢ راﻫ
ﯽ
«.ﯾﻢ ﺳﻔﺮ ﺑﺸﻮ
ﻫﻢ او درﺳﺖ
ﻣﯽ
ﮔﻔﺖ و ﻫﻢ
ﻣﻦ. آﺧﺮ ﺑ
از ا ﮐﻪ ﯾﻦا ﻓﺮضﻪ
ﯾﺮان
ﯿﻢﮐﻨ ﭼﻪ ﯽ زﻧﺪﮔ یﯿﻪ ﺑﻘ ،ﯾﻢ ﺧﺎرج ﺷﻮ
. ﭘﻮل ﺑﺮا
ی
ﺧﺮج
ﮐﺮدن و ﻋﻤﺮ
ﻧﺪ ﮔﺬرا
ن در اﺧﺘ
ﯿﺎر
ﻧﺪاﺷﺘ
از ﮐﺴ ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻤﻧو ﯿﻢ
ﯽ
ﻫﻢ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﻫﻢ ﯿﻠﯽ و دﻟ ﯿﻢﮐﻨ ﯽ ﮐﻤﮑ ی
ﻧﺪاﺷﺖ
.
از ﻃﺮف د
ﺎﻗﯽ ﺗا ﺷﺪ در ﯽﻣ ﯽ ﺗﺎ ﮐ ﯾﮕﺮ
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ و در ﻫﻮل و ﻫﺮاس
،
روزﻫﺎ و ﺷﺐ
ﺑﻪ ﻫﺎ را
ﺳﺮ
آورﯾﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﮔﺮﻣﯿﻤﺎن ﺷﻨﯿﺪن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﺑ ﯾﻮی راد یﻫﺎ
ﯿﮕﺎﻧﻪ
ﯾﺎ
ﯿﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔ
دوﻟﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺎﻫ
ﯽ اﻧﺪﮐ ﯽ
ار ﺷﻮ وﯿﺪ اﻣ
ﯾﻢ
ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه روز ﻧﺠﺎت ﺧﻮاﻫﺪ رﺳ
ﻢﯿ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣ ﺑﺎر ﯾﮕﺮ و د ﯿﺪ
ﺑﺪون ﻫﺮاس ز
؟ ﯿﻢﮐﻨ ﯽﺪﮔﻧ
ﭼﻨﺪ ﺷﺐ و
روز د
ﯾﮕﺮ
، ﮔﺬﺷﺖ
و ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن در اوﻗﺎت ﺧﻠﻮت روز و
ﯾﮏﺗﺎر ﯾﺎ
ﺷﺐ از
اﺗﺎق
ﺳﺮد
و ﺗﻨﻬﺎ
ﯾﻤﺎن
ﺑﻪ و ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﺧﺎرج
یﺧﺎﻧﻪ
ﯽﯾﺮاﯾ ﭘﺬ و از ﯿﻢ رﻓﺘﯽﻣ ﻣﺴﻌﻮد
ﻫﺎی ﻣﮑﺮر
آن
ﻫﺎ
و روی ﮔﺸﺎده و
اﻧﺘﻬﺎ ﯽﺑ ﻣﺤﺒﺖ
ﯾﺸﺎن
ﺑﺮﺧﻮردار
.ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ
ﭘﺲ
از ﭼﻨﺪ روز
آﻗﺎی
رﯾﺤﺎﻧﯽ ﭘﯿﻐﺎم داده ﺑﻮد ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳﻔﺮ ﻓﺮاﻫﻢ اﺳﺖ
ﺑﺎ .
ﮔﯿﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم
ﺑﺎ .
ﻫﻢ ﻣﺴﻌﻮد
ﻣﺸﻮرت ﮐﺮد
.ﯾﻢ
ﻣﺴﻌﻮد
ﻫﻨﻮز دﻧﺒﺎل اﻓﺮاد د
ﯾﮕﺮی
ﺑﻮد ﮐ
ارزان ﻪ
ﺗﺮ و
ﻣﻄﻤﺌﻦ
ﺗﺮ
اﻣﮑﺎن ا
ﭘﺮ ﺳﻔﺮ ﯾﻦ
ﺧﻄﺮ را ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ
ﯿﺒﯽ ﭼﻪ ﻋ » : ﮔﻔﺖ ﯽوﻟ ،
دارد ﺑ
؟ﯿﻢﮐﻨ ﯿﻖ ﺗﺤﻘ ﯿﺸﺘﺮ
و ﯾﻢروﯽﻣ
آﻗﺎی رﯾﺤﺎﻧﯽ را
ﺑﯿﻨ ﻣﯽ
ﯿﻢ و
را ﻤﺎنﺗ ﺳﺆاﻻ
ﺑﺎ او ﻣﻄﺮح
ا ا ﮔﺮ .ﯿﻢﮐﻨﯽﻣ
ز ﻫﺮ ﺟﻬﺖ راﺿ
ﯽ
،ﯾﻢﺷﺪ
ﻪ
اﻧﺸﺎءاﻟ
ﯽراﻫ
ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫ
«.ﺷﺪ ﯿﺪ
ﯾﯽدا ﺑﻪ ﯽﺗﻠﻔﻨ
ﯾﻢ ﺧﺒﺮ داد
ﮐﻪ ﺗﺎ دو ﺳﻪ روز د
ﯾﺤﺎﻧﯽ ر یآﻗﺎ ﯾﺪار د یﺑﺮا ﯾﮕﺮ
. ﯾﯿﻢآﯽﻣ
ﺑﺎز ﻫﻢ
ﯾﺶ ﺗﺸﻮ
ﯽ و ﻧﮕﺮاﻧ
ﺑﻪ ﺳﺮ
اﻏﻢ آﻣﺪه ﺑﻮد
ﯿﺘﯽﮔ .
اﺻﺮار داﺷﺖ
ﺳﻔﺮ ﯾﻦ در ا ﮐﻪ
ﻣﺎدرش را ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه ﮐﻨ
.ﯿﻢ
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻤﻧ
او را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد و
ﺑﻪ دﺳﺖ
ﺣﻮادث ﺑﺴﭙﺎرد
ﯽ راﺳﺘ .
ﯾﺪ ﭼﺮا ﺑﺎ
در آن وﺿﻊ ﻫﻮﻟﻨﺎ ک ﻗﺮار
ﯽﻣ
ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻓﺮار ﮐﻨ
ﯾﺰان ﻋﺰ یﻫﻤﻪ و ﯿﻢ
را ﺑﮕﺬار
ﯿﺴﺖ را ﻧ ﯽﻫﺴﺘ یﻫﻤﻪ و ﯾﻢ و ﺑﺮو ﯾﻢ
و از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ
ﻪ ﺑ
ﯾ ﯿﺎور ﺣﺴﺎب ﺑ
ﯽ ﻢ و راﻫ
ی ﺷﻬﺮﻫﺎ
ﻣﺠﻬﻮل و آ
یﯾﻨﺪه
ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﺸﻮ
؟ ﯾﻢ
ﯿﺘﯽﮔ ﺑﻪ
» ﮔﻔﺘﻢ:
ﭘﺮﺧﻄﺮ اﺳﺖ و در ﺣﺪ ﻃﺎﻗﺖ زﻧ
ﺳﻔﺮ ﻣﺤﺘﻤﻼ
ﯿﺮﭘ ﯽ
و رﻧﺠﻮر و ﺑ
ﯿﻤﺎر
ﯽﻋﺼﺒ
. ﯿﺴﺖﻧ
ﺑﮕﺬار ا ﮔﺮ ﺳﻔﺮ ﻋﻤﻠ
ﯽ
ﺷﺪ و ﻣﺎ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ
ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد رﺳ
ﯾﺪﺷﺎ ، ﯿﺪﯾﻢ
ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺮ
و ج
یاﻪﯾﻨﻫﺰ
ﻣﻨﺎﺳﺐ
ﺑﻪ ﮐﻤﮏ
دوﺳﺖ و آﺷﻨﺎ از ﻓﺮودﮔﺎه
راﻫﯽ ﺳﻔﺮ ﺷﻮد
.«
ا ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺳﺘﺪﻻل ﻣﺮا ﻗﺒﻮل
ﯽوﻟ ، داﺷﺖ
اﺣﺴﺎﺳﺶ ﭼ
ﯿﺮه
ﺑﻮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺻﺮار در ﻫﻤﺮاﻫ
ﯽ
ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﻣﺎ داﺷﺖ
.
در ﺣﻘ
داﻧﯽﻧﻤ ﯿﻘﺖ
ﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ
.
وﺿﻊ ﮔ
ﭼﻮن ﯿﺪم ﻓﻬﻤﯽﻣرا ﯿﺘﯽ
ﺑﺎﯾﺴﺖ ﯽﻣ ﺧﻮدم ﻫﻢ
و ﯿﺮ ﻣﺎدر ﭘ
رﻧﺠﻮر و
ﭘﺪر ﺳﺎﻟﺨﻮرده را ﺑﻪ اﻣ
ﮐﺮدم ﯽﻣ رﻫﺎ ﺧﺪا ﯿﺪ
. ﺑﺎ
ﻣﺴﻌﻮد
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ » : ﮔﻔﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم.
ﺷﻤﺎ
؛ﯾﺪ ﺑﺮو
ﻣﻦ ﻗﻮل
ﯽﻣ
دﻫﻢ او را ﻫﻢ
ﺑﻪ ﻫﺮ
ﺻﻮرت ﻫﺴﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ
.
وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﺻﻼح ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺷﻤﺎ
«. ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﻌﺬﻟﮏ
ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺻ
. ﮐﺮد ﻣﯽ ار ﺮ
ﺑﺎﯾﺴﺖ
ﻣﺎدر را
دﯾﺪم ﻣﯽ
و از او
ﻣﯽ
ﻢ ﺧﻮاﺳﺘ
ﻫﺮ وﻗﺖ
٦۹