65 / 256
ﯾﺪﺷﺎ
در وﺟﻮد اﻧﺴﺎن ﻗﺪرت و اﺣﺴﺎﺳ
ﯽ
ﺧﻔﺘﻪ و ﻧﻬﻔﺘﻪ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ
ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم
ﺿﺮورت آﺷﮑﺎر و
ﯽﻣ ﯿﺪار ﺑ
ﺷﻮد و ﺑﺪﺗﺮ
ﻫﺎ ﻋﺬاب ﯾﻦ
را ﭼﻮن ﺷﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﮔﻮارا ﻣ
ﻧﻤﺎﯽ
ﺑﺎ . ﯾﺎﻧﺪ
ﯾﻦا یﻫﻤﻪ
ﺗﻔﮑﺮات و
ﻢ ﻋﺎﻟ
ﺑﻮدن ﺑﻪ ﭘﺎ
ﯾﺪاری
از ﯽﺟﻤﻌ
ﯾﺎران
ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﺧﻄﺮ و رﻧﺞ و زﺟﺮ را ﺗﺎ ﭘﺎ
ی
ﺟﺎن ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ
،
ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮا
ﯽﻃ ی
آن ﻃﺮ
ﯾﻖ
ﺳﺎﺧﺘﻪ و آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺮا
ی
ﺑﻮدن و
زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن در ﮐﻨﺎر ﮔ
ﮐﻪ ﯿﺘﯽ
ﻟﺤﻈﻪ
زرو یﻫﺎ
ش ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر
ی
و ﺧﻄﺮ ﺑﻮد
، ﺑﺎ
ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺴﺖ
ﮐﺮدم. ﯽ ﻓﮑﺮ ﻣ
ﺎ در ﻣﺸ
ورات ﺑﺎ ﻫﻤ
ﺑﻪ ﻪ
ﮐﻪ ﯿﺪﯾﻢ رﺳ ﯿﺠﻪ ﻧﺘ ﯾﻦا
ﺑﺎﻻﺧﺮه
یروز ،
ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ
، و آﻧﭽﻪ ﻧﺒﺎ
یﺑﺮا . آﻣﺪﯽﻣ ﯿﺶﭘ ﯾﺴﺖ
و ﻣﺴﻌﻮد
ﻫﻤﺴﺮش ﻧ
ﻪ ﺑ ﯿﺰ
ﭘﺎس آن
ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺒﺖ
آﻓﺮﯽ ﺑﻼ ﻣ ،
. ﯾﺪﯾﻢ
ﺑﺎ ﻣﺸﻮرت ﺑﻌﺪ
ﺑﺎ ی
، ﻣﺴﻌﻮد
در ﻧﻈﺮ داﺷﺘ
ﯾﺎما ﯿﻢ
ا ﺑﻪ ﯿﺪﻋ
یﻪ ﻧﻘﻄ ﯾﺎ ﺻﻔﻬﺎن
ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ
ﯾﮕﺮی د ی
ﯿﻢ ﺳﻔﺮ ﮐﻨ
و ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣ
ﯿﺰﻧ ﯽ
در آن ﻣﺤﻞ ﺟﺪ
ﯽ زﻧﺪﮔ ﯾﺪ
ﯽرﮔا در آو
و درﺑﻪ
یدر
را اداﻣﻪ دﻫ
ﻦﯾا .ﯿﻢ
ﻣﺬا ﮐﺮات ﺗﺎ اﻧﺪاز
ﺑﻪ ﺧ یاه
ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ﯿﺎل
ﻣﻀﻄﺮب و ﻧﮕﺮان ﻣﺎ
یﻗﺪر
آراﻣﺶ ﻣ
داد و ﺷﺎ ﯽ
ﯾﺪ
ﺗﺎ ﻣﺪﺗ
ﯽ
ﺑﺎر ﺳﻨﮕ
ﯿﻦ
ﻧﮕﻬﺪار
ی
و ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﻣﺎ را ﮐﻪ ﺑﺮ دوش
و ﻣﺴﻌﻮد
او ﻫﻤﺴﺮ
، ﺑﻮد
. ﮐﺮد ﻣﯽ ﺳﺒﮏ
ﺑﻌﺪ روز ﭼﻨﺪ
ﻣﻦ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ی داﯾﯽ
رﻓﺘﻢ و ﺑﺎﺧﻮﺷﺮوﯾ
ﯽ و ﻣﺤﺒﺖ
،ﻫﺎ آن
ﯽﺳﺎﻋﺘ
اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮدم
.
ﺣﺎل و
اﺣﻮاﻟ
ﭘﺮﺳ ﯽ
. ﯿﺪم
ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎﺗ
ﯾﻢ ﺑﺮا ﯽ
ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﮕﺬراﻧﺪ
دﻟﻢ .
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ
در ﺟﺮ
ﯾﺎن
وﺿﻊ و ﺣﺎل ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدر و ﭘﺪرم ﻗﺮار ﮔ
. ﯿﺮم
ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮب و
ﯾﯽدا
ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ
ﻧﺸﺴﺘ
ﯿﺰده، ﺳ.. . ﯿﻞ ﻓﺎﻣ ﯽداﻧﯽﻣ» : ﮔﻔﺖ ﯾﯽدا .ﯿﻢ
ﭼﻬﺎرده ﻧﻔﺮ
ﯾﮑﺠﺎ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺘ
اﻧﺪﻪ
از ﻃﺮﯾﻖ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن از اﯾﺮان ﻓﺮار ﮐﻨﻨﺪ!
«
ﺧﺒﺮ ﺑﺮاﯾﻢ ﺟﺎﻟﺐ
و در ﻋ
ﯿﻦ
ﺣﺎل ﺧﻮﺷﺤﺎل
ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد
» : ﮔﻔﺖ .
ﭼﻨﺪ وﻗﺖ
اﺳﺖ
ﯾﺪﺷﺎ ؛
ﯽﺗﻠﻔﻨ .ﺷﻮدﯽﻣ ی ده روز
اﻃﻼع داد
اﻧﺪه
ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻢ رﺳ
اﻧﺪهﯿﺪ
ﺑﺴ .«
از ا ﯿﺎری
ﯾﻦ
ﺟﻤﻊ
، ﺳﻔﺮ ﮐﺮده
ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﺷﻬﯿﺪاﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از
آن
ﻫﺎ
ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ و دﯾﮕﺮی در ﻣﺤﻔﻞ
ﺗﻬﺮان
ﮐﺮد. ﯽﻣ ﺧﺪﻣﺖ
ﺣﺎﻻ ﺟﺎن و ﻣﺎل ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن در ﺧﻄﺮ ﺣﺘ
آنو ، ﺑﻮد ﯽﻤ
یﺑﻬﺎ ﻪ ﺑﻫﺎ
ﻦ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘ
ﻣﺎل و
ﻗﺒﻮل ﺳﻔﺮ
ی
ﭘﺮﺧﻄﺮ
ﺑﻪ اﻣ ،
ﯿﺪ
ورود در د
ﯽراﻫ ﯾﮕﺮ د یﯾﺎر
. ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ
ﯾﺖﺣﮑﺎ
ﮐﺮد ﮐﻪ از
ﯾﻦا
ﺟﺎ ﺗﺎ ﻣﻘﺼﺪ
ﮐﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ
ی ﻫﻤﻪ ،
راه ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد
.
ﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑ
، ﺿﺮورت
ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎ ﺳﺎﻋ
ﺎﺗﯽ در ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮاﻗﻊ ﻧﺎﭼﺎر
ﭘﯿﺎده ﺑﻪ
یور
ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﺳﺒﮏ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺲ ،
ﺑﺎر و
ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﺎ ک ﺷﺎﻣﻞ
اوﻟﯿﻪ ﻞ ﺋ وﺳﺎ
ی
ﻣﻮرد ﺣﺎﺟﺖ رﺧﺖ ﺳﻔﺮ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ
.
ﻣﺤﺒﻮب ﮔﻔﺖ
ﻣﺮا » :
ﺑﺨﺸ ﯽﺧﻮاﻫ
ﯿﺪ
ﮐﻪ در ﮐﺎ
ﹺ
ﺎﺗر
ن ﻓﻀﻮﻟﯽ
،ﮐﻨﻢ ﻣﯽ
وﻟﯽ ﻓﮑﺮ
ﻧﻤﯽ
ﮐﻨﯽ
ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮ و ﮔ
ﯿﺘﯽ
ی ﻫﻢ ﮐﺎر
«؟ﯿﺪ ﺑﮑﻨ
ﻣﺑﻪ ﺳﺆال
ﻮﻗﻊ و ﺑﺠﺎ
ﯾﻦا ﯿﻘﺖﺣﻘ . ﺑﻮد ﯽﯾ
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ
ﻪ ﺧﻮش ﺑ » :
دﻟﻢ !«ﻫﺎ آن ﺣﺎل
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ
ﯿﺘﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﮔ
ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن
ﯽﻣ ﻓﮑﺮ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ . رﻓﺖﯽﻣ ﺷﺪ و ﯽﻣ
ﮐﺮدم ا ﮔﺮ ﺑﺮا
ﯿﺘﯽﮔ ی
راه ﻓﺮار و
، ﺑﻮد ﯽ ﻧﺠﺎﺗ
ﻣﻦ آﺳﻮده
ﺗﺮ
و ﻓﺎرغ
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﯽﻣﺗﺮ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت، ﺑﻪ اﻗﺘﻀﺎ
ی
اوﺿﺎع،
ﻋﻠﻨﯽ
ﺎﻧﻪﯿ و ﻣﺨﻔ
روزﻫﺎ را ﺑﮕﺬرا
.ﻢﻧ
ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘﻢ
ا ﮔﺮ ﻣ » :
داﻧﺴﺘﻢ ﯽ
آن
ﻫﺎ
در ﻓﮑﺮ ا
ﯾﻦ
ﺳﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و
داﻧﻨﺪ ﯽﻣ
ﯽ ﺑﺎ ﮐ
ﺗﻤﺎس ﺑﮕ
ﯿﺮﻧﺪ
ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از ا
ﯾﻦ
دام ﺑﻼ ﻧﺠﺎت ﭘ
، ﮐﻨﻨﺪ ﯿﺪا
ﹰ ﺑﺎ
آن ﺣﺘﻤﺎ
ﺗﻤﺎس ﻫﺎ
«. ﮔﺮﻓﺘﻢ ﯽﻣ
٦٤