63 / 256
ﻣﺸﺘﺮک داﺷﺘ
ﯿﻢ
ﮐﻪ در ﺷﻬﺮﮐ
ﯽ
ﻣﺠﺎور ﺳﮑﻮﻧﺖ داﺷﺖ
.
ﻣﻌﺮوف ﺧﺎص و ﻋﺎم ﺑﻮد
ﮐﻪ ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪا و
ﭘﺮﺣﺮف و ﮔ
اﻓﻪﺰ
ﮔﻮﺳﺖ و ﺧﻮد را ﻣﺮﮐﺰ اﺧﺒﺎر و اﻃﻼﻋﺎت ﻣﯽ
داﻧﺪ.
از
ﺎ ﻗﻀﺎ ﺑ
ﻣﺴﻌﻮد
و ﺧﺎﻧﻤﺶ و ﺣﺘﯽ
ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن
ﺑﺎ آن و ﺑﻮد آﺷﻨﺎ
ﻫﺎ
رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻓﺮاوان داﺷﺖ
ﯾﮏ .
ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻪ
ﺑﻪ
آن یﺧﺎﻧﻪ
، آﻣﺪ ﻫﺎ
ﻣﺎ از در
آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﯾﻢ
او در ﯾﺪ و از د
ا
ﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪ
ﯾﻢ
. ﺑﺎر د
ﮐﻪ ﯾﮕﺮ
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻏﺮوب ﺑﻮد
،
وﻗﺖ
و ﯿﺎده ﭘ
یر
ﺑﻪ ﺳﻮ
ﻣﯽ ﻣﺴﻌﻮد ی ﺧﺎﻧﻪ ی
آﻣﺪﯾﻢ
ﮐﻪ
ﻣﺎﺷﯿﻦ
او ﻫﻢ رﺳﯿﺪ و
ا
ﯾﺴﺘﺎد
ﻧﺎﭼﺎر ﻣﺎ .
ضراﻋﻮ ﯿﺮ ﻣﺴ
و ﯾﻢ ﮐﺮد
ﺑﺎزﮔﺸﺘﯿﻢ
.
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﯾﺎ او ﻣﺎ را ﻧﺪﯾﺪ ﯾﺎ اﮔﺮ
ﻪ دﯾﺪ ﺑ
. ﺟﺎ ﻧﯿﺎورد
یﻧﺎﻣﻪ
دوﺳﺘﻢ
ﻓﺮﯾﺪو
ﮐﻪ ﺳﺎل ن
ﺑﻮد ﻫﺎ
در اروﭘﺎ
ﮐﺮد، ﯽﻣ ﯽ زﻧﺪﮔ
ﻫﻤﺮاه ﻧﺎﻣﻪ
ﺑﭽﻪ ی
. ﺑﻮد ﯿﺪه رﺳﻫﺎ
اﺻﻐﺮ
آن را ﺑﻪ ﻣﻦ
داد.
ﻧﺎﻣﻪ م ﺎ در ﺗﻤ
ﯾﻫﺎ
ﺶ ﺑﺎ ذوق ﺳﺮﺷﺎر و ز
ﯿﺮﯾﻦﺷ ﯽﻤ ﺑﺎ ﻗﻠ ،صﺧﺎ ﯾﺮﮐﯽ
و ﺗﻮاﻧﺎ
ﺗﻤﺎم
ﻣﻘﺼﻮد و ﻣﻨﻈﻮر را ﻻﺑ
یﻻﻪ
ﯽﻣ ﺳﻄﻮر ﺟﺎ
داد و ﺣﺮﻓﺶ را
ﯿﺪﺑﻌ ﯽوﻟ زد. ﯽﻣ
ﺑﻮد از ﻫﺮ ﺻﺪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه
ی
آن ﻧﺎﻣﻪ
ﯾﮏ ،
ﻧﻔﺮ اﺳﺘﻨﺒﺎﻃ
ﯽ
ﺟﺰ آﻧﭽﻪ در ﻟﻐﺎت و ﺟﻤﻼت ﻇﺎﻫﺮ
آﻣﺪه ی
ﺑﻮد،
داﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ؛
ﮐﻪ ﯾﻦا ﮐﻤﺎ
آن ﻣﺄﻣﻮر ز
ﯾﺮک
ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨ
ﯿﺖ
در ﭘﺴﺘﺨﺎﻧﻪ
ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ
یﻫﺎ
ﯽ ﺻﻨﺪوق ﭘﺴﺘ
را ﺳﺎﻧﺴﻮر
، ﮐﺮدﯽﻣ
آن ﻧﺎﻣﻪ را
ﻫﻢ ﮔﺸﻮده و ﺧﻮاﻧﺪه
ﯽو ﺑ
اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ اﺻﻐﺮ ﺗﺤﻮ
. ﺑﻮد داده ﯾﻞ
در ﻧﺎﻣﻪ
اش
ﮐﻪ اﻓﺴﻮس ﺑ
اﺣﺘ ﯾﺖرﻋﺎ ﻪ
ﯿﺎط
ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ دارم
،
ﻓﻬﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔ
ﯿﺘﯽ
و ﻣﻦ از ﻃﺮ
ﯾﺎ ﯿﻪ ﺗﺮﮐ ﯾﻖ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن
ﯾﺎ
ﯾﮕﺮی د ﯿﺮ ﻫﺮ ﻣﺴ
ﻓﺮار
ﯿﻢﮐﻨ
و ﺧﻮد را از آن ورﻃﻪ
ی
ﺑﻼ ﻧﺠﺎت دﻫ
ﯾﯽﺟﺎ ﻪ و ﺑ ﯿﻢ
اﻣﻦ ﭘﻨﺎه ﺑﺮ
ﻧﺰ. ﯾﻢ
د او ﺑﺮو
ﺑﭽﻪ ﯿﺶﭘ ﯾﺎ ﯾﻢ
.ﻫﺎ
، ﻣﺪت ﯾﻦ در ا ﯾﺪون ﻓﺮ
ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺳﺎل یﻫﻤﻪ
ﻫﺎ و ﻣﺎه
ﻫﺎ
و ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ
ارﺗﺒﺎط ﻣﮑﺎﺗﺒﺎﺗﯽ را
ﻗﻄﻊ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و دﻟﻮاﭘﺴﯽ ﺧﻮد
را از وﺿﻊ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن
ﻣﯽ
ﻣﯽ داد و
ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ آﻣﺎده
ی
ﻫﺮ ﻧﻮع ﮐﻤﮏ ﻫﺴﺖ
ﯽوﻟ ،
ﯽﻣ ﻣﻦ ﭼﻪ
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﮑﻨﻢ
ﻓﺮار؟ ؟
ﺑﻪ ﮐﺠﺎ
؟
از ﮐﺪام راه
؟
ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﺪام
ﺗﺎزه، و ؟ ﺧﻄﺮات
ا ﮔﺮ ﻧﺠﺎﺗ
ﯽ
ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ
،
ﺑﺎ ﮐﺪام ﺛﺮوت و ﺳﺮﻣﺎ
یﯿﻪ ﺑﻘ ﯾﻪ
ﻋﻤﺮ را ﺑﮕﺬراﻧ
؟ﯿﻢ
ﻣﺎدر ﮔ
ﭼﻪ ﯿﺘﯽ
؟ﺷﻮدﯽﻣ
ﻣﺎدر و ﭘﺪر ﺧﻮدم ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد
، ﯾﻢ ﺑﺮو ﯽوﻗﺘ ؟
آﻧﭽﻪ
را
ﯾﮏ ﺣﺎﺻﻞ
ﺑﻮده ﻋﻤﺮ
اﺳﺖ
از ،
دﺳﺖ ﺧﻮاﻫ
ﯿﺎﯾﺪ ﺑ ی ﺑﻬﺘﺮ یﻓﺮدا ﯾﺪﺷﺎ ﮐﻪ ﯾﻦا ﻓﮑﺮ .داد ﯿﻢ
و ﺳﺒﺐ
ﺳﺎز روزﮔﺎر ﺷﺎدﺗﺮ و
آزادﺗﺮ
ی
ﺑﺸﻮد
ﯽوﻟ . ...
ﺑﻪ ﻫﺮ
ﯾﺪون ﻓﺮ ﯿﺪ ﺗﺄ ﮐ ،ﺣﺎل
و اﺻﺮار ﺧﻮاﻫﺮم و
ﯾﮑﯽ
، دو ﻧﻔﺮ از آﺷﻨﺎ
ﯾﺎن
ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ
و
اﻣﮑﺎ
ن
ﺧﺮوج از ا
ﯾﺮان
در ﻓﮑﺮ و ﺧ
ﻫ ﯿﺎل
ﺰار اﺣﻮاﻟﻢ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد
و آﺷﻔﺘﮕ
را ﺑ ﯽ
. ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺸﺘﺮ
ﺎ ﺑﺎ
اﻣ
یﻫﻤﻪ
ﻣﺸﮑﻼت و ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ از اﻧ
ﺘ
ﺨﺎب آن ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ
ﯿﭻﻫ ،
وﻗﺖ
رﻧﮓ
ﮐﺎﻣﻼ
ﺎﺧﺖﺑﯽﻧﻤ
ﺑﺎ .
ﯿﺘﯽﮔ
ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑ
ﻪ
ﺣﺮف ﻧﺸﺴﺘ
ﯿﻢ
ﺗﺎ ﺗﺼﻤ
ﺑﮕ ﯿﻢ
ﮔﺎه ﮔﺎه . ﯿﺮﯾﻢ
ﻣﺴﻌﻮد
ﻣﯽ ایه ﻫﻢ اﺷﺎر
ﮐﺮد ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺑ
ﻪ
ﯽﺳﺎدﮔ
و از ﻃﺮ
یﻋﺎد ﯾﻖ
و ﺑﺎ ﻧﺎم د
ﯾﮕﺮی
ﹼر ﻧﺒﺎﺷﺪ،
ﺳﻔﺮ ﻣﻘﺪور و ﻣﻘﺪ
ﯾﺪﺑﺎ ﯾﺖﻧﻬﺎ در
از راﻫ
ﯾﮕﺮ د ﯽ
اﻗﺪام ﮐﺮد
ﮐﻪ ﯿﺪداﻧﯽﻣ» : ﮔﻔﺖﯽﻣ.
ﺧﻮاﻫﻢ ﯽﻣ ﻣﻦ ﻫﻢ
ﭘﺴﺮم را
ﺑﻪ ﻫﺮ
ﺻﻮرت ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ و در ا
ﯿﺎلﺧ ﯾﻦ
. ﺘﻢﺴﻫ
ﯾﮑﺒﺎر
ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﺮز
ﺗﺤﻘ و ام ﻪرﻓﺘ ی
ﯿﻘﺎﺗﯽ
ﯽﻣ ﯿﺎلﺧ . ﺷﺪه اﺳﺖ
ﮐﻨﻢ ﺑﺸﻮد ﮐﺎر
ﯾﻦا ﮐﻤﺎ ، ﮐﺮد ی
ﯾﮕﺮان دﮐﻪ
«. اﻧﺪه ﮐﺮد
ﻣﯽ وﻗﺘﯽ
دﯾﺪ ﻣﻦ ﻧﺎﺑﺎرواﻧﻪ او را ﻧﮕﺎه
ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ » : ﮔﻔﺖﯽﻣ ،ﮐﻨﻢ ﻣﯽ
ﯾﺪﺑﺎ ،
ﻫﻤﺮاه
ﯾﮏ ﺧﻮدم
ﺳﻔﺮ ﺗﺎ آن ﺷﻬﺮ ﺑ
؛ﯽﯿﺎﯾ
ﺑﺎ ﻫﻮاﭘ
ﯾﻢروﯽﻣ ﯿﻤﺎ
و ﺧﻮاﻫ
ﺑﺮ ﯾﺪد ﯽ
ﺧﻼف آﻧﭽﻪ ﺗﺼﻮر
،ﯽﮐﻨﯽﻣ
٦۲