64 / 256
ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺧ
اﺳﺖ یﻋﺎد ﯿﻠﯽ
.«
ﻣﻦ ﻫﻢ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در دل ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻔﺮ داﺧﻠﯽ رﺿﺎﯾﺖ
ﻧﻤﯽ
دادم
و از ﻫﻤﺎن ﺳﻔﺮ
ﻫﻢ ﻫﺮاس داﺷﺘﻢ
ﻪ ﺑ ﯽوﻟ ،
ﻪ » : ﮔﻔﺘﻢ ﯽﻣ ﻇﺎﻫﺮ
اﻧﺸﺎءاﻟ
.«
در دوران ﺗﻨ
ﻬﺎﯾﯽ
و ﺳﺎﻋﺎت ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﯿﮑﺎری
ﯽﺣﺘ و ،
ﺑﻪ ﻣﺪت
ﯾﮏ
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻢ
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ای
ﻧﺪاﺷﺘﻦ
،
ﻫﺰار ﻓﮑﺮ و ﺧﯿﺎل ﻫﺠﻮم
ﻣﯽ
آورد و آﯾﻨﺪه
ﺒﻬﻢ و ﻣ ﯾﮏﺗﺎر ی
ﻟﺮزاﻧﺪ ﯽﻣ دل را
.
ﻪ ﺑ ﯾﺖ در ﻧﻬﺎ
ه ﺎ ﺧﺪا ﭘﻨ
، ﺑﺮدمﯽﻣ
و از او راه ﻧﺠﺎت
ﯿﺘﯽﮔ .ﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ
ﻫﻢ در دﻧ
یﯿﺎ
ﺑﺎ ، ﺧﻮدش
یﻫﻤﻪ
درد و رﻧﺠ
ﯽ
ﮐﻪ داﺷﺖ
و ﺗﺤﻤﻞ
یﻫﻤﻪ
ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯽ ﻣﺼﺎﺋﺒ
آﻣﺪه ﺑﻮد
،
ﺳﺎﻋﺎت را
ﺑﻪ
ﺳﮑﻮت ﻇﺎﻫﺮ
ﯽﻣ ی
ﮔﺬراﻧﺪ و در ﺧﻠﻮت دﻋﺎ
و ﻣﻨﺎﺟﺎت
. ﮐﺮدﯽﻣ
ﻣﺜﻞ
ا ﮐﺜﺮ
ﻪ ﺑ ﯾﺐﻗﺮ
اﺗﻔﺎق ﻓﺮزﻧﺪان آدم
،
ﻣﺎ ﻫﻢ در ا
ﯾﻦ
ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺨﺘ
ﺳﺮ ﯽ
و ﮐﺎرﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺪا
ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﯾﻤﺎن
،د ﺷﺪه ﺑﻮ
و ﺑﺮﺧﻼف ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ اﻟﻬ
ﯽ
ﻫﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺳﻼ
ﻣﺖ و اﻣﻦ و
ا
ﻣﺎن داﺷﺘ
ﯿﻢ
و ﻫﻢ از ﻣﺎل و
ﺛﺮوت ﺳﻬ
ﯿﺐﻧﺼ ﯽﻤ
ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﻤﺘﺮ
ﺷﮑﺮ و ﯾﺎدش ﺑﻪ
ﮔﺰارش ﺑﻮد
ﺣﺎﻻ ،ﻢﯾ
در اﮐﺜﺮ او
در ﯽﺣﺘ ، ﺎتﻗ
ﻗﺪم زدن
یﻫﺎ
وﻗﺖ و ﺑ
ﯽ
وﻗﺖ در آن ﺷﻬﺮک ﺧﻠﻮت
ﯾﻢ ﺧﻮاﻧﺪ ﯽﻣ دﻋﺎ ،
و راز و ﻧ
ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎز
ﺗﺎ روزﻧﻪ
ی
ﺷﻮد ﯿﺪا ﭘ ﯿﺪی اﻣ
ﯾﻦ در ا ﯽ و ﭼﺮاﻏ
ﻇﻠﻤﺖ و وﺣﺸﺖ ﻓﺮا راﻫﻤﺎن ﻗﺮار ﮔ
. ﯿﺮد
ﺣﺎﻻ ﺧﻮاﺳﺘﻪ
ﯾﻤﺎن ﻫﺎ
ﻣﺤﺪود
ﺗﺮ از
ﻫﺎ ﺎنزﻣ یﻫﻤﻪ
ﯿﺮ و ﻏ ﯿﺪﺑﻌ ﯿﺎر ﺑﺴ ﯽﺣﺘ . ﺷﺪه ﺑﻮد
ﻣﻤﮑﻦ
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﯾﻦا ﮐﻪ از ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
دام ﺑﻼ
ﺑﻪ ﺻﻮرﺗ
ﯽ
رﻫﺎ ﺷﻮ
ﯾﻢ
ﯾﺪار د ی و روز
ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻤﺎن
ﺗﻈﺎﻫﺮ ﯽﺑ .ﺷﻮد ﯿﺐﻧﺼﻫﻢ
،
ﹺ
از ﻣﺮگ
ﯾﮑ
ﺒﺎره و
آﻧﯽ
ﻫﺮاس
ﻧﺪاﺷﺘ
. ﯿﻢ
وﻟﯽ از زﻧﺪان و ﮔﺮﻓﺘﺎری
از ﯾﺖ ر ﻧﻬﺎ د ﻫﺎ و ﺟﻮاب و ﺳﺆال و ﻫﺎ
ﺮزﺟ
و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠ
ﯾﺎ ﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ یاﻪ
ﺗﺮک د
ﯾﻦ
و اﻋﺘﻘﺎد ﮐﻨ
ﯾﺎو ﯽ
ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ را اﻧﺘﺨﺎب
،ﯽﮐﻨ
ﺗﺮﺳﯽﻣ ﺳﺨﺖ
. ﯿﺪﯾﻢ
ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻦ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس را ﮐﺎﻣﻼ
داﺷﺘﻢ
. ﺑﺎرﻫﺎ
در راز و ﻧﯿﺎزﻫﺎﯾﻢ از ﺧﺪا
ﻣﯽ
ﺧﻮاﺳﺘ
ﻢ ﻣﺮا ﺗﺎ اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از اﻣﺘﺤﺎن ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺮد و آزﻣﺎﯾﺶ
ﻧﮑﻨﺪ.
ﯽوﻟ
ﹰ اداﻣﻪ
واﻗﻌﺎ
یﺑﺮا ﯽ زﻧﺪﮔ ی
دوراﻧﯽ
ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم
،
ﭘﺮ از
دﻟﻬﺮه و ﺗﺮس از ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷ
ﺪ
ن و در ﺑﻨﺪ دﺷﻤﻨﺎن ﭘﺮﮐ
ﻦﯿ
اﻓﺘﺎدن
،
در ﻣﻘﺎ
ﺑﺎ ﯾﺴﻪ
یﻪ ﻟﺤﻈ
ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن و ﺗ
ﯿﺮ
ﺧﻼص را ﺑ
ﻪ
، ﯾﺪن ﺟﺎن ﺧﺮ
. ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻨﺪان
ﺑﺎرﻫﺎ در
ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ
ﺑﺎ ﮔﯿﺘﯽ و ﺑﺎ دﯾﮕﺮاﻧ
ﯽ
ﮐﻪ ﺣﺎل در ﻗﯿﺪ ﺣﯿﺎت ﻧﺒﻮدﻧﺪ
،
ﯾﺎ اﮔﺮ ﻫﻨﻮز آﺧﺮﯾﻦ
یﺻﻔﺤﻪ
ﺣﯿﺎت اﯾﻦ ﺟﻬﺎن
ﺷﺎن ورق ﻧﺨﻮ
، ده ﺑﻮد ر
ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯿﻞدﻟ ﻪ وﻟﯽ ﺑ
و ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﻮدن در ﺧﻄﺮ
ﺑﻮدﻧﺪ ی ﮔﺮﻓﺘﺎر
ﯾﻦا ،
ﻣﻄﻠﺐ ﻋﻨﻮان
آﻣﺎده ﯽﺣﺘ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ
ی
ﻗﺒﻮل ﻣﺮگ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﯽوﻟ ،
ﺗﺎب و ﺗﻮان
ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﻋﺬاب را ﻧﺪارﻧﺪ
.
ﹰ ﮐﺜ
از ﯿﺮی ﻃﺒﻌﺎ
ﯾﺰاﻧﯽ ﻋﺰ یﻫﻤﻪ
ﮐﻪ ﻫﺪف ﺗ
یﯿﻨﻪ ﭘﺮ ﮐ ﯿﺮ
دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺸﻨﻪ ﺑ
ﻪ
ﺧ
ﻮن ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
ﯽ ﮔﻮاﻫ ﻪ ﺑ ،
اﺟﺴﺎد ﭘﺎ ﮐﺸﺎن
ﯾﺎ ،
از ﻓﺤﻮا
ی
ﮔﻔﺘﺎر اﻓﺮاد
ی
ﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ
ﯾﺎ
ﻋﺎﻣﻞ آن ﻓﺠﺎ
ﯾﻊ
ﺑﻮدﻧﺪ
،
در دوران اﺳﺎرت
ﺎ آﺧﺮ ﺗ ،
ﯾﻦ
ﺳﺎﻋﺎت ﺣ
ﯾﻦﺮ ﺑﺪﺗ ، ﯿﺎت
ﻫﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ
را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده
و از ﺧﻮد ﺗﺎب
و ﺗﻮان و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑ
ﯾﺎنﭘﺎﯽ
ﻧﺸﺎن داده
و ﺑﻪ ﻗ
آرزو ،ﺟﺎن ﯿﻤﺖ
ی
ﺟﻼدان را ﮐﻪ
از ﯽﺣﺎ ﮐ ﯽﻣﮐﻼ ﯿﺪنﺷﻨ
ﭘﺸ
ﯿﻤﺎﻧﯽ
از دﻫﺎن آن
ر ﮔﻮر ﻪﺑ، ﻫﺎ ﺑﻮد
ﻫﺴﭙﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.
آن ﻧﺎﭘﺎ ﮐﺎن
ﯽﭘ در ﺳﻨﮕﺪل
ﺑﺮآورده
ﺷﺪن اﯾﻦ
آرزو
،
اﻧﺴﺎﻧﯽ واﻻ ﮔﻬﺮ را ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ
ﻣﯽ ﮔﺎه
ﺑﺮدﻧﺪ و
از او ﺟﺎﻧ
اﻣﺎ ، ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﺶ را
از آن ﻫﻤﻪ ﭘﺎ
ﯾﺪاری
و
ﺛﺒﺎت ﻋﻘ
ﯿﺮان و ﺣ ﯾﻮسﻣﺄ ﯿﺪه،
از ﻗﺘﻠﮕﺎه ﺑﺎز
. ﮔﺸﺘﻨﺪ ﯽﻣ
٦۳