381 / 698
٣٨٠
ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻯ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺑﻌﺎﺩ
ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ
ﺍﻯ ﻳﺎﻓﺖ
.
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻤﻼﺕ ﺳﻬﻤﮕﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺳﻴﻞ
ﺁﺳﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﺳﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﮐﻮﺗﺎﻩ
.ﻣﺪ ﺧﻮﺩ ﺁ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﺼﺎﺩﻣﺎﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ
ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻴﻦ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ
ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﺎ ﻧﻬﻀﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
.
ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻰ ﺧﺎﻭﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ
ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﻭّﻟﻴﻪ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﺎﺧﺎﻡ
ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ،
ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻣﺆﺑﺪﺍﻥ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺑﺎ ﭘﻴ
ﺮﻭﺍﻥ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺰﺩﮎ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺍﺯ
ﺟﻨﮓ
ﻟﻴﮥ ﻫﺎﻯ ﺍﻭّ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ
ﻫﺎﻯ
ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﮔﺸﺎﺋﻰ
ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﻬﺎﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ
ﺟﻨﮓ
ﻫﺎﻯ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﮥ ﺻﻠﻴﺒﻰ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ
.
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻫ
ﺮ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﻀﺖ
ﻫﺎﻯ ﻧﻮﺟﻮ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺳﺨﺖ ﺍﻓﮑﺎﺭ
ﺣﺎﮐﻢ ﺳﻨّﺘﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ
. ﺷﻮﺩ
ﻧﺰﺍﻉ ﮐﺎﺗﻮﻟﻴﮏ
ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ
ﺷﻴﻌﻪ
ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻨّﻰ
ﻫﺎ ﺩﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ
. ﻫﺎﺳﺖ
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺩﻳﺪﻳﻢ، ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺗﻮﻟّﺪ
ﺍﻳﻦ
ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻼﺕ ﺳﺨﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ
ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺼﺎﺩﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ
.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ
ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ، ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ
ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺖ
.
ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺗّﻬﺎﻡ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺭﻭ
ﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ
ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻏﻴﺮﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭﻭﻏﻴﻨﻰ