385 / 698
٣٨۴
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎﺯﺗﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ
.
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎ
ﻧﻴﺰ ﻩ
ﻣﻌﻠّ
ﻤﻴﻦ ﻣﺘﻌﺼّﺒﻰ
ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﺳﺮ ﮐﻼﺱ
ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ
ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
.
ﺩﺍﻧﺶ ﻃﺒﻌﴼ
ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﭘﺲ ﺍﺯ
ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ، ﭼﻪ ﺑﻪ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﻩ ﺟﺬﺏ ﻣﻰ
ﺷﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ
ﻫﺎﻯ
ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺍﺳ
ﻼﻣﻰ، ﺑﺎ ﭘﺮ ﺭﻧﮓ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻰ، ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺳﺘﻴﺰﻯ
ﺷﺎﻥ ﭘﺮ
ﺭﻧﮓ
ﺗﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ
ﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ
. ﮔﺸﺖ
ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻘﻮﻝ ﺍﻟﻴﺰ ﺳﺎﻧﺎﺳﺎﺭﻳﺎﻥ
:
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺩﻭﻟﺖ، ﻋﻠﻤﺎ، ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ
ﺷﻴﻌﻪ، ﺑﻰ
ﺩﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺗﺤﺼﻴﻞ
ﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﻏﺮﺑﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻔﺮﺕ ﺑﻮﺩ
، ﻳﻌﻨﻰ
:
ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ،
ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ، ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﺨﺒﮕﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻳﻠﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ
ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ
]
ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ
ﺑﻮﺩ [
...
ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻗﻠﻴﺖ
ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ، ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
]
ﻭ ﺣﻀﻮﺭ
ﮔﺴﺘﺮﺩﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ
[»
ﺟﻨﻮﻥ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ ﺁﺯﺍﺭﻯ
«
ﺭﺍ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﻰ
. ﮐﺮﺩ
)
Sanasarian 2000: 53
(
ﺍﻟﻴﺰ ﺳﺎﻧﺎﺳﺎﺭﻳﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻠﻮﻡ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎﻯ ﺟﻨﻮﺑﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺷﻨﺎﺳﻰ
ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺨﺼّ
ﺺ ﺩﺍﺭﺩ
ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﻴّ
ﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻰ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺮّ
»
ﻧﺨﺒﮕﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ
ﺑﺮ ﻣﻰ «
ﺑﻪ . ﺩﺍﺭﺩ
ﻧﻈﺮ ﻭﻯ، ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﺖ
ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ، ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺷﺮﻳﮏ ﺑﻮﺩﻧﺪ
:
۱ –
ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ
.
۲ –
ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﺮﻭﻩ
ﻫﺎﻯ ﻗﻮﻣﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﺩّ
ﻋﺎﻯ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺑﺮ ﻫﻴﭻ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ
ﺧﺎﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ
ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻰ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﻰ
. ﺷﺪﻧﺪ
۳ –
ﺑﺎ ﻇﻠﻢ
ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ
]
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ
[
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﻣﺪﺭﻥ، ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﻣﻄﻴﻌﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺠﺮﺑﮥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺭﻧﺞ
ﺑﺎﺭ ﺩﻭﺭﻩ
ﻫﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ
ﺟﻠﻮﻯ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
.
۴ –
ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴّ
ﺖ
ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺝ
ﻫﺎﻯ ﻫﻮﻳّﺖ ﻭ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﻣﻠّﻰ، ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ