388 / 698
٣٨٧
ﻓﺼﻞ ﺍﻭّﻝ
ﺑﻬﺎﺋﻰ :
ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺁﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ
ﺩﺭ ﺑﺤﺒﻮﺣﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻫﻔﺘﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﺧ
ﻮﺩ
ﺭﺍ ﻣﻰ
ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﻫﺠﻮﻡ
ﻫﺎ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻯ
. ﺷﺪ
ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻼﺕ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻣﻼّﻳﺎﻥ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ
ﻭ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﻯ ﺳﺎﻭﺍﮎ ﻭ ﺍﺭﺗﺶ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ
.
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ، ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺣﺴّﺎﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﺤ
ﻮّﻝ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ
ﺷﺪ،
ﺣﻤﻠﻪ
ﻫﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ
ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩ
.
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺘﻞ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺿﺎ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ
ﺷﻬﺮ ﻭ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ
.
ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺁﻧﺠ
ﺎ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ
ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺗﻠﮕﺮﺍﻓﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ
ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ
ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻴﺴﺖ
.
ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ
.
ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻬﺎﻧﮥ
ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﺮﮐﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ، ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﻣﺘّ
ﻬﻢ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎ
ﺋﻴﺎﻥ
ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ
ﺑﻮﺩ
.
ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﺗّﻬﺎﻡ ﻣﺘﻀﺎﺩ
ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻬﻢّ
ﺑﻬﺎﻧﻪ
ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﺸﻰ ﺑﻮﺩ
.
ﻫﻢ
ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﭘﻬﻠﻮﻯ، ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ
ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﮐﺸﻰ ﻭﺳﻴﻌﻰ، ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ
ﮔﺬﺍﺭﻯ
ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻮﻳّﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺑﺎ ﻗﺘﻞ ﺍﻳﻤﺒﺮﻯ
ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﻋﻼﻡ ﺣﮑﻮﻣﺖ