397 / 698
٣٩۶
ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ
ﻣﻌﻴّﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ
.
ﺷﻮﺭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ
ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ
ﻫﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ
ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ
ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻓ
ﺎﻣﻴﻞ ﻭ ﻫﻢ
ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻧﻤﻰ
. ﺷﻨﺎﺧﺖ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﮐﻪ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﭘﺮﻭﺍﺭ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ
ﻫﺎﻯ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﻯ ﻭ
ﺑﺎﻍ
ﻫﺎﻯ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﮐﺪﺍﻡ
ﻳﮏ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﺷﻮﺭ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﻫﺎﺗﻴﺎﻥ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ
. ﺩﺍﺷﺖ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﺪ
ﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻰ
ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﻭﺿﻊ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻬﺮ
ﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ
.
ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺁﻣﺪﻥ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ
ﻣﺸﮑﻞ
ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﻧﺠﺪﻳﺪﻩ ﭼﺎﺭﻩ
ﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﺩﺭ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺎ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﮎ ﮐﺘﺎ ﭘﻨﺎﻩ
ﺑﺒﺮﻧﺪ
.
ﺷﻬﺮﮎ ﮐﺘﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ
.
ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﻳﺎ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻥ
ﺷﻬﺮﮎ ﺟﺎﻯ ﻣﻰ
. ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
ﺑﺎ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ، ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ
ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺷﺪ
ﻫﺎ ﺭ ﺑﺎﻍ .
ﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺁﺳﻴﺎﻯ ﺷﻬﺮﮎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻤﻼﺕ
ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﻋﺐ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﺳﺨﺖ
ﺗﺮ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
.
ﺩﺭ ﭘﻨﺞ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﻣﻰ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳ
ﻦ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ
ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ
.
ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺭﻓﺮﺍﻧﺪﻡ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭ ﺭﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ
« ﺁﺭﻯ»
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻰ
ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻯ ﻣﻰ
.ﺷﺪ
ﺁﻣﺪﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﻳﻞ، ﺣﺒﻴﺐ ﺑﻬﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﮐﺘﺎ ﺭﻭﺯﻧﮥ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻣﻴﺪ
.
ﺣﺒﻴﺐ ﺑ
ﻬﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ
. ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ
ﺍﻭ ﺑﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻞ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﻫﻢ
. ﺧﻮﻥ ﺑﻮﺩ
ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ
ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﺴﺖ، ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻼﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻌﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ
ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ
ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﺋﻠﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍ
ﻧﺪ ﻭﺿﻊ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻨﺪ
.
ﻋﻼﻗﮥ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ