402 / 698
۴٠١
ﻓﺼﻞ ﺩﻭّﻡ
:
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﻋﺪﻡ ﺗﺤﻤّﻞ ﺍﻗﻠﻴّﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ
ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻬﻤﻦ، ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ
ﺧﻤﻴﻨﻰ، ﻫﻤﭽﻮﻥ
ﭘﻴﺸﻮ
ﺍﻳﺶ ﺷﻴﺦ ﻓﻀﻞ
ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ
ﺍﻗﻠﻴﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﭘﺮﻭﻳﺰ ﺍﻭﺻﻴﺎ
ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ
]
ﺑﻬﻤﻦ
۱۳۵۷
، ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ
۱۹۷۹ [
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﺍﺕ
ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ
ﻫﺎ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺭﮊﻳﻤﻰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ
ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘ
ﻤﺎﻋﻰ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻰ
. ﺷﺪ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻮﻳﺪ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ
. ﺩﻳﺪﻧﺪ
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻰ
ﻧﮕﺮ
ﻳﺴﺖ
.
ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ
ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ، ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻣﺒﻬﻢ ﻣﻮﺝ ﻣﻰ
ﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﺑﻬﺘﺮﻯ ﻓﺮﺍ ﻣﻰ
ﺭﺳﺪ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎ
ﺗﺴﺎﻫﻞ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﭼﺘﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩ
.
ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ
ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ
ﻫﺎﺋﻰ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﻳﺎ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ
ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ
ﺷﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ
.
ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﻧﻘﻼﺑﻴﻮﻥ