نقره داغ

106 / 256

نقره داغ مهرویه مغزی
106
آن را تخمين بزنند؛ معناى محك زدن در عالم ارواح اين است كه صرافان وجود روح را مى
چشند تا درجه خالصى و ناخالصى آنرا محك زنند.
قصه گو ساكت شد، عسل نخورده، عسل را در دهانش مزه مزه كرد، به شنونده داستانش
گفت: هر زمان كه قاشقى از عسل در دهان مى گذارى با ذكر اسم اعظم خدا يادى از آن
بزرگواران كن، از نفوسى ياد كن كه از خدمت و جانفشانی آنان رودخانه عسل در باغ
بهشت جاری شد، بزرگوارانى كه جان و مال را در راه حق دادند تا مذاق روح ما را در اين
عالم شيرين كنند.
قصه گو ساكت شد. عسل نخورده با ذكر خدا، يادى از آن بزرگواران كرد.
و به شرح دنباله داستان پرداخت و گفت: آخرين رودخانه، رودخانه شرآب است، اين
رودخانه نزدیکترین رودخانه به قلب انسان است.
پرسید: چرا؟
در جواب گفت: شرحش را بزودى خواهم داد. حال شراب را ببين كه مانند ياقوت مذاب،
در رودخانه شراب در بهشت اشارات جاری است. اين شراب در حقيقت شيره جانِ خالق و
تعليمات الهى است كه از قلب خالق، چشمه کوثر، جارى مى شود و به قلب تك تك انسان
ها مى رسد. این شراب اشاره به شراب الهى است و هر نفسى كه به دستورات الهى عمل كند
از اين شراب نوشيده و مست خواهد شد.
حرف قصه گو را قطع كرد و پرسيد: عمل به دستورات الهى چگونه مى تواند انسان را مست
مى كند؟
قصه گو كه باز جوابگو شده بود، در جواب گفت: زمانى كه به دستورات الهى عمل مى
كنى، براى شيره جان پروردگار حكم جام را دارى. جامت از شرابى، كه در تعليمات الهى به
وديعه گذاشته شده، پر و لبريز خواهد مى شود و تو از آن شراب نوشيده و مست خواهى شد.