10 / 12
١٠
ّ
ﺑﺮای ﺷﮑﺴﺘﻦ اﯾﻦ ﺳﺪ
ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ
ﮐﺸﻨﺪ: ... ﮔﺎﻫﯽ از راه اﯾﺠﺎد ﻣﺬاﻫﺐ ﺑﺎﻃﻠﻪ و ﺗﺮوﯾﺞ ﺑﺎﺑﯿﺖ و ﺑﻬﺎﺋﯿﺖ و وﻫﺎﺑﯿﺖ، و
ﮔﺎﻫﯽ از ﻃﺮﯾﻖ
اﺣﺰاب اﻧﺤﺮاﻓﯽ ]ﻣﺜﻞ
ﻣﺎرﮐﺴﯿﺴﺖ
". ﻫﺎ[
ﻫﺪف ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ آﻧﻬﺎ
"
ﺷﮑﺴﺘﻦ وﺣﺪت اﺳﻼﻣﯽ
"
ﺑﻮده
اﺳﺖ.
٥۱
او ﯾﮏ ﺳﺎل و ﻧﯿﻢ ﺑﻌﺪ در ﻧﻮﻓﻞ
ﻟﻮﺷﺎﺗﻮ ﻫﻢ ﺣﺮف
ﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ زد.
٥۲
ﯿﺠﻪ ﻧﺘ
درﺑﺎره
ی اﯾﻨﮑﻪ اﺳﻼم
ﮔﺮاﯾﯽ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ در اﯾﺮان ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮد را در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ
— " ﻏﺮب"
دﯾﮕﺮیِ ﺑﯿﺮوﻧﯽ اﯾﺮان
—
ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ
ﮐﺮد، ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ.
٥۳
آﻧﭽﻪ در ﮔﻔﺘﻤﺎن اﻧﻘﻼﺑﯽ ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﺎﻧﺪه دﻻﻟﺖ
ﻫﺎی ﺿﻤﻨﯽ ﺗﻮﺻﯿﻒ
ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ دﯾﮕﺮیِ دروﻧﯽ، و ﻧﻘﺶ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺗﺼﻨﻌﯽ دﯾﮕﺮیِ دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ در ﻧﻔﻮذ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﺑﻮده
اﺳﺖ.
ﮔﻔﺘﻤﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ
ّﺳﺘﯿﺰ آﯾﺖ
ﻪاﻟﻠ
ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺳﻪ
ﻣﺆﻟﻔﻪ
ﻋﻤﺪه داﺷﺖ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ
ﻣﺆﻟﻔﻪ
ﺧﻄﺮ ﺑﻮد. آﯾﺖ
اﻟﻠّﻪ
ﺧﻤﯿﻨﯽ از ﺧﻄﺮ
ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﺮای رژﯾﻢ ﺷﺎه، اﺳﻼم، وﺣﺪت ﻣﻠﯽ، و اﻣﻨﯿﺖ ﻣﻠﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ
ﮔﻔﺖ. او اﺣﺴﺎس ﻣﯽ
ﮐﺮد ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ دارد اﯾﻦ
ﺧﻄﺮ را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮔﻮﺷﺰد ﮐﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ آ ﮔﺎه ﮐﺮدن دﯾﮕﺮان ﻓﺮا ﺑﺨﻮاﻧﺪ. دوﻣﯿﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻧﻔﻮذ ﺑ
ﻬﺎﺋﯿﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ
ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺟﺰ ﺣﻀﻮر آﻧﺎن ﻧﺪاﺷﺖ. آﯾﺖ
اﻟﻠّﻪ
ﺧﻤﯿﻨﯽ ادﻋﺎ ﻣﯽ
ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن
"
" ﻫﻤﻪ ﺟﺎ
، از درﺑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ
ﺗﺮﯾﻦ
ﻗﺸﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺣﻀﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻮذ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽ
ﺷﺪ. آﯾﺖ
اﻟﻠّﻪ
ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﺄ ﮐﯿﺪ ﺑﺮ
" رﺳﻮخ " و " ﻧﻔﻮذ "
ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن، اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ و اﺿﻄﺮاﺑﯽ ا
ﯾﺠﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺑﺴﯿﺞ ﺗﻮده
ﻫﺎی ﻣﺮدم و ﺗﺒﺪﯾﻞ
"
اﯾﻤﺎن و ﺗﻘﻮا
" ﺑﻪ "
آ ﮔﺎﻫﯽ
" ﺳﯿﺎﺳﯽ
ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ داﺷﺖ.
٥٤
ﺳﻮﻣﯿﻦ و آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺆﻟﻔﻪ ﯾﻬﻮد ﺑﻮد. آﯾﺖ
اﻟﻠّﻪ
ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﯾﻬﻮدﯾﺎن، اﺳﺮاﺋﯿﻞ، و ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن
ﺗﻤﺎﯾﺰی ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد. در ﮔﻔﺘﻤﺎن او اﯾﻦ ﺳﻪ واژه ﻣﺘﺮادف ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ. ﺑﺎ وام
ﮔﯿﺮی از ﻻ ﮐﻼ و ﻣﻮف ﻣ
ﯽ
ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ
آﯾﺖ
اﻟﻠّﻪ
ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از
"
ﻣﻨﻄﻖ ﻫﻢ
ارزی
"
، ﺗﻔﺎوت
ﻫﺎی ﻣﯿﺎن ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن، ﯾﻬﻮدﯾﺎن، و اﺳﺮاﺋﯿﻞ را
"
ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ
و "
ﻋﻨﺎﺻﺮی ﻣﺘﻔﺎوت را ﺑﻪ ﺻﻮرت زﻧﺠﯿﺮه
ای از ﻫﻮﯾﺖ
ﻫﺎی ﻫﻢ
ارز ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ داد، ﭼﻨﺎن
ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﻤﮕﯽ
ﺗﺮﺟﻤﺎن ﻫﻤﺴﺎﻧﯽِ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﯾﻌﻨﯽ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ اﺳﻼم و ا
ﯾﺮان ﺑﻮدﻧﺪ.
٥٥
در ﮔﻔﺘﻤﺎن آﯾﺖ
اﻟﻠّﻪ
ﺧﻤﯿﻨﯽ، ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻣﻌﺎدل ﺑﻮد
ﺑﺎ ﻫﺮﭼﯿﺰی ﮐﻪ اﺳﻼﻣﯽ و اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺒﻮد.
٥١
ﻧﮕﺎه ﮐﻨ
ﺑﻪ ﯿﺪ
اﻣﺎم ی ﺻﺤﯿﻔﻪ
، ﺟﻠﺪ
۱۷ : ۲۰٤ -۲۰۳ .
٥٢
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺤﺪود
ﯾﺖ
ﺗﻮانﯽ ﺻﻔﺤﺎت ﻧﻤ
ﺑﻪ ﺑﻬﺎ
ﯾﯽ
ﯿﻨﯽﺧﻤ ﺳﺘﯿﺰی
ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﭘﺮداﺧﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ذ ﮐﺮ ا
ﯾﻦ
ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺴﻨﺪه ﻣ
ﮐﻨﻢﯽ
ﮐﻪ ﺧﻤ
ﯿﻨﯽ
ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﻫﻢ ﺳﺨﻨﺎﻧ
ﺑﻬﺎﺋ ﯿﻪﻋﻠ ﯽ
ﯿﺎن
ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪ. ﺷﺎ
ﯾﺪ
ﻣﻌﺮوف
ﯾﻦﺗﺮ
ﺣﻤﻼت ﻟﻔﻈ
ﯽ
او ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋ
ﯿﺎن
در ﺳﺨﻨﺮاﻧ
ﯽ
۲۸
ﻣﻪ
۱۹۸۳
ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ
»ﺷﺪ:
ﯽ ﺑﻬﺎﺋ
ﯾﮏﻫﺎ
ﻣﺬﻫﺐ ﻧ
ﯿﺴﺘﻨﺪ،
ﯾﮏ
ﺣﺰب ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﯽﺣﺰﺑ ﯾﮏ
ﮐﻪ در ﺳﺎﺑﻖ
اﻧﮕﻠ
ﯿﺲ
از آن ﭘﺸﺘ
ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺒﺎﻧﯽ
و ﺣﺎﻻ
ﻫﻢ آﻣﺮ
ﯾﮑﺎ
دارد ﭘﺸﺘ
ﯾﻨﻬﺎ . ا ﮐﻨﺪﯽﻣ ﯿﺒﺎﻧﯽ
ﻫﻢ ﺟﺎﺳﻮس ﻫﺴﺘﻨﺪ ...
ﯾﻦا .«
اﻇﻬﺎرات ﭘﺎﺳﺨ
ﯽ
ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن روﻧﺎﻟﺪ ر
ﯿﺲرﺋ ﯾﮕﺎن
ﺟﻤﻬﻮر
وﻗﺖ
آﻣﺮ
ﯾﮑﺎ
در روز
۲۳
ﻣﻪ
۱۹۸۳
ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻋﻔﻮ
۲۲
ﯿﺮازیﺷ ﯾﯽ ﺑﻬﺎ
ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ اﻋﺪام ﺷﺪه ﺑﻮد.
ﻧﮕﺎه ﮐﻨ
ﺑﻪ ﯿﺪ
اﻣﺎم یﻪﯿﻔﺻﺤ
، ﺟﻠﺪ
۱۷ :
٤٦٤ -٤٥٥ .
٥٣
یﺑﺮا
ﻣﺜﺎل، ﻧﮕﺎه ﮐﻨ
ﺑﻪ ﯿﺪ
H. Dabashi, Theology of Discontent: the Ideological Foundations of the Islamic Revolution in Iran (New York:
New York University Press, 1993); M. Borujerdi, Iranian Intellectuals and the West: the Tormented Triumph of
Nativism (Syracuse, NY: Syracuse University Press, 1996).
٥٤
ﻧﮕﺎه ﮐﻨ
ﯿﺪ
ﺑﻪ ﺗﻮﮐﻠ
، ﻃَﺮﻗﯽ ﯽ
ﯾﯽ ﺑﻬﺎ
ﺳﺘﯿﺰی
، ۱۱٤ .
٥٥
ﻧﮕﺎه ﮐﻨ
ﺑﻪ ﯿﺪ
J. Torfing,
New Theories of Discourse: Laclau, Mouffe, and Zizek
(Oxford: Blackwell, 1999), 301.