Goriz Nakhasteh

127 / 256

ﯾﻦا ﯿﻘﺖﺣﻘ ﺑﻮد ﮐﻪ
یﺧﺎﻧﻪ
ﻣﺨﺮوﺑﻪ و ﮐﻠﺒﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺎﺟ
ﯽ
و ﻧﻮع ﭘﻮﺷﺶ و ﻟﺒﺎسﯾﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻫﺎ
، داﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺣﮑﺎ از ﮐ ﯾﺖ
ﺜﯿﻔﯽ
ﺑﻮد ﯽ و آﻟﻮدﮔ . روی اﺳﺘﮑﺎن و ﻧﻌﻠﺒﮑﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ دﯾﮕﺮی
-را ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﻗﺒﻞ ﭼﺎ ﻧﻮﺷ ی داﻧﺴﺘﻢ ﮔ ﯽﻣ . دﯾﺪ ، ﺑﻮد ﯿﺪه ﯿﭻﻫﺑﻪ ﯿﺘﯽ وﺟﻪ رﻏﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻮﺷ
ﯿﺪن
آن ﭼﺎ
ی
ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد . ﺧﻮد را آﻣﺎده ﯽﻣ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﺳﺘﮑﺎن را ﺑﺮدارم و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷ
ﯿﺪن
ﮐﻨﻢ ﮐﻪ د ﯾﯽﺪاﺧ یآﻗﺎ ﯾﺪم
ﯿﻞ ﺑﺎ ﻣ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ
ی
ﺑﺮداﺷﺖ و اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎ
ی
را ﺑﻪ ﻟﺐ ﺑﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪا و ﻣﺰه ﮐﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷ
ﯿﺪن
.ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ اﺳﺘﮑﺎن را در دﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪم. اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ رﻏﺒﺖ و ﻣﯿﻞ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ
یادا ﻋﻨﻮان
ﯽﺣﺎﺟ ﮐﻪ ﯾﻦا یﺑﺮا و ﯿﻔﻪ وﻇ
را ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﯿﺘﯽﮔ .ﯿﻢ ﻋﺬر ﺧﻮاﺳﺖ و
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪﯿﭻﻫ
وﻗﺖ در. ﺧﻮرد ﯽﻧﻤ یﭼﺎ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺟﻮاﻧ
ﯽ
ﻻﻏﺮ اﻧﺪام وﻟﭼﻬﺎر ﯽ
ﺷﺎﻧﻪ و
ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎ و ﯿﺎهﺳ ی
ﺻﺎف و ﺷﺎﻧﻪ ﺷﺪه
، و
ﯽﺻﻮرﺗ
اﺳﺘﺨﻮاﻧ ، ﯾﻨﺪ ﺧﻮﺷﺎ و ﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳ
ﯽ ﺑﻠﻮﭼ ﯽ
ا ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻠﻮ ر ﭘﺎرﭼ
یاﻪ
ﮔﺸﺎد و
ﯿﺮاﻫﻦ و ﭘ ،ﯿﺎهﺳ ﯿﺎهﺳ
یاﻪﯾﻘو ، و ﺑﻠﻨﺪ
ﮔﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ ز
ﯾﺮ
ﮔﺮدن ﺑﺴﺘﻪ ،ﺷﺪﯽﻣ ﭘﺎ ﺑﻪ اﺗﺎق ﮔﺬاﺷﺖ
ﯽﺣﺎﺟ .
: ﮔﻔﺖ
- .ﯿﻦ ﺑﻨﺸ
- و ﺑﻌﺪ
ﯽﺣﺎﺟ
رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﺮد و او را ﺧﻮاﻫﺮ زاده اش
ﯽ ﻣﻌﺮﻓ
ﮐﺮد و
ﮔﻔﺖ:
- ﭼﻘﺪر ﺧﻮب و ﻧﺎزﻧﯿﻦ اﺳﺖ . ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ .
- ﻣﮕﺮ ﺣﺎج آﻗﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ؟ﯾﯿﺪآﯽﻧﻤ
- ؛ﯾﺪآﯽﻣﻫﻢ ﯾﻦا ،ﭼﺮا زن و ﺑﭽﻪ اش . ﯾﻨﺪآﯽﻣﻫﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ.ﯾﺪﺷﻮﯽﻣ
از ا
ﯾﻨﺠﺎ
ﺑﻪ ﺑﻌﺪ د
ﯾﮕﺮ
درﺳﺖ از ﺣﺮف
ﯽﺣﺎﺟ یﻫﺎ
آوردم و ﯽﻧﻤ ﺳﺮ در داﻧﺴﺘﻢ ﯽﻧﻤ آن ﭼﺮا ﻫﺎ
ﺑﻪ . ﯾﻨﺪآﯽﻣ ﺳﺆال دو ﯾﮑﯽ، ﻣﺎ ﺟﻮاب .داد ﯽﻤﻣﺒﻬ یﻫﺎ ﺑﺎ زﺑﺎن ﻣﺤﻠ
ﯽ
آرام یاﻪﯿﻘ ﭼﻨﺪ دﻗ ﺑﺎ آن ﺟﻮان
ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮد . ﺟﻮاناز ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و از اﺗﺎق . ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﯽﺳﺎﻋﺘ
از رﻓﺘﻦ ﮔﺬﺷﺖﯽﻣ ﻣﺴﻌﻮد .
ﺑﺎر ﭼﻨﺪم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم
یاﻪ ﻟﺤﻈ ﯽوﻟ ،
ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ در ﮐﻮﭼﮏ اﺗﺎق ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺻﻮرت
ﻣﺤﺠﻮب و ﻣﻬﺮﺑﺎن ، رﻋﻨﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ دﯾﻤﺎن ﻫﺎهﯾﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در ﻣﺴﻌﻮد او ﭼﻤﺪان را در دﺳﺖ
داﺷﺖ اﺗﺎق وارد ، ﺑﻪ .ﺷﺪ
ی ﺟﻠﻮ ﭘﺎ
آن ﻋﺰ
ﯾﺰان
از ﺟﺎ ﺑﺮﺧرﻋﻨﺎ و ﯿﺘﯽﮔ .ﯿﻢ ﺎﺳﺘ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دور
ی
ﺳﺨﺖ
در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻮﺳ و . ﯿﺪﻧﺪ ﻫﺮ دو اﺷﮏ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آوردﻧﺪ ﺑﺎ .
رﻋﻨﺎ
ﺳﻼم و ﻋﻠ . ﮐﺮدم ﯿﮑﯽ
ﭘﺲ ازرﻋﻨﺎ ، ﯾﺎﻓﺖ ﯿﻒ ﺗﺨﻔ ﯾﺪار د ﯾﻦا ﯿﺠﺎن ﻫﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﺣﺎﺟ ؛ﺷﺪ ﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ
ی
ﺑﺎ زد و
ﯿﻄﻨﺖﺷ ﺧﺎص ﺧﻮد ﻗ
یﯿﺎﻓﻪ
ﻣﺤﺠﻮب و ﻣﻈﻠﻮﯾﺮز. ﮔﺮﻓﺖﯽﻣ ﻟﺐ در ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ ﺳﺮ را ﺑﻪ ﻃﺮف زﻣ
ﯿﻦ
ﯾﻞﻣﺎ ﮐﺮده و ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺎﺟ ا ﯽ ﯾﺴﺘﺎده ، ﺑﻮد آرام ﮔﻔﺖ :
- . ﺳﻼم
- .ﺧﺎﻧﻢ ، ﺳﻼم ﻣﺎﺷﺎء ﻪ اﻟ ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺑ !ﯽ ! ﭼﻘﺪر ﺟﻮان
ﯽﺣﺎﺟ
آﻗﺎ رو
ﯾﺶ
را ﺑﻪ ﻃﺮف
ﻣﺴﻌﻮد
ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ :
۱۲٦