Goriz Nakhasteh

14 / 256

. ﺧﺎرج ﺷﺪم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ام ا
ﯾﻦ
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه دوﺳﺘﻢ در ﺧ ﺷﺎه ﯿﺎﺑﺎن رﺿﺎ ﺑﺮوم ، ﭼﻮن ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ رﻓﯿﻖ
ی دﯾﮕﺮ
آنﺑﺎ . آﻣﺪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻫﺎ ﺑﻮدن و ﺻﺤﺒﺖ ، ﮐﺮدن ﺑﺎر ﻧﮕﺮاﻧ
ﯽ
را ﺳﺒﮏ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ . ﮐﺮدﯽﻣ از ﺗﻠﻔﻦ
آﻧﺠﺎ ﯽﻣ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دوﺳﺖ و آﺷﻨﺎ ﺗﻤﺎس داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯿﺎل ﻫﻨﻮز ﺧ ﻣﺮا ﺗﻌﻘ ﮐﻨﻨﺪ و ﯽﻣ ﯿﺐ
ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ﺧﻮد را آرام و ﻃﺒ
ﯿﻌﯽ
ﻧﺸﺎن دﻫﻢ
ﯽوﻟ ،
ﹰ ﮐﺴا ﮔﺮ واﻗﻌﺎ
ﯽ
در ﺗﻌﻘ ﯾﺎ ﺑﻮد ﯿﺐ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ
اﺗﻔﺎق ، ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺎﻇﺮ ﺣﺮﮐﺎﺗﻢ ﻣﯽ ،ﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ آرام ﻧﺪارم . ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ رﺳ ﺑﺎ ؛ ﯿﺪم
ﻋﻄﺎ ﻢﯿﻘرﻓ ﺳﻼم و ﻋﻠﯿﮏ ﮐﺮدم . ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ :
- ؟ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ
- ﻓﻌ ﻧﺪارم یا ﺗﺎزه ﺧﺒﺮ ﯿﭻﻫ ﻼ .
- ﯿﺘﯽﮔ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟
- ی .. . ا ﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺧﻮدشرا .ﺪ ﺑﺪﻫن ﺎ ﻧﺸ ﺧﻮﻧﺴﺮد
- . ﺧﻮب .. ﺷﺎﻧﺲ آوردﯾﺪ
...
اﻗﻼ
ﺣﺎﻻ
دﯾﮕﺮ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ .
- ا ﮔﺮ ﺧﻮب ، ﺪ ﺑﺎﺷ ﻣﻮاﻇﺐ اﺳﺖ.
- ؛ ﺪﺎﺷﺑ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻌﺼﺐ ﺪ ﺑ اﺳﺖ .ﺮ دﯾﮕ
- ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺼﺐ ﻧﯿﺴﺖ ؛ اﺣﺴﺎس وﻇﯿﻔﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﹰ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان اﺳﯿﺮ ﺷﺪهﺧﺼﻮﺻﺎ .ﻧﺪا
- ﺧﻮب ا ﮔﺮ در ﺗﻌﻘﯿﺒﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻧﺨﻮا ﻫ ﺪ ﻣﺨﻔﯽ ، ﻮد ﺑﺸ او را ﻫﻢ . ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻣﯽ
- ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺳﻌﯽ ؛ﯿﻢﮐﻨ ﻣﯽ ﺗﺎ ﺧﺪا ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ .
یا ﺧﻨﺪه
ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ :
- ﺮﯾﮕد ﻨﻢ ﮐﯽﻧﻤ ﻓﮑﺮ ﺷﻤﺎ را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﻨﻨﺪ ، وﻟﯽ ﺧﻮب ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺎری ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻮی ﭼﻨﮓ ﺎ ﻬﻧآ
ﺑﯿﻔﺘﯿﺪ .
ﯾﻢزدﯽﻣ ﻫﺎ را ﺣﺮف ﯿﻦﻫﻤ ﮐﻪ اﺻﻐﺮ دوﺳﺖﯾﮕﺮم د ی ﯾﺮﯾﻨﻪ د ﺳﺖا ی ﮐﻪ ﻣﺮد
ﭘﻨﺠﺎه
ﺎ ﺑ و ،ﻤﺎنﻠﻣﺴ و ﺳﺎﻟﻪ
او دوﺳﺘﭼﻬﻞ ﯽ ﺳﺎﻟﻪ دارﯾﻢ و ﺣﺎﻻ ﻣﻮﻫﺎی ﺳﭙﯿﺪ و ﭼﯿﻦ و ﭼﺮوک ﺻﻮرﺗﺶ او را از ﭘﻨﺠﺎه ﻫﻢ ﻣﺘﺠﺎوز
ﻧﺸﺎن ، دﻫﺪ ﻣﯽ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه آﻣﺪ م و ﻋﻠ ﺳﻼ . ﮐﺮ ﯿﮏ د و ﭼﻮن ﻣﺎوﻗﻊ را د
ﯾﺮوز
از ﻋﻄﺎﯿﺪه ﺷﻨ ﺑﻮد، ﻧﮕﺮان
و دﻟﺴﻮزاﻧﻪ ﭘﺮﺳ : ﯿﺪ
- ی؟ ﭼﻄﻮر ﯾﺸﺖ ﭼﺮا ر را ﻧﺘﺮاﺷ ؟یاهﯿﺪ
ﯾﺸﻢ ر ؛ ﮔﻔﺖﯽﻣ راﺳﺖ را ﻧﺘﺮاﺷ
ﯿﺪه
ﺑﻮدم و ﺗﻪﯾﺸﺐد ﯽﺧﻮاﺑ ﯽو ﺑ ﯾﺶر و ﻫﻮل و ﻫﺮاس ﺳﺎﻋﺎﺗﺑﺮ ﮐﻪ ﯽ
ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘ ، ﻪ ﺑﻮد ﹰ
ﻇﺎﻫﺮا
ﻪ را ﺧ ﻓﯿﺎ ﺣﺎﻟﺖ و ﻗ ﻧﺰار ﯿﻠﯽ ﻧﺸﺎن .دادﯽﻣ
- آﺧﯿﺘﯽ ﺮ ﮔ ﮐﺎر ﺧﻮدش را ﮐﺮد و ﭘﺪر ﻫﻤﻪ
ی
ﻣﺎ را در آورد .
- ﯽﻣ ﺧﻮب ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ ؟
- ؛ ﯿﭽﯽﻫ ا ﮔﺮ ﺷﺎﻧﺲ ﻧ ﯿﺎورده ،ﯾﺪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﺑﻼ ﻪ ﺑ ﯾﯽ ﺳﺮش آﻣﺪه ﺑﻮد .
- ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮد. ﹰ ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮد.. واﻗﻌﺎ .
۱۳