12 / 256
ﻟﻨﮕﺎن
ﻟﻨﮕﺎن و ﺑﻪ زﺣﻤ
. رﻓﺖ ﻣﯽ ﺖ راه
ﻣﺮدی ﺑﺴﯿﺎر وﺳﻮاﺳ
ﯽ
و ﻣﻘﯿﺪ اﺳﺖ و ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﻮ و ﻣﺤﺘﺎط
.
ﺗﻤﺎم ﺷﺎدی اﯾﻦ روزﮔﺎر و اﯾﺎﻣﺶ
،
دور از ﺟﻨﺠﺎل و در اﻣﺎن ﺑﻮدن و ﻏﺬا
ﯾﯽ
ﺧﻮب و ﺑﺎب ﻣ
ﯿﻞ
نﺧﻮرد
و ﻣﻬﻤﺎﻧ
ﯽ
رﻓﺘﻦ و زﻧﺪﮔ
یﺷﺎد ﻪ را ﺑ ﯽ
ﮔﺬراﻧﺪن
وﻟﯽ ، ﺑﻮد
آن ﻗﺪر
ﻣﺤﺘﺎط ﮐﻪ
ﺣﺘﯽ
ﻗﺒﻞ از ﺣﺎدﺛﻪ
در ا ﮔﺮ ،
یرو و از ﯿﻢ داﺷﺘ ﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧ
اﺗﻔﺎق ﻏﺬا
ی
ﻣﻮرد ﻋﻼ
ﻗﻪ او را ﻫﻢ آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد
،ﯾﻢ
ﭼﻮن ﻣﺎ را
ﻌ در ﻣ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ
ﺮض ﺧﻄﺮ و ﻫﺠﻮم
،ﯾﺪدﯽﻣ
در ﻣﻬﻤﺎﻧ
ﯽ
ﻧﻤﯽ ﺣﺎﺿﺮ
،ﺷﺪ
در ﺣﺎﻟﯽ
ﮐﻪ د
اﻗﻮ ﯾﮕﺮ
ام و
ازﺟﻤﻠﻪ دﺧﺘﺮان و ﻫﻤﺴﺮ و ﻧﻮه
آﻣﺪﻧﺪ ﯽﻣ او یﻫﺎ
ﯾﻦ ﺑﺎ ا .
ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت
،
ﺣﺎﻻ ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﻦ ﻫﺮ دو
ﺑﻪ
ی ﺧﺎﻧﻪ
او ﭘﻨﺎه آورده ﺑﻮدﯾﻢ
.
ﮔﯿﺘﯽ
ﺑﺮای او ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮد و ﻣﯽ
داﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻓﺮاوان ﻣﺤﺒﺖ دارد
،
ﯽوﻟ
در آن ﻟﺤﻈﺎت ﺗﺮﺳﺶ از ﻣﺠﻤﻮع ﻣﺤﺒﺖ
ﯾﺶﻫﺎ
ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑ
. ﺑﻮد ﯿﺸﺘﺮ
ﻣﻌﺬﻟﮏ
ﯽﻣ ﯽﺳﻌ
ﮐﺮد ﺧﻮد را
آرام ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮد
ی
و آراﻣﺶ دﻋﻮت
ﮐﻨﺪ
. در ﻣﯿﺎن ﭘﺮﺳﺶ
ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ
ﻣﯽ ،
ﺧﻮاﺳﺖ
ﺑﺪاﻧﺪ وﻗﺘﯽ ﮔﯿﺘﯽ ﯾﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎ
یﻪﻧ
او آﻣﺪ
ﻓﺮد ﯾﺎآ ،ﯾﻢ
ﯽ ﻣﺸﮑﻮﮐ
ﻣﺎ را ﺗﻌ
ﺑﺎ ﯽﮐﺴ ﯾﺎو ه ﮐﺮدﯽﻣﺐ ﯿﻘ
ﺳﻮءﻇﻦ ﺑﻪ ﺣﻀ
ﻮر ﻣﺎ در آن ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮده اﺳﺖ
ﻤﻪ در ﻫ .
اﺗﺎق
ﺧﻮاب
دﺧﺘﺮش
ﺟﻤﻊ ﺷﻬﺮه
ﺑﻮدﯾﻢ
؛
ی ﭘﺮده
ﭘﻨﺠﺮه را ﺗﻤﺎم ﮐﺸﯿﺪ
ﯽﻟو ،
ﭼﺮاغ روﺷﻦ ﺑﻮد
اﺣﺘ ﯾﺴﺖ ﺑﺎ .
ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎط
ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ
ﻫﺎ ﺣﻀﻮر
ﺗﺎزه
واردی را در
اﺗﺎق
ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺪﻫﻨﺪ
.
آرام آرام ﻫﺮ ﮐﺪام در ﺣﺪ ﺗﻮاﻧﺎ
ﯽﻤ و ﺟﺴ ﯽ روﺣ ﯾﯽ
ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ
.ﯾﻢ
ﻣﺮد ﺻﺎﺣﺐ
ﺧﺎﻧﻪ در
ﺗﺪارک ﭼ
یهﺳﻔﺮ ﯿﺪن
ﺷﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد
و ﮔﻔﺖ ﺑﺮا
ﯾﺪﺧﺮ ی
ﻧﺎن ﺗﺎزه از
ﻪﺧﺎﻧ
.ﺷﻮد ﻣﯽ ﺧﺎرج
ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺮدد و
نﻧﺎ
،د ﯿﺎور ﺑ یاﻪﻣ و روزﻧﺎ
ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد
ﯽوﻗﺘ .ﯾﻢ
ﺑﺮﮔﺸﺖ،
روزﻧﺎﻣﻪ را از او
ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ
ی
ﺗﻤﺎم
ﺗ
ﯿﺘﺮﻫﺎی
رد
ﯾﺰش ﺷﺖ و ر
را ﺧﻮاﻧﺪم ﺗﺎ ﺷﺎ
ﯾﺪ
از ﮔﺮﻓﺘﺎر
ی
آن ﺟﻤﻊ ﺑ
ﻃﺒﻖ ﮔﻨﺎه ﯽ
ﻣﻌﻤﻮل
در ﻏﺎﻟﺐ
ﻋﺒﺎراﺗﯽ زﻧﻨﺪه و ﮔﺰﻧﺪه
ﺧﺒﺮی ﺑﺨﻮاﻧﻢ وﻟﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺑ
ﻪ
ﻧﻈﺮ ﻧﺮﺳﯿﺪ
.
ﯿﺰﺑﺎن ﻣ
و ﻫﻤﺴﺮش ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺷﺎم دﻋﻮت ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ
ﻣﯽ ﻣﮕﺮ
ﺷﺪ ﻏﺬا ﺧﻮرد
؟
ﺑﺎ آن اﺿﻄﺮاب و
آن ﻫﻤﻪ
وﺣﺸﺖ
،
ﮐﺪام ﻟﻘﻤﻪ از ﮔﻠﻮ ﭘﺎ
ﻧﺒﺎ ﯽوﻟ ؟ رﻓﺖﯽﻣﻦ ﯾﯿ
ﯾﺴﺖ
ﺗﻌﺎرف او را ﺑﺪون ﺟﻮاب
دور .ﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘ ﯽﻣ
ﯿﺰﻣ
.ﯾﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ
ﹰ ﺗﻤﺎم
ﻇﺎﻫﺮا
ﺣﻮاس
ﺧﺎ ﺻﺎﺣﺐ
ﻧﻪ در آن دﻗﺎﯾﻖ
ﺑﻪ
ﯾﻦو ا ﺷﺎم ﺑﻮد
ﮐﻪ از آﻧﭽﻪ ﺑﺮ رو
ﺰﯿﻣ ی
ﻪ ﺑ ،ﺖاﺳ
ﻣﺎ ﺗﻌﺎرف ﮐﻨﺪ
و ﺑﻮد ﯿﻤﺎر ﺑ ﯿﺘﯽﮔ.
از ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ
ﻗﺮص
یﻫﺎ
ﻣﺨﺪر و ﺗﺴﮑ
ﯿﻦ
دﻫﻨﺪه و
امآر
-
ﺑﺨﺶ
ﯽﻣ
ﺧﻮرد ﺗﺎ آﻣﺎده ﺑﺮا
ی
دﺳﺖ ﯾﯽ ﻧﻬﺎ ی ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ
درد و ﮔﺮﻓﺘﮕ
ﯽ
ﻋﻀﻼت ﺑﺸﻮد
ﯽﻟو ،
ﺣﺎﻻ ﺑﺎ
اﺗﻔﺎﻗ
ﯽ
ﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻋﺰ ی ﮐﻪ ﺑﺮا
ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﭘ
ﯿﺶ
آﻣﺪه ﺑﻮد و
ﺑﺎ
ﺑﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟ
ﯿﺘﯽ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﯾﯽ
اﺣﺴﺎس
، ﮐﺮدﯽﻣ
داﺷﺖ از ﭘﺎ در ﻣ
. ﺑﺎ ا ﺪآﻣﯽ
ﮐﻪ ﯾﻦ
ﻣﯽ ﺳﻌﯽ
ﮐﺮد ﺧﻮد را ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام و ﻣﺘﻮﮐﻞ ﻧﺸﺎن
ﯽوﻟ ، دﻫﺪ
ﮔﺎﻫﮕﺎه آرام آرام اﺷﮏ
ﻣﯽ
رﯾﺨﺖ و ﻣﻮﺟﺐ
ﻣﯽ
یﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤ
ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن ﭘﺮ
از اﺷﮏ ﺷﻮد
ﺷﺎم .
ﺳﺮ
ﻣﯿﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ د
ﺧﺘﺮ
دﯾﮕﺮ
و داﻣﺎد ﺻﺎﺣﺐ
ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ آﻣﺪﻧﺪ
آن .
در ﺟﺮ ﻫﺎ
یﻫﻤﻪ ﯾﺎن
ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ی ﮔﺮﻓﺘﺎر
ﺳﻌﯽ در ﻫﻤﺪردی و ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻣﺎ داﺷ
د ﻧﻤﯽ .ﻨﺪﺘ
اﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد
ﯿﺘﯽﮔ ،
ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ
،
ﺧﻮدم ﮐﺠﺎ ﺑﺮوم
.
ﯾﺎآ
ﭘﺎﺳﺪار
ﻫﺎ در ﺗﻌﻘ
ﯿﺐ
او در ؟ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺧﻄﺮ
اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﺮا ﻫﻢ ﺑ
ﻪ
ﺟﺮم ﻫﻤﺪﺳﺘﯽ ﺑﺎ
او ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮاﻫ
ﺪ ﻨ
؟ﮐﺮد
ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﻮﻋﯽ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ
» ﮔﻔﺖ: ﯽﻣ ﯾﮑﯽ . ﮐﺮدﯽﻣ
ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ در ﺧﻄﺮ
، «.ی
و اﯾﻦ
۱۱