10 / 256
مﺳﺮ
را از ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻮ
ی
آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ آوردم
.
ﯿﻪﯾﻋﻄﺎ و ﺿﯿﺎﺋﯿﻪ
ﺧﺎﻟﻪ و ﻣﺎدر ﮔﯿﺘﯽ
ﺟ ﮐﻪ ﻣﺘﻮ
ﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﺷﺪه
ﺑﻮدﻧﺪ
،
رﻧﮓ ﺑﻪ ﭼﻬﺮ
ه
ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ
ﯾﮑﯽ .
ﺶ دو دﺳﺘ
را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ
ﺑﺮد و ﯽﻣﻫﺎ
ﺑﻪ
ﻃﺮف ﭼ
ﯾﮕﺮی د ،ﯿﺪ ﮐﺸﯽﻣ ﺎﻧﻪ
ﺑﺮ ﻫﻢ
. زد ﻣﯽ ﺳﺮش
ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﭘﺎ
ﯾﯿ
ﻦ ﺗﺎ در را ﺑﺎز ﮐﻨﻢ و ﺑﺮﮔﻪ
ی
ﺟﻠﺐ را ﺑﮕ
. ﯿﺮم
ﺗﺎ در ﺑﺎز ﺷﺪ
ﻣﯽ
ﺧﻮاﺳﺘ
ﻨﺪ ﺑﻪ زور وارد ﺷﻮﻧﺪ
وﻟﯽ ،
ﭼﻮن دﯾﺪﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﻘﺎﺑﻞ
آن
اﻫﺎ
ﯾﺴﺘﺎده
ام و دﺳﺘﻮر ﮐﺘﺒ
ﯽ
را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ
آن از ﯾﮑﯽ ، ﮐﻨﻢﯽﻣ
یا ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ
را از ﺟ
ﯿﺐ
در آورد و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد
ﯿﻨﮏ ﻣﻦ ﻋ ﯽوﻟ ؛
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ
و او ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاد ﮐﻪ ﺑ
ﯿﺶ
از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ آن ﮐﺎﻏﺬ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ
. دو ﻧﻔﺮ از
آن
از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ
ﻫﺎ
ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ،
یﺮﮕﯾو د
ﻣﻘﺎﺑﻞ در ا
ﻪ ﺑ . ﯾﺴﺘﺎد
آن دﻧﺒﺎل
. رﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻﻫﺎ
ﻋﻄﺎﺋﯿﻪ
ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﻢ
ﻏﺶ روی ﻣﺒﻞ وﺳﻂ ﻫﺎل
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و
ﺿﯿﺎﺋﯿﻪ
ﻣﻀﻄﺮب و ﺑﺪ
ﺎلﺣ
ﺑﻮد. ﻫﺮ دو
ورود آ
ن دو ﻧﺮه ﻏﻮل رﯾﺸﻮ
را
ﺗﻤﺎﺷﺎ
ﺑﻪ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
ﺗﻤﺎم ا
ﺎقﺗ
م ﻫﺎ و ﺣﻤﺎ
و آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ و دﺳ
ﯾﯽﻮﺘﺸ
ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ
.
ﺧﺪا ﻣﻌﺠﺰه ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﯿﺘﯽ زودﺗﺮ ر
ﺘﻪ ﻓ
ﺑﻮد و
آن
ﻫﺎ
ﺧﺎﻧﻪ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﮑﺮدﻧﺪ
وﮔﺮ
ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮏ
ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ
ﻋﻼﯾﻢ
ﺣﻀﻮر ﮔﯿﺘﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد
:
ﯾﯽﻫﺎ ﻋﮑﺲ
ﮐﻪ از ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات
و ﮔﺮدن او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد
ﻧﺴﺨﻪ ﺮ ه ﺳا ﻫﻤﺮ ،
ﻫﺎ و ﻟﺒﺎس
آن ﻪ ﻣﻦ ﺑ . ﻫﺎ
ﻫﺎ
ﻣﺎ ﻓ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ
ﻘﻂ ﺳﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺴﺘ
ﯿﻢ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ
ﺧﺎﻟﻪ ،
ﻫﺎی ﮔﯿﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺗﻮی اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی
زﻧﺪﮔﯽ
ﻧﻤﯽ
. ﮐﻨﺪ
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس
یﺗﻮ ﺷﻤﺎ ﻫﺎی
ﮐﻤﺪ ﺑﻮد
آنﺗﺎ .
ﻟﺒﺎس ، رﻓﺘﻨﺪ ﻫﺎ
ﯿﺘﯽﮔ یﻫﺎ
و ﺗﻮ را ﺑﻪ
آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻫﻤﺴﺎ
آن و از ﯾﻢ ﺑﺮد ﯾﻪ
ﻫﺎ
ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮد
ﯾﻢ
ﺑﻪ ﻫﺮ وﺳ
ﯿﻠﻪ
ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ
،
ﺗﻮ را
از ﺟﺮ
ﯾﺎن
ﺑﺎﺧﺒﺮ
ﮐﻨﻨﺪ
و ﭼﻮن ﻣ
ﯽ
داﻧﺴﺘﻢ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ
،ﯽ
آدرس آﻧﺠﺎ را ﻫﻢ دادم
.«
وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎی داﺳﺘﺎن رﺳﯿﺪ
، راﺣﺖ
ﺗﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ آرام
ﺗﺮ ﺷﺪ
. ﺑﻌﻀ
ﻧﺎﻣﻪ ﯽ
یﻫﺎ
ﭘﺴﺖ ﺷﺪه
ی
ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ
دو ﻓﺮزﻧﺪﻣﺎن
را
ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ
آن ی
، ﺑﻮد ﻫﺎ
ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﺘﺎﺑ
ﯽ
ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮات دوراﻧ
از ﯽ
ﯽﮔﺪزﻧ
را در آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدم
،
ﯿﺰﻫﺎیﭼ ﯽ و ﺑﻌﻀ
را ﯾﮕﺮ د
ﮐﻪ ﻣﺎ
ﯾﺤﺘﺎج
ﻪ ﺑ ﯿﻪ اوﻟ
ﻧﻈﺮش رﺳ
ﯿﺪه
ﺑﻮد و
ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ
،
ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ
ﯽوﻗﺘ» :
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم
آن
، رﻓﺘﻨﺪ ﻫﺎ
ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻤﺴﺎ
ﺑﻬﺎﺋﯽ یﯾﻪ
ﻃﺒﻘﻪ
اول،
ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﺷﺪم و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﻣﺮا
ﺑﻪ
اﯾﻨﺠﺎ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ
.
ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﺖ داﺷﺖ
.
ﻣﯽ
ﺗﺮﺳﯿﺪ
ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﯽﻣو
ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺪ
ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷ
،ﯿﻢ
ﻪ وﻟﯽ ﺑ
ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺮا رﺳﺎﻧﺪ
«. و رﻓﺖ
ﯾﻦ ﻣﺜﻞ ا
ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻪ
یﯿﻠﻪ وﺳ
ﻧﺠﺎت ﺷﺪه
ﺑﻮد و
ﹼ
ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﺴﻠ
ﹰﻤ
ﺎ
ﯽ ﺳﺎﻋﺎﺗ
ﺑﻌﺪ از وﻗﻮع آن ﺣﺎدﺛﻪ
ﻪ ﻣﺎ ﺑ ،
یﺧﺎﻧﻪ
ﻣﺎدر ﮔ
ﻪ و ﺑ ﯿﻢ ﮔﺸﺘ ﯽﻣﺑﺮ ﯿﺘﯽ
اﺣﺘﻤﺎل ﻗﻮ
ی
در ﻟﺤﻈﻪ
ی
آن ﺣﻀﻮر
ﻫﺎ
ﮐﻪ در ﮐﻤ
ﺑﻮدﻧﺪ ﯿﻦ
و ﯿﺘﯽﮔ ،
ﻣﺮا دﺳﺘﮕ
. ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﯿﺮ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺤﻮ
؟ی
ﯿﺘﯽﮔ ؛ داﻧﺪﯽ ﺧﺪا ﻣ
ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﯾﯽ
ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻗ
ﯿﻤﺎﻧﺪه
ی
آن ﺟﻤﻊ
ﹸ
ﻪ ﻧ
ﻧﻔﺮی ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻫﻤﺴﺮ او
..
. و ﻻﺑﺪ ﺑﺎ
ﯾﺪ
ﻣﺮا ﻫﻢ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮ
ﯾﯽ
اوﻟﯿﻪ ﻫﻤﺮاه
ﺑﺮدﻧﺪ ﻣﯽ
؛
و اﮔﺮ
،ﻢرﻓﺘﯽﻣ
ﻣﻦ ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺟﺎ
ﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﻘ ﯾﯽ
رﻓﺘﻨﺪ!
ﺻﺎﺣﺐ
ﺧﺎﻧﻪ و ﻫﻤﺴﺮ و دﺧﺘﺮش ﻫﻢ
یﺻﺪا
«ﺷﮑﺮ را ﺧﺪا ، ﺷﮑﺮ را ﺧﺪا »ﺧﺎﻟﻪ
ﮔﻔﺘﻨﺪ و راﺳﺘﯽ ﺧﺪا را ﻫﺰار ﺑﺎر ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه
ﻪﻫﻤ ، ﺑﻮد
ﮐﺎر ﺧﺪا ﺑﻮد
.
ﯾﺎدم
آﻣﺪ ﺧﻮاب دو ﺷﺐ ﭘ
ﯿﻪﺋﺎﯿﺿ ﺧﺎﻟﻪ ﯿﺶ
ﺻﺒﺢ اﻣﺮوز ﮐﻨﺎر
ﺎﻧﻪ ﺒﺤﺻﻣﯿﺰ
آن را
ﯾﻒﺗﻌﺮ
ﮐﺮد و
ﮔﻔﺖ:
۹