15 / 256
-
ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎر
؟ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯽ
-
ﯿﭽﯽﻫ
؛ ﻣﻨﺰل
ﯾﮑﯽ
از ﻓﺎﻣ
ﯿﻞ
ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه
.
ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘ
ﯽ
و ﺧﺸﻢ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳ
:ﯿﺪ
-
ﭼﺮا ﺣﺎﻻ د
ﯾﮕﺮ
ﻣﺤﻔﻞ
؟ﻫﺎن ؟ودرﯽﻧﻤ
-
؛ رودﯽﻣ
و اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﮕﺬارﻧﺪ
،
ﹰ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
ﺣﺘﻤﺎ
.
-
ﻣﻌﻠﻮم ﻣ
ﯽ
ﹸﻞ
ﹰ ﺧ
ﺷﻮد واﻗﻌﺎ
اﺳﺖ.
-
؛ﻧﻪ
ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه
یا ﯿﻔﻪ وﻇ ﯽوﻟ ،
ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارد و
ﹰ
ا ﺣﺎﻻ ﺣﺘﻤﺎ
و ﺑﺎ
ﻫﺸﺖ
ﻧﻔﺮ ﻋﻀﻮ
ﺗﺎزه
ﻧﺎﭼﺎرﻧﺪ ﺑ
ﻪ
ﮐﺎر اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ
.
اﺻﻐﺮ
،
دوﺳﺘﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎن
، ﺑﻮد
وﻟﯽ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ در ﺟﺮﯾﺎن ﻣﺸﮑﻼت و ﮔﺮﻓﺘﺎری
. ﺑﻮد ﻫﺎی ﻣﺎ
ﺑﺮاﯾﺶ
ﺗﻌﺮﯾﻒ
ﮐﺮده
ﺑﻮدم
ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ
ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ
ﯽ
اﺳﺖ و ﻧﺤﻮه
ی
اﻧﺘﺨﺎب را ﻫﻢ ﺗﻮﺿ
. ام داده ﯿﺢ
ﹰ
او ﻣﺴﻠﻤﺎ
ﺑﺎ ﻣﻌ
ﯿﺎرﻫﺎی
ﺧﻮدش ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺗﺠﺰ
ﯾﻪ
ﯽﻣ ﯿﻞ و ﺗﺤﻠ
ﮐﻨﺪ و ﺑﺎور
ﻧﺪارد ﮐﻪ اﻧﺴﺎن
ﻧا یﺑﺮا ﯽﯾﻫﺎ
یﯿﻔﻪ ﺠﺎم وﻇ
ﺧﻮد ﯽ روﺣﺎﻧ
ﭼﻨﺎن ﺑﯽ
ﭘﺮوا و آﻣﺎده
ی ﻗﺒﻮل ﻫﺮ ﺑﻼ،
ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ
،
در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑ
ﻪ
ﻣﯽ ﺳﻬﻮﻟﺖ
ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮای ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ دﺳﺖ از ﮐﺎر ﺑﮑﺸﻨﺪ
و در ﺻﻮرت ﺿﺮورت در ﮐﻨﺠﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ
و
ﯾﺎ
ﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟ ، ﺣﺪاﻗﻞ
ﯽ ﻣﺬﻫﺒ
ﻧﺪاﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﹰ او
از ا ﺿﻤﻨﺎ
ﯾﻦ
ﮐﻪ ﺑﺎ وﺿﻌ
ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯽ
آﻣﺪه ﺑﻮد
در ﯿﺰ ﻣﻦ ﻧ ،
اﻣﺎن ﻧﺒﻮدم
ﺎﻧ ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ،
راﺣﺖ ﺑﻮد و ﻣ
داﻧﺴﺖ ﯽ
ﯿﻖرﻓ ﯾﮏ
ﭼﻨﺪﺳﺎﻟﻪ و ﻣﺼﺎﺣﺐ روزﻫﺎ
یﮐﺎرﯽﺑ ی
را از
دﺳﺖ ﻣ
، دﻫﺪﯽ
و اﻣﮑﺎن اداﻣﻪ
،ﯽﻣﺎﻟ یﻫﺎ ﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟ ی
ﺎز آن ﺑﻮد ﻏ ﮐﻪ در آ
از ﺑ ،ﻢﯾ
ﯿﻦ
ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ
.
ﻪ ﺑ
، ﻫﺮﺣﺎل
در ﺣﺪ ﺣﻮﺻﻠﻪ و ﺗﻮا
ﻧ
ﯾﺶﺑﺮا ﮐﻪ یر ﻢ و ﻗﺪ
ﻗﺎﺑﻞ درک
، ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد
و ﯾﻢ
ﯾﺖ درﻧﻬﺎ
او ﺳﻌ
ﯽﻣ ﯽ
ﮐﺮد ﻣﺮا آراﻣﺶ دﻫﺪ و
ا ﮔﺮ ﮔ » : ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺪ ﺄ ﮐﺗ
ﯿﺘﯽ
دﺳﺖ
از اداﻣﻪ
ﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟ ی
ﯽ ﻣﺬﻫﺒ
د ﺑﺮدار
و ﮐﺎر را ﺑﻪ د
ﯾﮕﺮان
واﮔﺬار ﮐﻨﺪ
،
یا ﺧﻄﺮ ﺑﺮ
ﮐﻤﺘﺮ ﯿﻠﯽ ﺷﻤﺎ ﺧ
، ﺷﺪه اﺳﺖ
زﯾﺮا ﺷﻤﺎ از ﺧﻄﺮ ﻓﺮار
ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﮐﺮد
ﻫﻢ ﯽوﻫﺮﮔ اﯾﻦو
ﮐﻪ در
دﺻﺪ
آزار و ﻗﺘﻞ وﻏﺎرت و ﻣﺤﻮ
ﺑﻬﺎﺋﯿ
ﺎن
، ﻫﺴﺘﻨﺪ
آن ﻗﺪر
ﺷﻌﻮر و
ﻧﻈﻢ
در ﮐﺎرﺷﺎن ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آﻧﭽﻪ
ﻣﯽ
، ﺧﻮاﻫﻨﺪ
ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ
.«
و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ
» :داد
ﻋﻠﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎری
ﻫﺎ
و ﺑﻼﯾﺎ
ﯾﯽ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ وارد
ﯽﺳﺎدﮔ ،ﺷﻮدﯽﻣ
و ﻣﻈﻠﻮﻣ
ﯿﺖ
، ﺷﻤﺎﺳﺖ
ﻧﻪ ﻫﻮﺷ
«. آﻧﻬﺎ یﯿﺎر
ﺑﺮای
آن ﮐﻪ
در ﻓﺮوﺷﮕﺎه در ﻣﻌﺮض دﯾﺪ
ﻧﺒﺎﺷﻢ
، در ﮔﻮﺷﻪ
ای و ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ از دﯾﺪ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن
و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وارد
،ﺷﺪﯽﻣ
دور و در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﻢ
ﯽﻣ ﯽوﻟ ،
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ اداﻣﻪ دﻫﻢ
.
ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ
زﻣﺎن ﻣﺸﺘﺮ
ﯽﻫﺎ ﻣی
آﻣﺪﻧﺪ و اﻣﮑﺎن ﺣﺮف زدن ﮐﻤﺘﺮ
.ﺷﺪﯽﻣ
ﯾﮏ ﻇﻬﺮ ﻧﺰد
ﺷﺪ و ﻓﮑﺮ ﻧﺎﻫﺎر اﻓ
.ﯾﻢ ﺎدﺘ
،ﯾﺰ ﭘﺮو
دوﺳﺖ د
ﯾﮕﺮم
ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻗﺮ
ﭘﻨﺞ وﺳﯽ ﯾﺐ
ﺳﺎل دوﺳﺘﯽ
، داﺷﺘﻢ
آﻣﺪ و
ﭼﻬﺎر
ﻧﻔﺮ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪﯾﻢ
.
ﻇﻬﺮ ﻫﻤﺮاه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻠﻮ
.ﯿﻢ رﻓﺘ ﯽﮐﺒﺎﺑ
ﺑﺎ وﺟﻮد ا
ﯾﻦ
ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺘ
ﯽ
در آن
ﺟﺎ
ﺻﺮف ﻧﺎﻫﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد
،
ﯾﻦا ﯽوﻟ
ﺑﺎر ﻃﻌ
ﻢ
ﻏﺬا را اﺣﺴﺎس
ﮐﺮﯽﻧﻤ
دم و ﺑﺎ اﺷﺘﻬﺎ ﻧﺎﻫﺎر
ﻧﺨﻮردم.
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ
ﺳﺎﻋﺎت زودﺗﺮ
ﺑﮕﺬرد ﺗﺎ ﺷﺐ ﺑﺮﺳﺪ و ﭘ
ﯿﺘﯽﮔ ﯿﺶ
ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧ
ﯿﻢ
و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ی
ﺧﻮد را در ﻗﺒﺎل وﺿﻌ
ﮐﻪ ﯽ
۱٤