Goriz Nakhasteh

145 / 256

- ﯿﻠﯽ و ﺧ ﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧ .ﯿﺪ ﺑﻪ رﻓﻘﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ
ﯾﯿﺪ
آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺳ
ﯿﮕﺎر
روﺷﻦ
ﻧﮑﻨﻨﺪ.
از ﻣﺎﺷ .ﺷﺪم ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ در ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﻧﺸﺴﺘﻦ ، و آن راه ﻧﺎﻫﻤﻮار را ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘ
ﯽ
آور ﻃ ﺳﺮﺳﺎم
ﯽ
ﺑﻪ ﯿﺎزﻧ ﮐﺮدن اﺳﺘﺮاﺣﺖ
ﯽﺣﺎﻟﺘ ﯿﺮ و ﺗﻐ
در ﭘﺎﻫﺎ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮔ . : ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ
- از ﻣﺎﺷ .ﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ
ﺑﻮد و ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر ﻣﺎه ﭘﻨﻬﺎن در ز . اﺑﺮ ﯾﺮ ﺑﺎران و ﺑﺎد
ی
ﻧﺒﻮد وﻟ
یﺳﺮﻣﺎ ﯽ
ﺷﺐ ﺻﻮرت و دﺳﺘﻬﺎ را
.ﯾﺪﮔﺰﯽﻣ ﯾﺪمد . ﺷﺪﻧﺪ ﯿﺎده ﻫﻢ ﭘ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﺳﻪ ﻧﻔﺮ د از ﯿﺮ ﻫﻢ ﻏ ﯾﮕﺮ اﺳﻼم در ﮐﻨﺎرﯿﻦ ﻣﺎﺷ
ا . اﻧﺪه ﯾﺴﺘﺎد آﻫﺴﺘﻪ ﺣﺎل ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز را ﭘﺮﺳ ﯿﺪم . ﻫﺮ دو اﻇﻬﺎر رﺿﺎ
ﯾﺖ
ﮐﺮدﻧﺪ. : ﮔﻔﺖ ﯾﯽﺪاﺧ
- ﺑﺪم آﻣﺪ ﭘﮑ ﯽﻧﻤ ﯿﮕﺎر ﺳ ﯽ ﺑﮑﺸﻢ ﮐﻪ آﻧﻬﻢ ﻣﻤﻨﻮع ﺷﺪ .
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺑﻪ ﺷﻮﺧ : ﮔﻔﺖ ﯽ
- آو ﯿﻒﮐﺜ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ یﻫﻮا ﻟﻮده ﺷﻮدﯽﻣ ! ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﻫﻤﺎن ﻧﻮر ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺳ و ﺑﻪ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ﯾﻦ در ا ﯿﮕﺎر
ی ﻓﺎﺻﻠﻪ
ﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﭼﻨﺪ ﮐ .ﺷﻮدﯽﻣ ﯾﺪه د
ﻣﺎ ﻫﻤﮕ
ﯽ
آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖﯿﺰﻧﻫﺎ و آن ،ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﺻﺤﺒﺘﺸﺎن ﺑﻪ زﻣﺰﻣ
یاﻪ
آرام ﺷﺒ . ﺑﻮد ﯿﻪ ﭼﻮن از ﻫﻢ
ﭘﺮﺳﯽﻣ ﮐﻪ ﯿﺪﯾﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ ،ﯿﻢ ﺟﻮاب ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ! ﯿﺎﺑﺎن در ﺑ : اﺳﻼم ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد و ﺑﺎ ﺷﺪ ﯾﮏ
: ﮔﻔﺖ ﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧ
- ﻫﻮا ﺳﺮد اﺳﺖ ؛ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮر
د.
ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺳﻮار ﻣﺎﺷ . ﺑﺸﻮد ﯿﻦ
ﺑﺎ آن ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻮﭼ ،ﯽ ، ﺷﻠﻮار روﺳﺮی
یﭼﺎدر ﺑﺎ و
ﮐﻪ ﻧﺎﺷ
ﺶدوﺷ یرو ﯿﺎﻧﻪ
اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد
ﯽﺣﺘ ،
در دل
آن ﺷﺐ ا ﮔﺮ ﺧ ﻫﻢ
ﯿﺎﻟﯽ
آرام داﺷﺘ ﻣﯽ ﮔﯿﺘﯽ-،ﻢﯿ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻔﺮﯾﺢ و ﺧﻨﺪه
ی
ﻓﺮاواﻧﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ
ﯽوﻟ ،
آن ﺳﺎﻋﺎت و دﻗﺎ
ﯾﻖ
و ﻟﺤﻈﺎت
ﯽ ﻧﺸﺎﻧ ﻫﻤﻪ
از ﺑﺪﺑﺨﺘ
ﯽ
ﯽوﻗﺘ . ﺑﻮد ﯽ و آوارﮔ
اﺳﻼمﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﺎل او و ﻣﺎ
آوردم ﯽﻣ ﯾﺎد ﺑﻪ ، ﺳﻮزاﻧﺪ ﯽﻣدل ، ﭼﻪ ﻣﻈﻠﻮم و ﯽﺑ ﮔﻨﺎه در ﭼﺎه اﻓﺘﺎد .ﻢﯾاه از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ؟یاه ﯾﺴﺘﺎد و ا یروﯽﻧﻤ ﯿﺶﭼﺮا ﭘ
ﮐﻪ ﯾﻦا از ﻣﺮﺗﺐ از او
ﯽ راﺿ ﯾﺎدز ، ﮐﺮدم ﯽﻣ ﺳﺆال
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ داﻧﺴﺖ ﯽﻣ ﯽوﻟ ،ﯿﺪ رﺳﯽﻧﻤ ﮐﻪ ﺣﻖ داﺷﺘﻢ
از او .ﮐﻨﻢ ﺳﺆال آرام و آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ :
- آن دور را ﻧﮕﺎه ﮐﻦ .
در اﻧﺘﻬﺎ ، ﯾﮏﺗﺎر ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ی ﺑﻪ ﺳﻮ
ی
اﺷﺎره
ی
دﺳﺘﺶ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻢ. ﯾﺪمد یﻧﻮر و او ﮔﻔﺖ :
- آن ﻧﻮر ﮐﻪﯿﻨﯽﺑﯽﻣ ژاﻧﺪارﻣﺮ اﺳﺖ ی ﯾﮑﯽ ؛ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رﻓﺘﻪ اﺟﺎزه
ی
ﻋﺒﻮر ﺑﮕ . ﯿﺮه
ﯾﺎدم
آﻣﺪ در آﺧﺮ
ﯾﻦ
ﺗﻮﻗﻒ و ﻣﺬا ﮐﺮه ﺑﺎ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ، ﺳﻮار ﭼﻨﺪ اﺳﮑﻨﺎس ﺻﺪرا ﯽ ﺗﻮﻣﺎﻧ و ﺷﻤﺮد
ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ . ﺳﻮار داد داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﺣﺎﻻ آن ﻢ ﮐﻪ
یﯾﻨﻪ ﻫﺰ ﻫﺎ
اﺟﺎزهﯿﺎﺑﺎن ﺑ یﺳﺮﻣﺎ . ﺑﻮد رﻋﺒﻮ ی اﺟﺎزه
ی
ﺗﻮﻗﻒ ﺑ .اددﯽﻤﻧ ﯿﺸﺘﺮ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﺧﻮد را در ﭘﺘﻮﯾﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺑﻮد ﯿ ﯿﭽﭘ ، ﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﻢ ﻣﺎ .
ﺳﻮار واﻧﺖ ﺷﺪﯾﺐﻗﺮ .ﯾﻢ
ﯽﺳﺎﻋﺘ
در ﺳﮑﻮت و ﺗﺎر
ﯾﮑﯽ
و اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ در ﻣ
ﯿﺎن
۱٤٤